Hoi, fijn dat je leest. Ik wilde graag even wat kwijt.
Ik ben 17 jaar oud en ik heb een ruime 7 maanden een vriendin gehad. Dat is nu iets meer dan 2 maanden uit, samen besloten maar hier heb ik spijt van. Het was een impulsieve reactie van mij om ja te zeggen. We zaten beiden huilend op de bank en ik kon niet anders dan er mee instemmen voor mijn gevoel. Maar achteraf denk ik "wat was ik voor een domme idioot" Het doet nog erg veel pijn. En al helemaal omdat ik haar elke dag op school nog zie. Het was ooit de bedoeling dat we vrienden zouden blijven. Dat wilde zij graag, maar nou ben ik de enige die (zij het met pijn mijn alles) meerdere pogingen heb gedaan om vrienden te blijven. Zij wilde het, maar doet en deed er geen moeite voor. En nou lijkt het er ook nog eens op dat ze binnenkort een nieuwe vriend krijgt die ruim 2 jaar jonger is dan ik. Het maakt me ziek en ik kan mijn hoofd nergens anders bij houden dan bij haar. Ik mis haar enorm en ik wil haar terug maar het lijkt er op dat zij dat niet wil, al heb ik het daar vrijwel niet met haar over gehad. Ik kan dit niet en vrolijk zijn lukt hierdoor ook al slecht. Al hou ik me bij mijn vrienden wel groot tegenwoordig. Help. Ik hield zo veel van haar...

Groet een inmiddels emotioneel instabiele jongeman