Verhaal 1 De onvermijdelijke T

Hoi ik Ben.. hm ... laten we zeggen, J.

En ik Ben niet echt heel erg gelovig maar ik denk wel dat er iets na de dood is. 

En ik begin een beetje in soul mates te geloven.. 

  Lee's maar mee.…

Dus er is iemand in mijn klas (groep 8) op wie ik verlieft ben geworden sinds de kerstbal. Ik noem hem T. Er was een kamer waar iedereen dansden al was het wel erg vol. In het  niets keken we elkaar in de ogen aan (altans dat deed ik)  en toen was de Tijd even stil en was iedereen onzichtbaar... het enige wat ik zach was hem en zijn mooie ogen stralend in het licht van de lampen.  Dat duurde 2 lange secondes en toen was alles weer normaal.  Na dat keken we de hele avond naar elkaar als de juf uitleg gaf over morgen... Na die dag zijn we heel het schooljaar soms naar elkaar gaan staren. We hebben heel de basisschool niet gepraat tegen elkaar . Alleen gestaart /gedroomd.  Hij heeft nooit echt een zet gemaakt om het duidelijk te maken want hij is fast verlegen en verdrietig dat hij gay is (ik ben namelijk een jongen)    een dag moesten we elkaar helpen met oefenen.  En toen was ik de hele halve dag bij hem. En hoe langer ik bij hem was hoe meer verlieft ik op hem was... mijn hart ging te keer en... BOOM ik zij het. " Ik HOUUUUUUUU van JOU!. .. *en toen ik weer gekalmeerd werd en ondekte wat ik zij* uhhh ik hou van jou slimmigheid hehe"  en toen keek hij eerst verbaast aan en daarna normaal en negeerde me de hele maand.  Daarna staarde hij weer.   Tijdens de musical was mijn boekje kapot gevallen en raad eens wie me hielp? T!!!!! EINDELIJK doet hij iets voor me! Hij lachte ook heel lief! Na de basisschool gebeurd er iets vreemds... Ik zag hem. Maar niet zomaar. Ik zag hem bijna elke dag!  Soms komen we elkaar tegen. En doen we alsof we elkaar niet zien. Soms zit ik in de auto en dan zie ik hem voorbij lopen.   Alsof we verbonden zijn...

Ik ga een andere verhaal schrijven over een ander verhaal van me van het nu. Bye! Please respond!