Hey allemaal,

Ik ben een 14 jaar oud meisje en ik zit in de tweede. Ik ben nu al sinds groep drie bevriend met mijn beste vriendin, laten we haar Amy noemen,

Amy en ik zijn ooit vrienden geworden omdat de andere meiden uit onze klas ons buiten begonnen te sluiten. In het begin vonden we elkaar niet heel aardig, maar we bleven wel vriendinnen omdat we anders niemand hadden.

Maar hoe langer we bevriend waren hoe aardiger we elkaar gingen vinden en zo werd onze vriendschap steeds hechter tot het punt dat we bijna elke dag met elkaar afspraken tenzij we echt niet konden, er waren wel tijden dat we opeens veel ruzie hadden, maar we losten dat na een paar uur al weer op en bleven alsnog hele  goede vriendinnen.

Toen we uiteindelijk in groep acht zaten hadden we bijna nooit meer ruzie en was onze vriendschap hechter dan ooit hierdoor waren we erg bang dat als we naar de middelbare zouden gaan we uit elkaar zouden groeien. Dit was een van de redenen dat we ervoor kozen om naar de zelfde school te gaan (buiten dat we het natuurlijk allebei gewoon een hele leuke school vonden) ook al wisten we dat we nooit bij elkaar in de klas gaan komen omdat we verschillende niveaus doen.

In de eerste was dit heel erg leuk onze vrienden die we maakten in onze eigen klas werden ook bevriend met elkaar we zaten elke pauze bij elkaar en spraken ook buiten school een paar keer met zijn allen af en ook Amy bleef ik bijna elke week wel minimaal 1 keer afspreken en ook belde wel bijna altijd wel eens in de 1 á 2 dagen.

Het eerste half jaar van de tweede was dit ook zo, het werd wel iets minder, maar we spraken elkaar nog steeds veel en het was nog steeds altijd heel gezellig. Totdat ongeveer een maandje geleden Amy een nieuwe vriendengroep kreeg door een schoolproject waar ze aan meedeed ik vond dit totaal niet erg en was juist heel blij voor haar dat ze nieuwe vrienden had gevonden, met dezelfde interesses als haar. Een paar van haar vrienden kwamen ook een paar keer bij ons zitten en het was erg gezellig.

Na een tijdje gingen de meeste van die vrienden  weer meer bij hun eigen vrienden zitten alleen 1 meisje bleef bij ons zitten, helemaal prima en erg gezellig natuurlijk, maar ik merkte dat Amy steeds meer met haar begon te praten en steeds minder met mij. In het begin vond ik het niet zo erg, omdat ik zoals ik al zei gewoon blij voor haar was dat ze nieuwe vrienden had gemaakt, maar na een tijdje begon het wel gewoon vervelend te worden, omdat we toen gewoon helemaal niet meer spraken.

Op het moment dat ik dit schrijf spreken we bijna nooit meer af en bellen we ook bijna nooit meer. In de middag kan Amy vaak niet zegt ze en in de avond belt ze altijd met haar nieuwe vriendengroep en afspreken zegt ze altijd dat ze te moe voor is of ze verzint een ander excuus

ik heb hier wel eens geprobeerd over te praten, maar durf dit niet echt omdat ik onze vriendschap niet wil verpesten. Ook merk ik dat Amy haar karakter begint te veranderen een deel van haar vrienden, drinkt, rookt, gebruikt drugs, scheld met ziektes zoals kanker en ik merk dat Amy hierdoor ook veranderd ze drinkt bijvoorbeeld nu veel energydrank als ze met hun is terwijl ze daar hiervoor een hekel aan had en wou misschien zelfs alcohol gaan drinken, (Ze is 13) ik vraag me af of ze dat doet om er bij te horen of om een andere reden.

Ik heb verschillende dingen geprobeerd om onze vriendschap te "herstellen.” Ik heb dus geprobeerd te praten, maar durfde dat niet echt, ik heb geprobeerd om haar juist niet echt meer te appen of bellen en te wachten tot ze contact met mij p zou nemen af en toe deed ze dat wel, maar dat was vaak alleen als ze ergens mee zat en daarover wou praten. Ook heb ik geprobeerd quotes over slechte vriendschappen op mijn verhaal gezet als een soort hint, 1 keer had ik bijvoorbeeld een quote gepost: "Don't make time for people who don’t make time for you” Hierop had ze gereageerd met zoiets als dat het hopelijk niet over haar ging dat ze het nu nog al druk had maar dat ze mij wel nodig heeft als therapeut. Dit was vroeger altijd een soort grap tussen ons dat ik haar therapeut was omdat als ze ergens mee zat ze dat altijd meteen tegen mij vertelde, maar op dit moment kwetste deze opmerking  me best wel omdat dit me nog meer liet voelen alsof ze alleen nog maar bevriend met me is zodat ze naar me toe kan komen als ze ergens over wilt praten waar ze mee zit. 

Ik vraag me nu dus heel erg af wat ik moet doen omdat ik wel graag vrienden wil blijven omdat we zolang hele goede vrienden met elkaar waren en ik die gezellige tijd gewoon heel erg mis en ik denk ook af en toe dat het gewoon aan mij ligt dat ik me gewoon aan stel en stiekem gewoon jaloers ben op haar nieuwe vrienden.

Ik vraag me nu dus af of iemand tips heeft en of er mensen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt en wat hun toen gedaan hebben.

(Sorry als dit een heel lang of onduidelijk verhaal is geworden maar ik heb geprobeerd alles zo duidelijk en goed mogelijk vanaf het begin uit te leggen alvast bedankt als je de moeite neemt dit te lezen en te reageren)