Ik ben een jongen van ondertussen 17 jaar. In december wordt ik 18.
Ik zit op dit moment in het 5de middelbaar in de richting Economie - Moderne Talen.
Ik heb een erg goede vriendin, ik ken haar al 5 jaar lang. Ik leerde haar kennen toen ik in het eerste middelbaar begon, zij zat op dat moment in het 2de jaar. Ze is dus een jaartje ouder dan mij, want zij wordt 19 in november.
We werden uiteindelijk goede vrienden, weliswaar met veel ups en downs, want er waren perioden bij dat we elkaar lang niet spraken of stuurden.
Eind vorig jaar, zij zat in het 6de jaar Natuurwetenschappen, en ik in dezelfde richting als nu, het 5de jaar Economie Moderne Talen.
Helaas kreeg ik het slechte nieuws dat mijn punten nét niet goed genoeg waren om naar het 6de te gaan. Dus ik kreeg bijgevolg een C-attest. (want B-attest bestaat niet meer in het 5de jaar)
Zij studeerde af op het middelbaar en begon aan een masteropleiding, omdat ze enkel zaterdag en zondag thuis is, is het erg moeilijk om elkaar nog te zien (ze heeft ook nog hobby’s en familie natuurlijk). We sturen wel veel (snaps via snapchat), eigenlijk ieder mogelijk moment. We hebben enkele keren geprobeerd om eens te bellen (met cam) als ‘nieuwe’ uitdaging. Dat duurt meestal rond de 3 uur! Vooral als we bellen (en ik haar stem kan horen) voel ik me echt goed bij haar! We bellen nu 1 tot 2 keer per week, als de omstandigheden (schoolwerk en hobby’s) het toelaten.
Ik vind haar echt fantastisch geweldig en ik wil eigenlijk wel meer dan enkel vrienden, en ze weet wel dat ik dat wil proberen, alleen, doordat ze zo weinig thuis is, zien we elkaar weinig. En écht verliefd worden langs beide kanten lijkt me eigenlijk bijna onmogelijk als je enkel stuurt en belt met elkaar.
We doen ook vaak de test om zo enkele dagen niet te sturen met elkaar, op aanraden van een goede vriend van me, nadat ik er ook zelf al wat over gelezen had online. We sturen zoveel met elkaar dat als we dan enkele dagen niet sturen of bellen, we elkaar zouden missen. En dat gevoel willen we net creëren. Want elkaar missen betekend dat je elkaar wel ‘graag ziet’, moeilijk uit te leggen, maar ik denk dat jullie me wel begrijpen.
Het is eigenlijk een beetje proberen om ‘de sleur’ (om het met een groot woord te zeggen) te doorbreken.
Nu, we doen sinds vrijdag weer de test, we zouden niet sturen en bellen tot en met woensdag. Maar ik mis haar nu al heel erg, feller dan de keren ervoor.
Is het hierbij een goed idee om nu al een soort ‘verrassing’ te sturen en gewoon te zeggen wat er me dwars zit? En zo ja, hoe moet ik haar dan vertellen dat ik haar echt fel mis?
En, hoe kan ik tegen haar vertellen dat ik om haar geef en méér wil proberen dan vrienden?
én, denken jullie dat een relatie in deze situatie slaagkansen heeft?
Help me alsjeblieft! ik ben echt radeloos en zit met ontzettend veel vragen!
- De tekst is gewijzigd omdat deze in strijd was met forumregel 6: Plaats op het forum geen persoonsgegevens -
