wilde mijn verhaal delen en dingen duidelijk maken, omdat ik niet 100% zeker ben.

sinds mijn geboorte ben ik een meisje, maar ik heb nooit van die meisjesachtige activiteiten gehouden en al die meisjesachtige dingen zoals jurkjes dragen.

(Bijna) al mijn vrienden (zijn en) waren jongens en ik voelde me op mijn gemak om mezelf te zijn totdat.. ik in de 1e van de middelbare  klas kwam, en ik begon te merken dat ik anders was en dat ik erbij wilde/moest horen, ik begon meer meisjesachtige dingen te doen, zoals nagellak dragen en vrouwelijker zijn, in mijn achterhoofd haatte ik het, ik haatte wie ik was en de manier waarop ik me gedroeg,

dus uiteindelijk begon ik mijn bij elkaar te krijgen en gedroeg ik me als mijn mannelijke zelf, maar niet iedereen kon dat accepteren en respecteren, ik werd de hele 1e en 2e klas gepest. in mijn 2e klas ontdekte ik of dacht/denk ik dat ik op meisjes val (misschien is het een fase) ik kreeg een vriendin we spraken alleen online maar we wisten van elkaar dat we geen catfishs waren, nou ja ik wist dat zij dat niet was.

Ik deed alsof ik een jongen was en ik heb er echt spijt van, ik vond haar leuk en Ik dacht niet dat ze met een "meisje" zou willen daten en het voelde verkeerd om haar te laten denken dat ik een jongen was, dus voordat we te veel in de relatie terechtkwamen en te lang begonnen te daten, verbrak ik het na een week ofzo met haar.

Ik ontdekte ook dat mijn vriend trans ftm is ik weet niet of  of hij me liet geloven of zelfs maar denken dat ik "hetzelfde" was ik kan me er wel in verplaatsen, maar niet iedereen heeft hetzelfde verhaal. Ik vertelde hem dat ik lesbisch was en dat ik van meisjes hield. 

 ik was in de war hoe hij zijn bij elkaar kreeg en alles uitgezocht had, want ik wist niets en was/ben in de war vanwege mijn bodydismorphia. Ik weet niet wat ik ben, ik voel me in de war en vervloekt. Ik heb gebeden en bid nog steeds tot god om me te genezen en me normaal te maken zoals zoveel anderen.

Ben ik trans of gay?. Ik zou een duidelijk antwoord willen ipv steeds rond te lopen met een groot vraagteken, die met de dag groter en zwaarder word, ik ben niet instaat om er met een vertouwingspersoon of volwassenen over te praten.

Heeft een van jullie een vermoedelijk idee? Laat get mij weten