Heyy,

Ja, dat herken ik allemaal echt heel erg. Ik ben 13 en ik ben hoogbegaafd. Ik voel me eig altijd al anders. Ik ben wel goed op sociaal vlak, ik ben populair in de klas en kan met iedereen wel goed opschieten. Toch voel ik me niet alsof ik echt een “connectie” met iemand heb, snapje? Alsof ze me toch niet echt begrijpen. Alsof ik toch niet bij ze hoor. Ik ben ook erg gevoelig en daardoor loop ik soms ook tegen wat problemen aan. Ik raak snel overprikkeld en als er iets heftigs gebeurt / als een van me vrienden zich slecht voelt, voel ik dat ook gelijk en heb ik veel minder energie.

Ik voel me erg alleen. Ik heb niemand om er mee over te praten. Herkent iemand dit hier ook?? 

Ja. Ik herken dat zo goed, alleen sociaal gezien loop ik iets achter, maar ben zelf dan ook 6 jaar lang gepest geweest en heb autisme, of ten minste werd gezegd, maar ze zeiden niet dat ik een officiële diagnose zou krijgen. Maar met vrienden die ik dan heb (niet veel), voelde ik me er bij 1 wel echt 'thuis', als ik met hem afspreek is dat wel nog zo, alleen online niet echt meer.

Maar ik maak lastig vrienden, niet per se het gevoel dat mensen mij begrijpen enzovoorts.

Ik zoek ook soms nog op: "hoe denken hoogbegaafden" enzo, maar op internet vind ik niet per se hét antwoord dat ik dan zoek. Maar ik heb volgens mij wel een andere manier van denken? 

Maar oom herken ik mezelf in alles wat een hoogbegaafd persoon omschrijft, en alleen daardoor erger ik me aan die IQ test. Ik zit nu ook steeds meer te denken dat je geluk moet hebben bij zo'n test, met het stuk 'woordenschat', waar ik alleen slecht in ben. Maar daarbij kan ik mijn woordenschat toch uitbreiden en daarop hoger scoren, en is de test dus gewoon deels te vernaggelen? (en op meerdere manieren trouwens)

Maar ja, ik herken me nog steeds in alles, ook met dat ik de hele dag door denk. (Alleen wanneer denk je 'snel'?)

Byee