De Kindertelefoon.nl

Hey,

Ik heb hier al vanaf m'n 4de mee te maken (nu bijna 15). Nergens bij horen, geen vrienden kunnen maken. Het werd zelfs zo erg dat ze begonnen te pesten de hele dag door. Ik denk dat veel mensen het ook niet zullen begrijpen omdat ze er zelf niet mee te maken hebben. Sommigen hebben er wel mee te maken maar begrijpen het niet, m'n ouders bijvoorbeeld. Ze blijven vragen waarom praat je niet gewoon?  Dat maakt het vooral erg moeilijk. En dat hebben misschien andere kinderen ook met deze diagnose. Ik heb er nu nog steeds best veel last van en ik ben zelfs opgenomen omdat het erg uit de hand liep.  Ik kreeg ook met depressie te maken en het kreeg het gevoel dat niemand mij meer mocht. Wat mij hielp is gewoon dingen te doen die ik leuk vindt. Ik heb hier veel geleerd en waarschijnlijk zou het praten me nu ook beter lukken (ik heb hier pas iets gezegd toen ik er 4 maanden was). Dus ja therapie helpt mij sowieso. (Geen cognitieve) maar gewoon dingen DOEN. Daar kom je uiteindelijk het verste mee. 

Groetjes schildpadje01

ik zit in een insta snap face book en whatsgroep met kinderen met selectief mutisme.  Iedereen steunt elkaar een beetje (Ik ben 15 en in de groepen zitten kinderen  van 12 tot 16 jaar ongeveer) De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel  7
xx floor

Onnodige quote verwijderd door De Kindertelefoon 

Je kan helaas geen info geven :(

Hi Floor!! Het is nou al een tijdje geleden dat je dit hebt geschreven, maarja, ook ik heb selectief mutisme:) 

Ik ben nu bijna 16 jaar en eigenlijk gaat het met praten tegenwoordig best wel goed, na 2/3 jaar elke week met een goede psycholoog te praten. Ik heb nooit heel erg veel moeite gehad met vrienden maken zoals de persoon hierboven noemde, omdat meestal extraverte mensen wel naar mij toe komen (ik heb bijna geen introverte vrienden) ofzo haha.. ook ben ik nooit écht gepest, maar bijna iedereen die me niet zo heel goed kent heeft vooral de eerste 2 jaren van de middelbare school gevraagd en dingen gezegd over waarom ik nooit praat, dit kon ik dan natuurlijk nooit uitleggen en maakte het er niet beter op. In het 2e jaar van de middelbare ging ik voor de eerste keer naar therapie en dit hielp na een tijdje al heel erg (in het begin niet zo veel). Nu geef ik eigenlijk altijd wel een antwoord als iemand iets zegt of vraagt, al is het meestal een zachte 'huh' of 'oh'.. en tegenwoordig vraag ik me echt serieus af of ik (nog) wel SM heb..? Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ik heb tegenwoordig meer last van andere sociale angsten dan SM lijkt het.. het stomme is dat het praten dus beter gaat, maar de angst in publieke plekken neemt toe.. hierdoor kan ik op school enzo niet gewoon normaal in de kantine zitten en zelfs als ik door de stad fiets of langs een groep mensen loop krijg ik het al stikkend benauwd:( denk je dat ik weer terug moet naar therapie? Of dat ik dit zelf moet oplossen, opzich weet ik wel al genoeg van angst en wat ik eraan moet doen... Ik hoop dat je dit nog binnen krijgt:) 

De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel (7. Het uitwisselen van contactgegevens is niet toegestaan)