De Kindertelefoon.nl

hey



je zou eens kunnen proberen in plaats van met je vriendinnen het erover te hebben een dagboek bij te houden, je bepaalt dan zelf wat je wel en niet kwijt wilt



verder zou K ech gaan proberen te stoppen met jezelf snijden want later krijg je er echt spijt van



nog 1 vraagje: heb je je ouders al ingelicht over de situatie (anders zou K dat echt doen zij kunnen je helpen)



k hoop dat je hier iets aan hebt en heel veel succes





xoxo

---

Hoi



Je snijdt jezelf, en het wordt allemaal teveel. Je hebt dit met vriendinnen gedeeld, maar hierover praten vind je lastig. Hoewel je praten moeilijk vindt, is het dapper van je dat je dit aan je vriendinnen verteld hebt.



Zoals Louis13 zegt, kan je een dagboek bijhouden. Op die manier kan je later teruglezen hoe je je voelde, en krijg je misschien meer inzicht in hoe het met je gaat.

Als je de drang naar snijden voelt, kan het helpen om op te schrijven wat er in je omgaat. Dat kan je ook op het forum doen, zoals je hier gedaan hebt.



Je kan ook steeds terecht bij de KinderTelefoon. Vaak voel je je opgelucht na een gesprek.



Snijden is heftig. Is er in je omgeving iemand waarbij je je goed bij voelt? Een familielid bijvoorbeeld, je mentor of je huisarts? Die mensen kunnen je helpen, en je vriendinnen zullen vast geruster zijn als jij (professionele) hulp hebt.



Groetjes

Kenshin

---

ik voel me ook vaak slecht en dan kan je nog maar 1 ding doen en dat is snijden als een dagboek niet helpt moet je is gaan lopen of luide muziek luisteren dat helpt.

---

hey,

ik voel me ook vaak slecht en heb me zelf ook gesneden maar uitijdelijk ben ik naar een therpie gegeaan en die hebben mijn zelf vertrouwen verhoogt en nu sla ikaventoe nog met mijn vuisten heel hard tegende muur maar snaijden moet je mee op passen hoor als je in je ader snijt bloed je dood dus oppassen





en nog sterkte r mee groetjes,

---

Hai @Anoniem1407,



Ik heb een vriendin die precies hetzelfde had. Een vriendin van mij en ikzelf maakten ons ook heel erg zorgen. Wij zijn uiteindelijk (zonder haar toestemming) naar een leeraar gegaan die wij heel erg vertrouwde en ook geschikt vonden. Die heeft samen met ons nu een soort traject in werking gezet van ons zorgteam op school. (Zij wilde het haar ouders namelijk niet vertellen) Dat zorgteam gaat er nu dus ook langzaam mee bezig om het op te lossen en haar ouders in te lichten. Dit zouden jullie ook kunnen doen? Ik weet niet of jullie allemaal op de zelfde school zitten, maar begin bij het vertellen van een docent die je vertrouwd. (Hoeft nieteens je mentor te zijn)



ik hoop dat dit verhaal je misschien kan helpen.



groetjes,



Anoniem2304

---