De Kindertelefoon.nl

Hoi



Goed dat je hier een topic geplaatst hebt. Je hebt al een hoop meegemaakt, en het is goed dat je er niet alleen mee blijft zitten.



Je voelt een depressie aankomen. Je bent al depressief geweest en hebt al een zelfmoordpoging ondernomen. Heb je toen hulp gehad? Aangezien je aangeeft dat je je al eerder depressief hebt gevoeld, lijkt professionele hulp me wel aangewezen.



Je wordt depressief als je verliefd bent. Kan je met iemand praten over wat je voelt? Een vriend(in), een familielid, of je mentor? Alleen met deze gevoelens omgaan lijkt me niet fijn. Je kan voor een gesprek ook altijd terecht bij de KinderTelefoon en 113. Als je het moeilijk vindt om iemand in vertrouwen te nemen, is zo’n anoniem gesprekje misschien wel fijn.



Groetjes

Kenshin

---

Ik probeerde mijn depressie eigenlijk altijd te verbergen waardoor niemand eigenlijk weet hoeveel ik heb mee gemaakt. Therapie wil ik niet, dat komt met name doordat allebei mijn ouders therapeut zijn dus die iedereen in die sector kennen enz. We hebben wel eens gezinstherapie gehad maar dat was om hele anderen redenen en heeft niet geholpen, met als gevolg dat mijn ouders momenteel in een schieding zitten. Met familie praten is ook niet echt een optie omdat ik heel lang door een groot deel van mijn familie ben gepest dus ik vertrouw hun niet met mijn problemen. Ik heb een keer geprobeerd om met vrienden te praten over mijn zelfmoordpoging, dit is nu bijna 4 jaar geleden en ze maken er nogsteeds grappen over. Door allemaal dit soort voorvallen heb ik heel veel moeiten met het vertrouwen van mensen, waardoor ik nu met 11 jaar aan opgekropte problemen zit.



Mer vriendelijk groet.

---

Wat jammer dat je zo veel negatieve ervaringen hebt gehad. Dat je ouders therapeut zijn en veel mensen in die wereld kennen, betekent niet dat een andere therapeut zich niet meer aan zijn of haar beroepsgeheim hoeft te houden. Jij hebt het volste recht om professionele hulp te krijgen, en jouw privacy moet gerespecteerd worden.



Niet ok dat je gepest bent door je familie. Gaat dat intussen beter? Ik kan me voorstellen dat dat gepest een negatieve invloed op je heeft gehad.



Wat een domme reactie van je vrienden. Helemaal niet fijn dat ze er grappen over maken. Ik vermoed dat ze zich moeilijk kunnen voorstellen wat het inhoudt om depressief te zijn. Anders zouden ze er geen grappen over maken.



Vond je een gesprek met de KinderTelefoon of 113 een optie?

---

Ik zelf ook niet zoveel zin in Therapie. Ik heb daar door de gezinstherapie die wij hebben gehad geen goede ervaring mee. Mijn zus is wel in therapie geweest en daar kwam opeen heel veel extra bij kijken, onderzoeken enz. Ik heb zelf geen zin in al dit extra gedoe.



Tussen mijn familie en mij gaat het al wel wat beter.



Een gesprek met de Kindertelefoon of 113 vind ik zelf iets te ver gaan. Ik heb mijn problemen altijd al een moeilijk onderwerp gevonden en er een topic van te maken is voor mij al een hele groten stap.



Met vriendelijk groet.

---

Het spijt me echt enorm dat je dit meemaakt. Ik heb zelf niet zo veel ervaring met depressie als jou, maar ik hoop dat je weet dat ik altijd een luisterend oor ben 🙂 Ik vraag me af hoe er een associatie is tussen verliefdheid en depressie...is dat uit angst dat je niet genoeg bent voor de persoon of?

---

Ik weet zelf ook niet hoe het zit en zeker in het begin vond ik het erg vreemd. Maar toen begon ik terug te denken en heb sinds vorig jaar zomervakantie 4 depressies gehad. Waarbij ik 1 heel erg eenzaam was en de andere 3 ontonden rond de tijd dat ik verliefd werd. Ik heb ook een tijdje geen tot korte depressie gehad. Dit was meestal wanneer ik erg eenzaam was. In deze tijd ben ik ook niet verliefde geweest. De tijd daarvoor heb ik veel depressie gehad. Dit kwam vooral door eenzaamheid, had geen vrienden en werd heel erg gepest. Gelukkig kan ik niet al m'n depressie goed herinneren. Ik kan mijn eerste depressie nog een wel heel goed herinneren. Ik was toen 6 en werd al bijna 3 jaar lang iedere dag gepest. Maar op dat moment was ik ook heel erg verliefd op een meisje uit de klas. (Deze depressie leed ook tot een zelfmoord poging waarvan ik afgelopen jaren soms spijt heb gehad dat het gefaald had.) Ik denk zelf dat dit geen toeval is.



Met vriendelijk groet.

---

Niet fijn dat therapie zo'n nare ervaring was. Ik snap best dat je geen zin hebt in al het onderzoekgedoe. Wat ik lastig vind, is dat je hier grotendeels alleen mee blijft zitten. Je hebt het zwaar, en veel mensen zijn dan geholpen met steun vanuit hun omgeving. Aangezien jij al enkele negatieve ervaringen hebt gehad, doe je dat liever niet, wat ik best begrijp. Weet je hoe of waardoor je uit je vorige depressies bent gekomen?



Het is inderdaad al heel goed van jou dat je de stap naar het plaatsen van een topic gezet hebt. Ik hoop dat je je geholpen voelt op het forum.



Fijn dat het intussen beter gaat met je familie. Is het pesten geminderd / gestopt?

---

Dat is het moeilijke, ik weet niet precies meer hoe de vorige zijn geindigd. Ik kan nog 5 depressie herinneren hoe ze zijn geindigd. M'n eerste eindigde met een zelfmoord poging een andere met zelfmoord neigingen. 2 Andere eindigde rond de tijd dat ik niet verliefd meer was (dit is ook nog een reden waarom ik denk dat er een verband is). Die van dit jaar zomervakantie eindigde toen school weer begon terwijl ik een hekel heb aan school. Maar ik denk dat dat kwam doordat ik toen minder eenzaam was. Momenteel gaat het op school ook niet zo goed. Ik sta er gewoon prima voor om over te gaan maar toch is er een docent die mij niet meer in de les wil hebben.



Deze optie hierboven zijn moeilijk/ niet te herhalen of wil ik liever niet herhalen.



Het pesten door mijn familie is gestopt, dat komt denk ik vooral omdat ik ze zelden meer zie.

---

Heb je trucjes voor jezelf om je beter te voelen? Sommige mensen voelen zich bijvoorbeeld beter door op te schrijven waar ze mee zitten. Anderen voelen zich geholpen met een boswandeling. Vaak komen je gedachten en gevoelens tot rust in de natuur.



Heb je een vermoeden waarom die docent je niet zo lijkt te mogen?

---

Ik heb niet van dat soort trucjes. Ik heb wel iets wat ik heel graag zou willen doen maar mijn ouders vinden me veelte jong. En dat snap ik e wel. Dus dat is geen optie.



Ik weet wel ongeveer waarom die docent mij niet mag. Ik heb geen motivatie op school, heb het nooit leuk gevonden en zal het waarschijnlijk ook nooit leuk gaan vinden. Hierdoor doe ik bijna nooit wat in de les maar ga ik aan m'n problemen denken enz. Ik stoor daarbij niemand en snap alles wat hij uitlegt al dus ik zie zelf het probleem niet. Hij is ook de enig docent die er een probleem van maakt.

---

'Ik heb wel iets wat ik heel graag zou willen doen maar mijn ouders vinden me veelte jong.'

Mag ik vragen wat dat is? Als je het liever voor jezelf houdt, is dat ook prima.



Wat vervelend dat die docent daar zo moeilijk over doet. Als je de les niet stoort en de leerstof begrijpt, zie ik niet in waarom hij zo vervelend tegen je doet. Is hij vaak vervelend tegen je? Doet hij ook zo bij andere leerlingen?

---

Het bericht hierboven zou ik graag willen verwijderen. Hoe doe ik dat? Ik heb een tijdje gezocht maar ik kan geen optie vinden om het te bewerken/ verwijderen (ik kan dit bericht opeens wel aanpassen? Waarom kan ik het bericht hierboven dan niet aanpassen?). Ik wil het graag verwijderen omdat ik bang ben dat als iemand die ik ken het leest te makkelijk mij eraan kan koppelen en ik wil graag anoniem blijven. Dat komt vooral omdat het probleem/reden dat ik dezen topic ben gestart erg vreemd is en heb liever niet dat mensen in mijn omgeving dat weten. Ook omdat ik niemand in mijn omgeving echt vertrouw en zeker niet met dit. Daarnaast de situatie op school maakt mij niet echt iets uit. Ik heb wel grotere/belangrijkere problemen.

---

Het kan dat je een recent bericht kan aanpassen, maar een ouder bericht niet meer. Oude berichten kan je zelf niet aanpassen. Een moderator van de KinderTelefoon kan je bericht aanpassen als je privacy in gevaar komt door de inhoud van het bericht. Je kan dit in het subforum Over de KinderTelefoon aangeven.

---

Oke, dankjewel.

---

Bedankt voor jullie tips, ik heb denk ik nu 1 dag gehad dat het beter ging(afgelopen vrijdag), maar ik merk dat het weer verder naar achter gaat. Ik had vanmiddag een moment weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven ik freakte/ streste hem opeens heel erg. Ik hiel het bijna echt niet meer. Dit had te maken met een aantal jeugd trauma's.



Maar ik zit ook nog met het probleem en de reden waarom ik deze topic ben gestart. Wat moet ik nou aan dat probleem gaan doen. Want ik merk ook dat m'n zelfmoord gedachtes weer erger worden.

---

Fijn dat het vrijdag even beter ging. Ik vind het altijd bemoedigend als er een betere dag tussen de slechtere dagen zit. Wie weet komt er nog wel zo'n dag.



Wat vervelend dat je ineens zo overstuur raakte. Je linkt dit aan jeugdtrauma's. Ik vind het jammer dat je zo'n negatieve ervaring hebt met professionele hulp. Er bestaan behandelingen die je leren met trauma's om te gaan. Ik zou het fijn vinden als je je daarnaar informeert, bijvoorbeeld via je huisarts, zodat je weet welke opties er zijn.



Misschien helpt het (voorlopig) om te schrijven. Bij trauma's of nare herinneringen helpt het vaak om te schrijven wat er zich heeft afgespeeld, en hoe je je daar bij voelt / voelde. Je kan wat je schrijft ook hier posten, maar dat is geen vereiste. Je doet waar je je goed bij voelt.



Hoe ben je met die paniek / stress omgegaan? Ken je een methode waarvan je rustig wordt?



Je zelfmoordgedachten worden weer erger. Dat vind ik zorgwekkend. Je kan altijd bij 113 terecht.

Ook hier kan je huisarts je helpen. Ik kan me voorstellen dat het misschien geen aantrekkelijke optie lijkt, zeker na wat je in het verleden hebt meegemaakt, maar de huisarts is er om je te helpen.

---

De huisarts vind ik zelf geen optie, we zijn momenteel bezig met verhuizen dus kan wel tegen hem gaan praten maar ik heb over een tijdje weer een andere huisarts dus moet ik alles opnieuw gaan uitleggen enz. Daarnaast mijn zus komt dagenlijks/weekelijks bij de huisart voor problemen die zij heeft. En ik heb zelf liever niet dat m'n ouders en zus weten hoe het allemaal zit enz. Het is mij opgevallen dat ik hierdoor weer onbewust m'n depressie probeer te verbergen. Ik merk wel dat ik er al wel makkelijker over praat/typ. Ik merk dat ik ergens ook wel behoeften heb om met iemand erover te praten. En jullie hebben al heel veel opties gegeven, bedankt daarvoor. Maar ik vertrouw het ergens gewoon niet en ben bang dat het verkeerd uitpakt. Er 1 iemand waar ik onbewust mee wil gaan praten en vertrouw maar dat is niet echt een optie. Want dat is zegmaar het meisje in kwestie van m'n probleem in m'n eerste bericht. Daarnaast voel ik wanneer ik over mijn problemen praat echt een aansteller. Ik heb zelf een hekel aan mensen die zich aan stellen zoals m'n moeder.



Over dat jeugd trauma (ik noem het zelf een trauma omdat ik niet precies weet hoe ik het anders kan noemen). Ik heb door bepaalde voorvallen heb ik een soort van reflex/ gewoonte ontwikkeld waardoor ik altijd wauw weten wat er achter mij gebeurde. Hier kwam ik dan achter door weerspiegeling en vooral geluiden van voetstappen enz. Hierdoor wist ik altijd wat er achter mij gebeurde. In het begin deed ik het heel bewust maar later gebeurde het heel de tijd onbewust. De laatste keer dat ik merkte dat ik dit nog onbewust deed was vorig jaar zomervakantie. Doordat iemand mij zachtjes van achter wauw laten schikken maar onbewust wist ik dat hij er was en werd ik agressief. Ik hem toen keihard op de grond gegooid en een klem aangelegd waardoor ik bijna zijn arm brak. Ik merkte vandaag in de les dat ik dat nog steeds doe maar dit keer was het bewust. En ik wil voorkomen dat ik weer heel agressief word en het dit keer niet goed afloopt. Omdat ik altijd op die reflex agressief reageerde. Ik schok hier tijdens de les zo van dat ik het bijna niet meer hield. Want er kwamen ook weer de herinneringen op waardoor ik dat reflex heb ontwikkeld.

---

Jullie verhuizen. Ik begrijp dat je geen zin hebt om je verhaal telkens opnieuw te doen. In principe zou het geen rol mogen spelen dat je zus vaak bij de huisarts komt, aangezien de huisarts beroepsgeheim heeft. Het is misschien fijn om een andere huisarts te hebben dan je zus, zodat je haar niet toevallig in de wachtkamer zou tegenkomen. Op die manier vermijd je dat je vragen krijgt over de reden dat je bij de huisarts was. Misschien biedt de verhuizing een kans om een nieuwe huisarts te zoeken.



Ik ben blij om te horen dat schrijven je helpt, en steeds vlotter gaat. Dat je de behoefte voelt om er met iemand over te praten, lijkt me positief. De persoon die je in vertrouwen zou willen nemen speelt een grote rol in wat er speelt, waardoor je praten met haar lastig vindt. Het kan dat ze heel begripvol reageert, maar ik kan me ook voorstellen dat je bepaalde dingen liever voor jezelf houdt.



Als jij gaat praten over wat er aan de hand is, ben je geen aansteller. Er gaan best heftige gedachten en gevoelens in jou om. Het is net sterk en verstandig om aan te geven dat je ergens over zou willen praten.



Als ik het goed begrijp, vind je de gedachte dat iets of iemand zich achter je bevindt eng. Je wilt voorkomen dat je agressief wordt. Het zou kunnen helpen dat je omgeving hiervan op de hoogte is, zodat ze hier rekening mee kunnen houden. Op die manier zouden grappen zoals vanachter besluipen vermeden kunnen worden, en zou je omgeving je op een rustigere manier kunnen benaderen. Ik snap dat het moeilijk kan zijn om dit met je omgeving te delen. Denk je dat je dit met bv. je mentor kan bespreken?

---

Ik vind de huisarts ook geen oplossing omdat dan mijn ouders er bij betrokken worden omdat er dan kosten komen. Ik heb liever niet dat m'n ouders het weten. Ik heb een nauw niet bepaald een hele goeie band met mijn ouders en zeker niet met m'n moeder. Ik haat m'n moeder.



Het probleem is niet dat ik bepaalde dingen voor m'n zelf wil houden wat dat doe ik dan gewoon. En heel veel problemen moeten er toch een keer uit. Het is vooral ik heb geen idee waar ik zou moeten beginnen en hoe we apart een gesprek zouden kunnen voeren aangezien er op school altijd andere kinderen bij zijn. Daarnaast is het ook nog van wat nou als ze niet begripvol reageert of anders dan ik gehoopt/verwacht had. Aangezien ik bijna 100% zeker weet dat ze mij niet leuk vind. Want ik wil haar niet met al mijn problemen opzadelen dat wil ik haar niet aandoen. Dus ik ben nu al wel ergens dat ik weet wat ik ongeveer wil doen. Alleen ik weet niet hoe.



Het is niet dat ik het eng vind dat er mensen zich achter mij bevinden het is vooral het probleem dat ik niet weet wat er ongeveer achter mij gebeurd. Dat komt omdat ik op de basisschool vaak van achter ben aangevallen. Ze hadden van die spelletjes: ren weg voor ....(mijn naam), sla ..... , Pak .... en daarna gooiden ze met op de grond. Door allemaal dat soort dingen wauw ik altijd weten wat er achter mij was zodat ik voorbereid was wanneer ze kwamen en mezelf kon verdedigen. Ik dacht zelf dat ik allang gestopt was met afvragen wat er achter mij gebeurd maar nu bleek dus dat ik dat nogsteeds onbewust doe en daar schok ik een beetje van.

---

Jammer dat de huisarts je geen optie lijkt. Op school kan je vaak terecht bij een schoolpsycholoog. Die zijn gratis, en hebben evengoed beroepsgeheim.



Iemands reactie valt nauwelijks te voorspellen. Soms moet je de stap zetten iemand in vertrouwen te nemen, ook al weet je niet zeker hoe die persoon zal reageren. Het is spannend, maar voor hetzelfde geld reageert ze begripvol, en dan heb jij er steun bij.



Wat naar dat er op de basisschool zulke dingen gebeurd zijn. Het kan dat je nog steeds de gevolgen voelt van vroegere gebeurtenissen. Vind je die schoolpsycholoog een optie?

---

De schoolpsycholoog is opzich wel een goede optie. Het nadeel is wel dat ik daar dan pas over 2 weken terecht kan als ze dan op school is aangezien ik heel volgende week weg ben met school.

---

Ik heb het haar verteld. Het was misschien niet helemaal wat ik gehoopt had. Maar ze reageerde heel begrip vol dus daar ben ik wel blij mee. Ik heb alleen niet het gevoel dat het iets geholpen heeft dus dat vind ik wel jammer, maar misschien heeft dat gewoon tijd nodig. Ik heb geprobeerd om het zo eenvoudig mogelijk te houden dus niet alles te gelijk. Eerst zien hoe dit uitpakt.



Erg bedankt voor al jullie steun en hulp. Ik denk dat ik hierdoor sneller nog een topic zal maken.



Ik heb alleen wel een kut week voor de boeg dus ik ben waarschijnlijk binnenkort weer terug met meer problemen of zo iets dergelijks. Ik zie dan wel of ik hier verder ga of een nieuwe topic maak.



Met vriendelijk groet.

---

Goed dat de schoolpsycholoog je een optie lijkt. Je zou haar eventueel al een mailtje kunnen sturen met de vraag of je een afspraak met haar kan maken. Op die manier is de kans groter dat je sneller op gesprek kan.



Wat dapper dat je het haar verteld hebt. Dat heb je goed gedaan. Je mag hier zeker trots op zijn. Fijn dat ze begripvol reageerde. Je hebt niet het gevoel dat het echt geholpen heeft, maar het feit dat ze begripvol gereageerd heeft, lijkt me alvast fijn. Doe maar op het tempo dat jij aanvoelt.



Ik hoop dat die lastige week snel voorbij is.



Blij dat je je geholpen voelt op het forum 🙂

---