Hallo forum!
Dit is nou niet echt wat ik meestal doe in m'n vrije tijd, ook omdat school erg druk is, maar ik moest dit toch even kwijt.
Zelf zit ik nu in de eerste klas, en ben pas 13 (22 oktober) geworden. Toen de eerste kennismakingen waren, zag ik al snel dat we in de minderheid waren, oftewel er waren 19 jongens en 10 meisjes. Al maakt dat de meidengroep wel heel close. Zelf was ik bang dat ik hetzelfde mee zou maken als op de middelbare school. Je moest naast een jongen zitten, en zelf ben ik nou niet echt 'close' met jongens, als vrienden dan. Ik kwam naast een jongen te zitten die ik al kende van de basisschool. Hij zat niet bij mij in de klas, maar hij zat in een andere klas voor 'begaafde kinderen'. Blijkbaar kende hij mij niet, maar dat terzijde. Het ging een lange tijd goed, tot dat ik me begon te ergeren aan hem. Hij praatte steeds tegen mij als de docent iets zei. Je moet even weten dat ik geen goeie oren heb en dus snel dingen mis. Ik heb gehoorapparaten, maar destijds had ik een oorontsteking en kan ik die dingen niet in. Ik zei al een aantal keer dat hij echt gewoon moest stoppen. Zo ging het dus verder en begon ik hem steeds meer te irriteren waardoor alle schuld op mij afkwam. Het ging steeds slechter, en ging ook steeds meer in gesprek met mijn mentrix. Maar er is toch echt wel een reden waarom ik zo 'lichtgeraakt' ben en snel beledigd ben. Dat komt dus door mijn basisschoolperiode. Ik was blijven zitten in groep 2 waardoor ik me begon te vervelen. Verveling is geen goed teken voor mij. Dat betekende dat ik iemand anders aandacht moest pakken, klinkt heel raar, maar ik leefde op aandacht. Zoals mijn moeder altijd zei; 'Negatieve aandacht is ook aandacht'. Ik had dus een groot probleem met mijn gedrag. Ik wist maar niet hoe andere zo ontzettend zacht en lief konden leven. Dus ik pakte mijn kansen om iedereen te grond in te wijzen. Dat pakte in het begin wel oké uit, maar later werd dat een groot probleem. Ik heb van groep 2/3 tot en met groep 8 in dezelfde groep gezeten, waardoor je dus alles van elkaar wist. In halverwege groep 5 ging het al een stuk beter, maar toen werd het dus een 'pestpunt' voor de rest. Ik mocht nergens bij horen, altijd zeiden ze dat ik stonk, en het erge nog, ze pestte mij met mijn achternaam. Zelf heb ik nooit mensen gepest/geplaagd over iemands zijn achternaam, behalve als diegene het zelf ook deed bij mij. Groep 8 was op zich wel een leuk jaar, maar ook weer niet. Het afscheid voelde voor mij als een droom. Ik wou gewoon weg uit deze klas. Ik hield van een paar meiden, en heel misschien vond ik een paar jongens ook wel aardig, maar als ik er niet bij kon of mocht horen, waarom zou ik daar dan blijven? Waarom zou ik dan nog hier blijven? Ik heb vaak gedacht aan zelfmoord. Nu nog steeds, maar gelukkig nooit geprobeerd. Nu ik dus in de eerste klas zit, lijkt het alsof er niks veranderd, behalve dan dat de meiden echt heel aardig zijn, en ik houd ook van ze. Ik had in groep 8 soms ruzie met één van de meiden, want 15 meiden in de klas is toch iets heel anders dan 10. Een keer bij O&O (onderzoek & ontwerp) zei die ene jongen die ik al eerder heb genoemd, dat mijn gehoorapparaten waarschijnlijk 'te goedkoop' en 'te skeer' waren. Er zat in ons groepje ook nog een andere meid, die (bedankt 
) helemaal achter mij stond, en hoorde dus ook wat hij zei. Ze werd echt boos, want niemand mag iets negatiefs zeggen over dingen waar je helemaal niks aan kan doen! Tuurlijk, sommige vinden dat ene t-shirt niet mooi, maar voel je je er beter door omdat letterlijk tegen diegene te zeggen? Alleen dat ene moment voel je de kracht, maar je kan er nog altijd door achtervolgt worden. Ook zei die jongen eerder van dat hij wel begreep waarom ik gepest werd. Zelf heeft mij dat geraakt. Zelfs in deze klas, walgen jongens van mij als ze bijvoorbeeld bij mij in het groepje zitten.
Wat wil ik hiermee bereiken? Nou, ik wou eigenlijk gewoon mijn verhaal(tje) kwijt. Ik zeg echt niet dat ik een slecht leven heb of zo, en anderen hebben waarschijnlijk veel meer meegemaakt, maar wat maakt dat uit? De basisschool is verleden tijd.
De toekomst, daar draait het om! Zelf wil ik overstappen naar Havo zodat ik psychologie kan studeren en andere kan helpen in lastige situaties. Wat willen jullie later worden?
