Hey iedereen
Ik vraag me eigenlijk twee dingen af. Is deze ‘relatie’ gezond? en zou hij mogelijk ook interesse in me hebben op dezelfde manier als ik (romantisch) ? Ik zal het hieronder allemaal eventjes beschrijven. (het is veel tekst sorry.)
Ik heb sinds begin februari contact met een jongen. In het begin waren we eigenlijk totaal niet serieus met mekaar en zaten we continue samen te lachen, weglachen van bepaalde zaken. We kwamen wel echt goed overeen, konden uren lang praten. Ik vond hem destijds al echt aantrekkelijk en overspoelde hem met complimentjes, deels om de complimenten ook zelf terug te krijgen heb ik ontdekt. Ik ben me er bewust van geraakt dat dit dus totaal nutteloos is van mezelf, daarom dat ik ermee gestopt ben en heel gul geworden met de complimenten die ik geef aan hem.
Nu, de laatste 2 maanden is ons contact wat specialer geworden, we spreken elkaars namen niet altijd gewoon uit en hebben een soort bijnaam voor elkaar. Geen bijnaam dat je geeft als je in een relatie hebt ofzo. soms gebeurd het ook dat als hij mijn naam zegt het woord ‘mijn’ ervoor zet. Dus alsof het lijkt dat ik van hem ben. Ik heb er eigenlijk nooit echt iets achter gezocht omdat als we over relaties enzo spraken meestal maar lachten of dat hij het niet leuk vond als we onze band ‘relatie’ noemden. Hij accepteert me echt volledig hoe ik ben, zet een spiegel voor me om mij in te doen zien hoe ik ben, hij kent mijn manier van redeneren. Hij zegt ook best vaak: Ik heb al veel meer van je geleerd dan dat je zelf denkt volgens mij. Ik voel als we met elkaar praten dat er iets speciaal hangt, maar ik weet niet of het gewoon aan mij ligt of niet. Hij wilt dat ik mezelf kan zijn bij hem en dat ik open over alles kan praten.
Ons contact is enkele keren compleet weggeweest en ik baalden hier echt van en was bang hem kwijt te raken, maar dit heb ik niet naar hem uitgesproken want we hebben niet eens een relatie. Ik wachtte altijd gewoon tot hij zelf terug eens contact opzocht. Telkens als we dan terug contact hadden versterkte onze band op een hoog niveau. Hij bood altijd wel zijn excuses aan en probeerde dan te zeggen dat ik niets gedaan had en dat hij graag wou weten of alles oké was met me, en dat hij besefte dat er eigenlijk geen reden was waarom hij niets meer van zich liet horen . Dit is tweemaal voorgevallen en dat is het wel omdat hij zich rot voelt en hij tijd voor zichzelf nodig had.
Nu.. nog andere signalen waardoor ik twijfel of hij me misschien leuk vindt
Hij zei laatst: Je gaat dit denk ik niet zo graag horen… maar het lijkt echt alsof wij een koppel zijn dat elkaar een lange tijd niet hebben gezien en elkaar echt gemist hebben. Eigenlijk is dat echt wel zo dat het zo lijkt haha. Hij gebruikt de laatste tijd het woord relatie zonder problemen om onze band een naam te geven. Hij begint zelf ook iets meer complimenten te geven en voornamelijk over wat hij zo mooi aan mij als persoon vindt, dat hij het heel speciaal vindt dat hij mij mag kennen ondanks mijn heel unieke persoonlijkheid. Ik merk zelf dat hij zijn discretie over zijn belevingswereld wat begint weg te werken naar mij toe en zich meer open begint te stellen, dit deed hij al voor een heel klein deel. Nu heeft hij zich nog meer opgesteld. Hij is zelf ook redelijk in de war hoe het komt dat hij dit heeft gedaan omdat hij normaal niet zo open is over zichzelf. We hebben al enkele keren beide echt een gek gevoel bij elkaar gehad, dat we allebei niet konden benoemen, het was spannend, maar aangenaam. Hij voelt zich ook echt thuis bij me en vind stiltes met mij zeer aangenaam.
Hetgeen waar ik dus het meest over denk nu en waarom ik zo twijfel of hij me echt leuk vind is het volgende: Ik kwam terug op een moment waar hij me zat te plagen door me schatje en babe te noemen, en ik vond dat destijds echt verschrikkelijk en daarom zei hij het ook net om me eventjes goed te plagen. Ik zei toen: stop gewoon met dat te zeggen, je meent dat toch niet en toen zei hij: wat als ik het echt meen… hahahaha, en meisjes plagen is liefde vragen. Dat lachte we ook allebei weg. Toen ik daar terug over begon zei hij: dat was idd best grappig op dat moment, toen waren we er totaal niet zo serieus over, nu is dat gevoel erbij iets serieuzer bij mij. Ik ben echt in de war door die uitspraak want hij is zo extreem dubbelzinnig, typisch hij. Het is niet zo een directe jongen wat betreft hoe hij zich voelt. We hadden beide ook echt een gek gevoel bij elkaar dat we allebei niet konden benoemen, het was spannend, maar aangenaam. Hij voelt zich ook echt thuis bij me en vind stiltes samen met mij prettig.
Ik heb zelf al durven zeggen dat ik het gevoel heb dat ik hem toch leuker vindt dan gewoon een vriend, waarop hij eigenlijk heel rustig antwoorden en zei: We zullen hier later eens op terug komen als we meer tijd hebben voor elkaar en misschien zijn je gevoelens voor mij echt zo, misschien niet, maar als je gevoelens voor mij echt zo zijn, kan je daar niets aan doen hé.
Ik dacht altijd dat hij niet open stond voor relaties en ik mag van mezelf geen relaties, terwijl ik er toch wel graag eentje wil, met hem… hij staat zelf open voor relaties. Zou het kunnen dat hij zelf wat in de war is van zijn gevoelens omdat hij het gevoel zelf niet goed weet wat het is, of houdt hij me aan het lijntje of niet. Ik weet het niet goed. Bedankt als je tot hier hebt gelezen :)
