Ben ik echt heel erg verliefd aseksueel, of ben ik gewoon heel dol op die vriendin?

Er is een meisje waarvoor ik nou niet meteen fysieke aantrekkingskracht voel maar voor wie ik wél níet normaal veel liefde voel. Wanneer ik alleen al aan haar denk krijg ik een glimlach op mijn gezicht en ik vind haar echt súper schattig. Wanneer ik haar zie/bij haar ben heb ik een warm en sprankelend gevoel en lijken al mijn zorgen niet meer zo belangrijk/groot te zijn. Ook ben ik voortdurend met haar bezig; hoe ze zich voelt op de momenten dat we in contact zijn, welk deel ik het beste van mezelf kan laten zien om haar een zo prettig mogelijke tijd te geven... Dat laatste bedoel ik niet op de manier van dat ik me helemaal moet aanpassen om bij haar in de graad te vallen of zo, want wat ik dan doe is een bewuste keuze en- ik weet niet hoe ik het goed moet uitleggen‍♀️. 
Ányways; ondanks dat zij me niet de verlangens geeft om handen vast te houden, te zoenen of misschien zelfs om méér te doen, ik vind de grootte van mijn gevoelens en de soort ervan niet in het hokje van 'vriendschappelijke gevoelens' passen. 

Vinden jullie dat wel?

Dan is er nog één laatste ding wat meedraagt aan mijn twijfel; ik ben in het verleden ook een keer verliefd geweest op een meisje (uhuh ik ben zelf ook een meisje by the way), maar toen waren mijn gevoelens eigenlijk precies het tegenovergestelde als van die van nu. Tot het meisje uit het verleden voelde ik me bijna alleen maar fysiek aangetrokken (aanraken, zoenen, seks.......) (kun je überhaupt verliefd zijn op iemand zonder een mentale aantrekkingskracht = het tegenovergestelde van fysieke aantrekkingskracht tot diegene te hebben? Oh well, ik weet zéker dat ik toen wel echt verliefd was‍♀️), dus vandaar dat ik daardoor dus nu in de tegenwoordige tijd ook onzeker ben‍♀️.