Hoi,

Oké, de titel is misschien wat vreemd, maar ik denk echt dat ik opnieuw ongesteld ben en dat is redelijk goed nieuws. Misschien klinkt het raar, maar ik zal wat meer uitleg geven.

Ik heb wat last (gehad) van eetproblemen. Ik wil gewoon niet meer eten, het lukt gewoon niet meer. Ik weet dat het misschien lijkt alsof het dan mijn eigen keuze is, maar ik voel mij zo machteloos en ik geraak hier maar niet uit.

Maar het is goed nieuws dat ik misschien opnieuw ongesteld ben. Ik heb net twee maanden overgeslagen. Het was niet veel en ik verwacht er eerlijk gezegd ook niet veel van, maar ik wil graag even blij zijn hiermee, omdat het toch een verbetering is.

Ik heb vaker last gehad van eetproblemen, maar ik heb nooit hulp gezocht. Gelukkig heb ik veel troost gevonden in mijn geloof en is het daardoor niet heel erg geworden, maar toch blijf ik erin vastzitten en ik heb het gevoel alsof ik er nooit volledig uitkom, het is toch maar tijdelijk en dan herval ik weer. Ik denk dat dat vooral is omdat ik er met niemand echt over kan praten en niemand mij dan ook kan helpen en ik dus echt het gevoel heb alsof ik er alleen voor sta. Ik heb echt de moed niet om hulp te zoeken, dit schrijven is al moeilijk.

Dit verwachten mensen misschien niet, maar tijdens Ramadan waren deze gevoelens bijvoorbeeld wel helemaal weg. Toen had het vasten dan ook een echt doel en niet zo iets waardeloos als waar ik nu mee bezig ben. 😒

Ik wil dus even blij zijn met deze kleine overwinning. Ik eet nu iets regelmatiger, kleine porties verspreid over de dag, toch heb ik nog steeds dezelfde schuldgevoelens …

Het zijn nu eindtoetsen/examens/grote of laatste toetsweek, dus op dit moment is hulp zoeken nog een stuk moeilijker. Ik heb het gevoel dat ik er helemaal niets over zou kunnen zeggen, omdat mensen meteen denken dat het een excuus is in deze periode.

Trouwens, mijn regels zijn erg onregelmatig, en blijven soms langere tijd uit, omdat ik te weinig eet. Ik weet nu al dat wanneer ik terug meer ga eten het toch nog lang onregelmatig blijft (heb hier ervaring mee) en dat geeft toch wel wat stress, maar ook als het uitblijft.

Ik hoop dat ik hier wat steun vind, dat ik hier mijn verhaal even kon vertellen en dankjewel!

Liefs,

Salaam (meisje van 13)