Eind november 2020 ontmoette ik via mijn toenmalige beste vriend een heel aardig meisje. Het viel me vanaf het begin op dat ze heel aanwezig was en dat ze het fijn vond om in de spotlights te staan. Zelf hoef ik dat niet zo, dus liet ik haar gewoon lekker haar ding doen. Toen de vriendschap met mijn toenmalige beste vriend stukliep - hij zei allemaal homophobische dingen tegen zijn vrienden om stoer te doen - werd ik heel close met haar. Het was allemaal heel gezellig tot ze me begon te claimen.

We kunnen niet echt uitgaan, maar ook voor de corona crisis vond ik het niet echt veel aan. Ik ging weleens mee als mijn vrienden uit wilden, maar ik deed het nooit helemaal voor mezelf. Ik heb dus ook besloten om na de corona alleen nog maar uit te gaan als ik daar zelf zin in heb.

De laatste tijd spreek ik nog wel eens af met die vriendin, omdat we het altijd wel gezellig vinden om bij elkaar te zijn, maar de laatste tijd begin ik me toch wel een beetje aan haar te ergeren.

Van mezelf heb ik een redelijk zachte stem, en dat vind ik zelf ook helemaal prima. Zelf houd ik er ook niet van om mijn stem te verheffen waardoor ik er ook vaak voor kies confrontaties en conflicten uit de weg te gaan. Zij heeft gezegd het te respecteren, maar de laatste tijd maakt zij er steeds vaker misbruik van. Als ik iets zeg/vraag wat zij niet leuk vindt, gaat zij door mij heen praten of zelfs over me heen schreeuwen. Dat is heel erg irritant want het garandeert zo ongeveer dat zij op die manier sowieso krijgt wat ze wil omdat ze dan “geen rekening hoeft te houden met mij”. Ik zou namelijk niets gezegd hebben omdat zij het niet heeft gehoord.

Verder is het echt een heel lief meisje, maar ze is gewoon te overheersend. Ik moet me vaak aanpassen aan wat zij wil, ook als ik er geen zin in heb. Een goed voorbeeld is de situatie waarin we ons vorige week bevonden. Dan gaan we een film kijken, en dan kiest ze er een die we al drie keer samen hebben gekeken. Als ik haar erop wijs, roept ze er overheen dat ze die film nou eenmaal leuk vindt en dat we de film daarom nog een keer moeten kijken.

Door deze vervelende dynamiek voel ik me niet altijd meer op mijn gemak bij haar. Ik voel me vaak gedwongen om te doen wat zij wil. We hebben een lang gesprek gehad, en ze geeft aan mij te begrijpen. Ze heeft ook verteld dat ze het vervelend vindt dat ik me zo voel, maar ze zegt ook gewend te zijn te krijgen wat ze wil, en dat ze dan “onbewust” haar verwende kant naar boven laat komen. Toen ik een paar weken geleden een keer bij haar op bezoek was, toonde ze die verwende kant ook. Haar moeder vond het niet god dat we in de middag frisdrank dronken, maar zij begon te schreeuwen waardoor het uiteindelijk alsnog mocht.