Ik vind dat AI naast het innemen van banen, ook zorgt voor minder verbinding (bv: praten met klanten, persoonlijkheid in de  krant), creativiteit (bv: schrijven, dichten, schilderen) en geluk. 

Hoe mooi en interessant het ook is dat we AI kunnen maken en dat het dingen voor ons doet: we beperken de kwaliteit van het leven. Als je bijvoorbeeld prachtig tekent, zul je helaas iets anders dan je passie moeten doen, want je bent niet nodig in een wereld van AI. (Je moet immers geld krijgen en dat krijg je alleen als je nodig bent). Dan moet je maar dingen gaan doen die niet leuk zijn als werk.

AI is ontzettend efficiënt en best goedkoop op de lange termijn. Zeker omdat het steeds openbaarder wordt. Maar het is vooral voordelig voor de economie van bedrijven, niet voor de (meeste) mensen zelf. Er zijn bepaalde mensen die vrijwel gemaakt zijn voor de dingen die AI inneemt en die verliezen hun plek in de wereld.

Het doet me denken aan machines, die ambachten hebben doen verdwijnen. Het is veel saaier om achter een band te staan en het dak recht te plaatsen, dan om een heel poppenhuis in elkaar te zetten, nadat je bedacht had hoe het eruit zag. (Bijzonder voorbeeld, maar ja). (Massaproductie vind ik zowieso helemaal niks maar laat ik bij het onderwerp blijven)

AI is efficiënt, economisch goed voor sommigen en ik zie er weinig geluk in.

Ik hoop dat we er een keertje goede regels over gaan maken. Of hebben we die al?