Hallo, 

Waarschijnlijk ben ik niet de beste om hierover te reageren, omdat ik alleen twee trans vrienden heb en zelf niet trans ben. Maar ik wil huiswerk nog wat uitstellen, dus uh…

Ze hebben beide een andere naam voor zichzelf bedacht, dus het is helemaal niet raar. Beiden zijn ze eerst voor hun vriend/vrienden uitgekomen. Daarvoor is het ook belangrijk om de juiste vrienden te hebben. 

Vaak is er op school een vertrouwenspersoon/mentor waar je een-op-een een gesprek mee kan voeren. 

Het is belangrijk om back-up te hebben van mensen die je ondersteunen, en een persoon waarbij je je veilig voelt. Vanaf daar kan je werken om vertrouwen bij jezelf op te bouwen het je ouders te vertellen. Dit kan best lang duren.

Bij de ouders van de ene vriend heeft de ene ouder hem geaccepteerd, de ander niet. Die vriend blijft stevig in zijn schoenen staan over zijn eigen gevoel, zelfs als dit enige tegenwerking tegen de ouders veroorzaakt. 

De ander is alleen uitgekomen voor de vriendengroep en realiseert zich weinig kans te krijgen om thuis geaccepteerd te worden.

Verwacht maar enige tegenwerking en een mental breakdown later. Misschien helpt het ook om eerst dingen uit te schrijven (werkt voor mij). En sowieso enige voorbereiding op mogelijke vragen die ze gaan stellen, of dat ze je negeren. Het praten zelf is niet zozeer het moeilijke, maar de mentale backlash is enorm. 

Ik wens het beste voor je!

Hoi!

Je bent wat je zelf denkt. Uit de kast komen is ook moeilijk! Ik probeer al twee jaar bij mijn ouders en familie maar ik heb er nooit de moed voor. Veel succes!

Groetjes,

Gayperson