Hallo.

Dit verhaal, als je de eerste woorden zou zien, zou misschien klinken als een ordinaire tiener verliefdheid. Als je dit denkt, dan heb je het fout!!!
 

Oké, goed. Laten we beginnen >
 

Het was dus begin december (twee weken geleden). Ineens zag ik een hele knappe jongen in school lopen. Echt wow (wel een fuck boy enz, maar ja) 

Mijn gedachten over verliefdheid:

• een jaar geleden was ik heel depressed en zo gewoon door gezin en ook een beetje puberale verliefdheid dingen, maar ongeveer sinds mei gaat het heel goed en heb ik niet eens gehuild of zo. Ik ben een jongen (14) en mijn lichaam heeft bepaald dat ik gay ben,  bijna niemand in mijn kringen accepteert gay zijn en niemand weet het van mij ook. maar ik wil helemaal geen relatie en seks, want ik haat dat allemaal, maar nu heb ik daar dus een klein probleempje in>
   

 als ik pause heb, kijk ik echt de hele tijd naar hem en ik heb natuurlijk alles over hem gevonden online en op Instagram en TikTok en zo. (Echt alles, hij is trouwens ook een jaar lager dan ik). En bij ons op school heb je ook soms valklessen met klassen gemengd, en natuurlijk moet ik daar met hem bij zitten. Dus je weet, ongewilde obsessie= diegene gaan haten (je snapt het vast wel). En het valt wss heel erg op hoe erg trash ik over hem praat. Het is niet normaal.

(vgm deed hij ook best aardig tegen sommige uit mijn klas in die vakles)

Je zou nu kunnen denken, “oh, wat is hier zo erg aan?’

• ik kan geen hap door mijn keel krijgen: 500 calorietjes per dag ofz
• ik kan niet concentreren op leren 
• ik verspil mijn tijd eraan
• Ik heb telkens een soort van paniek-aanvallen.
• ik luister veel drill door frustratie en wordt zo agressiever, er zijn momenten waar ik mijzelf inbeeld hoe ik hem dood sla meet heeeeel veel bloed en geweld.

btw één keer tijdens economie zei iemand naast mij wel “waarom heb je het zo veel over hem, vind je hem knap ofz?”

(ik zei iets over dat iemand dezelfde schoenen als hij had ofz)

Er zijn meer dingen die ik zou kunnen zeggen, maar dan zou mijn privacy natuurlijk in gevaar komen.

ik heb ook alles al geprobeerd om het te vergeten en zo.

En binnenkort de kerstvakantie. je zou  denken: jaaa dan zie je hem 2 weken niet, je zult hem vergeten.

NEE, Op school heb ik juist afleiding, zodat ik niet de heeeele tijd aan hem denk. En thuis weet ik al hoe het gaat en zo. HET IS 2 WEKEN. 

Heeft iemand a.u.b tips om dit te vergeten? dit topic was misschien saai, maar dit ding bepaalt mijn leven echt. Ik ben echt wanhopig…

hij is zo fk knap