Hoi allemaal. 

Ik heb al zo’n jaar een crush. Ik ga mn verhaal vertellen.

We zitten nu in leerjaar 3, dus ik ken haar 2 jaar en nog wat. In de brugklas mocht ik haar echt niet, maar in het begin van de 2e klas begon ik haar leuk te vinden. Dus we begonnen te appen. Hoewel we vrijwel elke dag 1 uur of 2 appten, praatten wij nooit op school. Het was zo’n fase waarbij je snel wegkijkt bij oogcontact. 

Ondanks dat ik heel veel met haar appte, waren er ook tijden waar dat minder was. Zo appten we 1 week constant met elkaar en de andere week weer niet. Dit bleef zo afwisselen tot ongeveer de zomervakantie. Toen begonnen we echt heel erg veel te appen, maar dit stopte nadat ze 2 weken op vakantie ging. We appten zelden. 

Ik dacht dat het slim was om te stoppen met een crush op haar te hebben, dus ik deed mijn best om ervan af te komen. Dit lukte eigenlijk best goed, maar best goed is niet helemaal. 

Sinds het nieuwe schooljaar gingen we meer met elkaar om op school en we werden vrienden. Ik keek niet meer weg bij oogcontact en ik zag haar meer als een vriendin. Maar toen begon ik weer gevoelens voor haar te ontwikkelen en opeens had ik weer een crush op haar. 

We gaan elke dag heel veel met elkaar om, mensen denken zelfs dat we verkering hebben. Maar we appen niet meer zoals vroeger. 

Ik weet nu niet of ik haar moet vertellen dat ik haar leuk vind, omdat ze nu constant met een andere jongen is aan het appen, die haar hoogstwaarschijnlijk leuk vindt.

Zijn vriend vroeg vanochtend of ik verkering had met haar, maar ik zei natuurlijk nee. 

 Ik weet nu niet wat ik moet doen met haar. Want ik vind haar echt verschrikkelijk leuk. Ondanks dat is een crush hebben een van de grootste redenen voor mijn geestelijke lijden.  Elke dag is een emotionele achtbaan, soms heb ik het gevoel dat ze MIJ leuk vindt en soms die andere jongen. 

Ik mis het geapp van vroeger. Ik word erg jaloers wanneer ik beide online zie en zij zijn naam noemt. 

Ik weet niet wat ik moet doen. Heeft iemand advies?