Hey (naam),

Weet je nog dat toen we naar het schoolplein van de (naam van school) gingen maandag, dat een paar jongens schreeuwden dat ik transgender ben, door mijn korte haar? Ja? Oké, daarover wil ik je wat meer vertellen. Het begon ongeveer 2 jaar geleden. Ik zag voor het eerst een filmpje over iemand die trans was. Ik heb toen even nagedacht, maar er verder niet naar gekeken. Tot ik een tijdje later weer na begon te denken. Want ja, wie ben ik nou eigenlijk? uiteindelijk heb ik ook een keer tegen mijn moeder gezegd dat ik liever als jongen geboren wilde zijn. Maar toen hebben we het weer gelaten. Tot een jaartje geleden. Op een of andere magische wijze ben ik toen bij de kindertelefoon terechtgekomen. De kindertelefoon heeft een prachtig forum, waar ik optimaal gebruik van heb gemaakt. Ik heb toen veel goede tips en adviezen gekregen, maar nog steeds ben ik er niet uit wat ik nou wil en wie ik nou eigenlijk ben. Alleen mijn gezin, (vriend van jong&out) en (vriend van jong&out)  weten ervan. Ja, en (nog iemand van jong&out), maar daar heb ik bijna geen contact meer mee. Maar ik heb dus genderdysforie en dat kan heel vervelend zijn. Ik weet niet of je weet wat genderdysforie betekent dus hier even een stukje van google: ‘​​​Mensen met genderdysforie hebben een sterk gevoel van onvrede met het geslacht waarmee ze geboren en opgegroeid zijn. Het gender past niet bij hoe ze zich voelen en hoe ze zich willen uiten. Sommigen hebben hier zoveel last van, dat het kan leiden tot bijvoorbeeld depressieve klachten of angst.’ Verder gaat het wel goed met me trouwens. Ik heb ook een periode gehad dat het gewoon echt slecht ging, toen heb ik ook wel eens lichtelijk aan selfharm gedaan. Nooit heel erg zodat het geen littekens achterliet. Ik zeg trouwens niet per se dat ik trans ben, maar in theorie zou het kunnen.

Ik hoop dat je niet anders over me gaat denken en we gewoon vrienden kunnen blijven.

Oh ja, en als je nog vragen hebt, stel ze gerust.

Groetjes,

Van mij :)

wat vinden jullie hiervan? :) graag kritisch kijken wat ik nog aan kan passen