Hoi

Dat ligt er aan wat jouw reden is. Het kan een stress reactie zijn, net zoals nagelbijten, iets onbewust zoals tanden knarsen of iets wat je bent aangewend zoals haren trekken/pulken. Ook ligt het er aan wat je zelf vind. Zo zijn er mensen die inderdaad snijden, maar haren trekken of piercings zetten als alternatief hebben. Dat doet pijn, maar niet in een beschadigende zin zoals opzettelijke verwondingen veroorzaken.

Ik vind zelf dat zolang je geen extreme zichtbare verwondingen er aan over laat, je het geen zelfverwonding hoeft te noemen.

Dit zijn de opgeschreven vormen van automutilatie:

snijden, krassen, krabben (dit geld natuurlijk niet voor jeuk), branden, haren trekken (zonder sprake van trichotillomanie), hoofdbonken, schadelijke stoffen innemen (met de intentie van pijn en/of gevoelens vergeten en verdraaien), of voorwerpen in het lichaam brengen.

Zoals ik bij sommige al heb geschreven, maakt het ook nog uit wat je intenties je hebt en hoe de dupe je van je acties bent. Zo is jezelf een keer wakker slaan, of korstjes openkrabben omdat dat goed voelt of verslavend is geen zelfbeschadiging. Maar snijden is echt niet de enigste, dat vertel ik je als iemand die heel lang gesneden heeft. Ik heb ook neigingen gehad om mezelf bijvoorbeeld te verbranden, maar nooit uitgevoerd. En heb alternatieven die niet zo extreem zijn als verwondingen.

Als je weet dat de synoniemen van automutilatie “zelfverwonding” en “zelfbeschadiging” zijn, kan je nagaan dat automutileren gaat om de gevaarlijke beschadiging en verwondingen die je je lichaam geeft. Zo kan je van snijden door verdriet teveel bloed verliezen, maar net zo goed van korstjes openkrabben omdat je boos bent infecties oplopen.  Dus… In principe is zelfbeschadiging alles was je doet om je lichaam vrij letterlijk te “beschadigen”.