Dag, ik ben 17 en jongen. Sinds 8 maanden heb ik een relatie met mijn vriendin waarbij ik mij voor het eerst goed op mijn gemak bij voel en mezelf kan zijn. Echter ben ik er langzaam maar zeker achtergekomen dat ik een enorm bezitterig en jaloers persoon ben, hoe erg ik mijn best ook probeer dat niet te zijn. 
 

Ik heb al een aantal verkeringen en langere relaties gehad waarbij ik ook weleens (hevige) jaloerse gevoelens heb gehad, maar nu ik in een langere en serieuzere relatie kom begint het echt een probleem te vormen, niet alleen voor haar maar ook voor mij. Ik kan geen moment rustig denken of zitten als zij alleen al iets doet met haar beste vriendin, laat staan uitgaan met haar vriendengroep. Daarnaast houd ik haar op zulke momenten obsessief in de gaten waardoor ik mezelf ook helemaal gek maak. Zo zijn er nog meer dingen, zoals dat ik in de stress schiet als ze met een jongen praat of dat ik zonder er erg in te hebben haar kan guildtrippen als ze wel iets doet waar ik jaloers door wordt. 

Diep vanbinnen weet ik dat ik haar kan. vertrouwen maar mijn hoofd kan het niet loslaten en de paranoia en bezitterige trekjes houden aan. Dit zorgt ervoor dat er gedachten door me heen gaan als bijvoorbeeld “ik kan t beter uitmaken op deze manier” terwijl we verder een super fijne relatie hebben.  
 

Ik wil het er graag met haar over hebben en deze dingen eerlijk met haar delen maar ik weet niet hoe ik het gesprek moet starten en wat ik verder moet zeggen, daarnaast weet ik niet of deze emoties genoeg verholpen kunnen worden om onze relatie door te zetten, op deze manier word het namelijk steeds minder leuk.

Ik hoop dat jullie wat goed advies voor me hebben.