Kassaverhalen

Hoi @Tom06,

ja , ik kan me voorstellen dat je je dan niet echt fijn voelt...sommige klanten zijn gwn ongeduldig en dat terwijl ze, als ze luisteren, kunnen weten dat het niet aan jou ligt

Ik had laatst een onverwachte meevaller aan de kassa. Ik kocht een zakje perzikringen (van die snoepjes) bij de Lidl.

Het kost 1,79 en ik had nogal wat kleingeld in mijn zak en ik dacht dan kan ik die muntjes mooi kwijt, dus ik tellen, maar ik kwam net niet aan 1,80, dus toen dacht ik, dan maar zoveel mogelijk van die 5 en 10 cent munten opruimen…

Ik had uiteindelijk één 2 euromunt, wat op zich natuurlijk al genoeg zou zijn, maar dan zou ik weer kleingeld terug krijgen, nl. 20 cent en dat wilde ik niet, dus ik doe bij die 2 euro nog eens 80 cent aan kleingeld, zodat die jongen aan de kassa mij 1 euro terug kon geven. Lijkt me simpel, maar wat er toen gebeurde…

Eerst geeft hij mij 20 eurocent terug…… toen dacht ik nog, oh hij heeft niet gehoord dat ik van dat kleingeld af wil, dus ik zeg het opnieuw…. ah zegt ie (terwijl hij bij de Lidl werkt, dus ik snapte hem niet 😁) en hij pakt die 20 eurocent die hij net gegeven heeft terug en geeft mij ook nog 1 euro…..toen zei ik, ’moet je de rest dan niet hebben’….hij keek mij aan alsof ie water zag branden en gaf mij mijn kassabonnetje…...ik dacht….nou ja zelf weten...dan vind ik het ook goed….en toen had ik dus een zakje snoep voor 1 euro  gekocht, dus 80 cent korting gekregen….

Ik lachte nog vriendelijk naar hem en zei 'doei’

Een dag later kom ik weer bij de Lidl en er zit een meisje achter de kassa. Ik kocht een doosje druiven (ja, ik eet ook wel eens echt fruit) voor 1.49 en betaalde met een 2 euromunt, maar ik had ook nog een munt van 50 cent, waar ik vanaf wilde (ja, ik wil altijd van dat kleingeld af), dus die gaf ik erbij.

Dat meisje helemaal in de stress, want ze had al ingetypt in de kassa dat ik met 2 euro had betaald en dus 50 cent terug moest krijgen, wat nu.. ...zij rekenen en rekenen en ik had natuurlijk gewoon die 50 cent aan kunnen pakken, maar ik dacht dat doe ik niet, want dan loop ik direct weer te rammelen met 2 munten van 50 cent in mijn broekzak...ik zeg ‘doe maar rustig aan hoor’, misschien niet heel vriendelijk waardoor ze nog meer in de stress schoot. Ik zei nog ‘2 x 50 cent is 1 euro, dus als je mij 1 euro geeft, dan zijn we er’.

Zij steekt haar vinger op en zegt ‘een ogenblikje hoor, want ik ben niet zo goed in rekenen’ waarop ik zeg ‘oh, is dat zo….nou, ik heb alle tijd hoor’...terwijl ik heel irritant met mijn nagels op die loopband sta te tikken, dus het kan zijn dat dat haar een beetje afleidde en het daardoor nog langer duurde allemaal.

Zij pakte haar telefoon erbij en had zowel haar 50 cent uit de kassa als mijn 50 cent die ik kwijt wilde, naast elkaar op de loopband liggen(gelukkig stond die stil, want anders waren ze weet ik veel waar in één of andere gleuf onder de lopende band verdwenen) ...dus ik zeg, ‘volgens mij is dat samen 1 euro en ik wil dan liever 1 euromunt ipv die twee 50 cent munten’. Toen zei ze ‘oh ja, nou snap ik het en toen gaf ze mij 1 euromunt, dus ik was al blij en daarna zei ze ‘en hier heb je jouw 50 eurocent ook terug, want je had al 2 euro gegeven’….ik knikte en zei maar vriendelijk ‘dankjewel’, glimlachte nog even en liep naar buiten met mijn druiven waar kennelijk ook ineens 50 cent korting op werd gegeven…..

Zelfde meisje, andere kassa, dit keer vlak bij de zelfscan kassa's...het gaat weer tergend langzaam bij de kassa en ik sta me te vervelen...de manager moet erbij komen, omdat iemand pizza's heeft gekocht die kennelijk niet te scannen zijn…..ik zie op de zijkant een levensgrote barcode staan, maar het meisje achter de kassa kennelijk niet….ondertussen maak ik een grapje met een man achter mij…..ik had een zak chips op de band liggen om af te rekenen en hij een fles cola….ik zeg ’als het nog lang duurt en we krijgen zin in wat dan hebben we iig wat te eten en te drinken, want k heb chips en jij cola’ en hij lacht, ach ja, je moet de tijd toch doorkomen en elke keer over het weer praten is ook eentonig…

Het blijft maar duren met die pizza's en ik zeg tegen die vrouw die ze wilde kopen ‘het voordeel is iig, dat je ze thuis niet meer hoeft te ontdooien, want dat gebeurt hier al’. Kennelijk had ze geen gevoel voor humor, want ze keek me een beetje vreemd aan. Die man achter mij begon hardop te lachen...voor het gemak nam ik maar aan dat hij om mijn 'grapje’ lachte en niet dat hij mij uitlachte omdat die vrouw mij zo raar aan keek. Tsja, wat kon ik nog eens doen, voordat ik aan de beurt was bij de kassa.

Ik keek wat rond en er liep net een vrouw weg bij de scankassa die net achter  het glazen scherm tussen mij en haar scankassa stond. Er lag nog een stokbrood, dus ik riep heel behulpzaam even naar die vrouw 'mevrouw, u vergeet uw stokbrood. Ze keek om en zei vriendelijk 'dankjewel’ en liep verder naar de uitgang. Ik dacht 'het gaat lekker vandaag. Weer iemand die mij niet begrijpt', dus ik pak dat stokbrood en steek het in de lucht en zeg ‘is dat uw stokbrood’. Zij zegt 'is stokbrood van de Lidl’, dus ik denk ‘ja , das echt een opmerking waar ik iets mee kan’...voor de rest zei ze nog iets, maar mijn Papiaments is niet echt top en ze liep door, dus ik dacht 'het zal wel niet van haar zijn’.

Weet je wat ik doe, om te voorkomen dat er direct weer iemand gaat roepen dat iemand een stokbrood vergeet, geef ik dat stokbrood aan mijn nieuwe vriendin achter de kassa. Heel attent en aardig toch?

Dus, terwijl dat kassameisje nog op de prijs van de pizza's zat te wachten (ja, dat bleef maar duren) legde ik uit wat er gebeurd was en gaf het stokbrood aan haar. Zij zegt 'leg het maar neer’ en ik dacht 'pak het gwn ff aan. Je hebt toch niks te doen’. Uiteindelijk pakt ze het aan en legt het naast mijn chips. Ik zucht en denk 'dit gaat niet goed komen zo’ en ik tel tot 10, want tijd genoeg.

De winkelchef had eindelijk begrepen wat er aan de hand was met die pizza's en was gaan kijken wat ze moesten kosten.

Op een gegeven moment begon er beweging in de lopende band te komen. De prijs van de ondertussen ontdooide pizza's was bekend en ze werden afgerekend. Toen was er nog één iemand voor mij en dat ging gwn goed en snel.

Het was mijn de beurt om mijn chips af te rekenen, maar ja, niet alles kan altijd goed gaan en dat meisje ging dat stokbrood ook nog even scannen. Ik zeg 'dat is niet van mij, dat lag bij de scankassa’.

Zegt dat meisje van de kassa 'waarom pak je het dan, als je het niet wil hebben’. Ik keek naar die man achter mij en hij kon zijn lachen niet meer houden. Ik maakte zo'n gebaar met mijn handen van 'wat moet ik hiermee’ naar hem en hij begon nog harder te lachen en zei ‘ik heb de hoop ook al opgegeven hier bij deze kassa’. Ik moest er samen met hem om lachen. Ik draaide me toen weer om naar het kassameisje en legde heel rustig (haast in slowmotion) uit wat er allemaal met dat stokbrood aan de hand was en toen zei ze ‘oh, ik begrijp het, ik zal het apart leggen voor als die mevrouw er nog om komt'. Ze had er dus niks van begrepen, maar ik zei 'dat is heel aardig van jou’.

De man achter mij lag nu zo ongeveer dubbel van het lachen en wenste mij nog een fijne avond. Ik lachte naar hem en zei dat het wachten bij de kassa ook al best gezellig was met hem’ en groette hem.

Man , man , man, wat gebeurt er allemaal zo op een dag bij de kassa, denk ik dan wel eens.

Gr. MickeyMouse

@MickeyMouse 

@MickeyMouse jesus christus... die lidl die heeft gewoon een talent om mensen aan te nemen die niet weten hoe ze bij een kassa moeten werken🤣 Ja sorry hoor. Maar basic math... 50 + 50, en een paar pizza dozen scannen is toch ook net zo simpel als ademen🤦😂

Hoi @Tom06 ,

ik heb net een reactie geplaatst, maar die moet eerst nog gecheckt worden en dan komt ie hierboven te staan. Dus nog even geduld.

Gr. MickeyMouse

@MickeyMouse

Recibirás ese centavo de mí, porque tienes mucha paciencia.

🤣 kijk dit is dus 1 van jouw verhalen die ik echt onthoud! XD . Zelfs nu weet ik het nog!  Zie hoe mooi jij vertelt!

Groetjes liefs Tartan X