pesten
hoi,
Ik ben een meisje van 13 jaar en ik ben veel gepest. Op de basisschool ( in groep 4 t/m 8 ) werd ik gepest door een paar meiden uit mijn klas. De ene keer deden ze ineens heel aardig en de andere keer lachten ze me uit en dat soort dingen. Ik verheugde me er heel erg op om naar de middelbare school te gaan omdat ik dan niet meer gepest zou worden, maar het werd daar alleen maar erger. Ik ging al best wel met de 2e klassers om en ze deden allemaal heel aardig. Maar later in het jaar heb ik veel vriendjes gehad en werd ik steeds vaker 'hoer' of 'slet' genoemd door die 2e klassers. Later heb ik me vaak gesneden in mijn armen omdat ik mezelf haatte en ik mezelf gewoon pijn wilde doen. Telkens als ik er over wilde praten met mijn ouders zeiden ze net als die meiden dat ik me aanstelde en zeiden ze ook dat ik het gewoon moest negeren. Maar ja makkelijker gezegd dan gedaan... Ik ben uit eindelijk naar mijn mentor gegaan en hij wilde me graag helpen. Hij heeft de meiden aangesproken en zei dat ze het wel hadden begrepen. Maar in plaats van dat is het alleen maar erger geworden en lachen ze me vaak uit. Ik durf bijna nergens meer zonder vrienden of mijn ouders heen omdat ik bang ben dat ik ze ergens tegenkom. Heeft iemand misschien een idee hoe ik hier mee om kan gaan?
Ik ben een meisje van 13 jaar en ik ben veel gepest. Op de basisschool ( in groep 4 t/m 8 ) werd ik gepest door een paar meiden uit mijn klas. De ene keer deden ze ineens heel aardig en de andere keer lachten ze me uit en dat soort dingen. Ik verheugde me er heel erg op om naar de middelbare school te gaan omdat ik dan niet meer gepest zou worden, maar het werd daar alleen maar erger. Ik ging al best wel met de 2e klassers om en ze deden allemaal heel aardig. Maar later in het jaar heb ik veel vriendjes gehad en werd ik steeds vaker 'hoer' of 'slet' genoemd door die 2e klassers. Later heb ik me vaak gesneden in mijn armen omdat ik mezelf haatte en ik mezelf gewoon pijn wilde doen. Telkens als ik er over wilde praten met mijn ouders zeiden ze net als die meiden dat ik me aanstelde en zeiden ze ook dat ik het gewoon moest negeren. Maar ja makkelijker gezegd dan gedaan... Ik ben uit eindelijk naar mijn mentor gegaan en hij wilde me graag helpen. Hij heeft de meiden aangesproken en zei dat ze het wel hadden begrepen. Maar in plaats van dat is het alleen maar erger geworden en lachen ze me vaak uit. Ik durf bijna nergens meer zonder vrienden of mijn ouders heen omdat ik bang ben dat ik ze ergens tegenkom. Heeft iemand misschien een idee hoe ik hier mee om kan gaan?
Reageer
Rich Text Editor, editor1
Editor toolbars
Press ALT 0 for help
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.