hoi, het is alweer een tijdje geleden sinds ik me op het forum laat zien, ik ben dan ook druk en krijg hulp met mijn mentale problemen van mijn school en familie dus ik zit ook wat beter in mijn vel, maar toch zit me iets dwars.
Hiervoor even terug naar 2020 maart, de eerste lockdown. Ik vond het heerlijk, ik zat altijd op ons terras huiswerk te maken in de zon, terwijl het zo warm was dat mijn ipad aangaf dat hij oververhit was en ik verbrand werd. Ik had in deze lockdown maar 1 les per dag dus ik had ook veel vrije tijd. Dit besteedde ik dan ook graag aan chatten met mijn vrienden, het was zo leuk. Ik genoot ondertussen ook zo van de zomer, ik ging vaak wandelen en avonden waren gezellig. Ik kreeg gouw te horen dat de lockdown tot en met de zomervakantie was, nog veel meer vrije tijd dus. Maar toen kreeg mijn zomer nog veel meer kleur; het was begin juni en ik begon voor de grap te flirten met een vriend, ik noem hen even K in dit verhaal. Maar tot mijn verbazing speelde K mee met het flirten voor de grap. Dit hielden we een dag of 3 vol totdat alles serieuzer begon te voelen. Ik merkte dat het geen grap meer was, ik was smoorverliefd op K. Nog 3 dagen later biechtten we beide op dat we elkaar leuk vonden. We hebben nog heel even onze tijd genomen en 4 dagen later hadden we verkering. Ik was dolgelukkig die zomer. Ik had van alles, goeie vrienden, vrije tijd, gezellige avonden, genoot van het zomerse weer en nu had ik dus ook een partner. Ik moet zeggen, we hadden een leuke relatie. K vond dat ik een lief vriendje was, en zo was ik ook helemaal weg van K. Maar er was 1 probleempje. Ik word snel driftig, dus er ontstond veel ruzie tussen ons. Natuurlijk werden deze ruzies dan ook diezelfde dag weer opgelost, maar uiteindelijk werd het K teveel in februari 2021, K zei dat het beter was om het uit te maken, ik heb K nog heel die nacht proberen over te halen, maar dat wou die niet. Die ochtend daarna was het dan toch maar zo, het was uit. Natuurlijk heb ik dagenlang verdriet gehad en veel gehuild. Uiteindelijk huilde ik niet meer maar het ging nog steeds niet lekker. Het voelde gewoon fout, en alsof ik nooit meer blij kon zijn. K zelf bleek er vrij snel overheen te zijn, en heeft uiteindelijk nu ook een vriendinnetje. Het is nu inmiddels een jaar geleden sinds het uit is, maar ik ben nog steeds smoorverliefd op K, en het is zo vervelend ik mis 2020 hierdoor zo erg en het zit me dwars, ik val soms K hiermee lastig omdat het duidelijk is dat ik nog gevoelens heb en ik ben dood jaloers op haar vriendinnetje. Op het internet staat dat het maar 3 maanden duurt voordat je over liefdesverdriet heen komt maar nog steeds vind ik K leuk wat doe ik hieraan?
