Ik las dit en moest het gewoon delen met jullie...

Wil je zelfmoord plegen? Stel je dit dan eens voor. Je komt op een dag thuis van school. Je hebt een vreselijke dag gehad. Je bent net klaar om het op te geven. Dus ga je naar je kamer, sluit de deur, en haalt die zelfmoordbrief uit die je geschreven hebt en herschreven ! Pakt die fles pillen en neemt ze allemaal in. Je legt de brief op je borst, je sluit je ogen voor de laatste keer.
Een paar uur later, klopt je broertje op je deur. Je antwoordt niet, dus komt hij binnen. Het enige wat hij ziet is dat jij op je bed ligt, hij denkt dat je slaapt. Hij vertelt dit aan je moeder. Je moeder gaat naar je kamer om je wakker te maken. Ze merkt dat er iets vreemds aan de hand is. Ze pakt het papier in haar hand en leest het. Ze probeert je wakker te maken. Ze roept je naam. Je broer, helemaal verward, gaat tegen je papa zeggen dat 'mama huilt en zus' niet wakker wordt. Je vader rent naar je kamer. Hij kijkt naar je moeder, huilend en zittend naast je levenloos lichaam. Ze houdt de brief aan haar borst. Het raakt hem, wat is er aan de hand, en hij schreeuwt. Hij schreeuwt en gooit iets op de muur. En dan valt hij op z'n knieën, en begint hij te huilen. Je moeder kruipt naar hem toe, en ze zitten daar en houden elkaar huilend vast.
De volgende dag op school is er een aankondiging. De directeur vertelt iedereen over je zelfmoord. Het duurt een paar seconden om het te laten bezinken, iedereen wordt stil. Iedereen geeft zichzelf de schuld. Je leraren denken dat ze te hard voor je waren. Die gemene populaire meisjes denken aan alle dingen die ze tegen je hebben gezegd. Die jongen die je plaagde en lelijk noemde haat zichzelf omdat hij je niet vertelde hoe mooi je echt bent. Je ex-vriendje, degene die je alles verteld hebt kan het niet aan. Hij breekt en begint te huilen, en loopt weg uit de school. Je vrienden? Ze huilen ook, zich vragen zich af hoe ze nooit konden zien dat er iets mis was, wensen dat ze je hadden kunnen helpen voordat het te laat was. En je beste vriendin? Ze is in shock. Ze kan het niet geloven. Ze wist dat het niet goed met je ging, maar ze had nooit gedacht dat het zo erg zou worden... dat je er niet meer zou zijn. Ze kan niet huilen, ze kan niets voelen. Ze staat op, loopt uit de klas en valt op de vloer. Schudden, schreeuwen, maar er komen geen tranen.
Het is een paar dagen later, op je begrafenis. De hele stad is er. Iedereen kende je, dat meisje met de stralende glimlach en sprankelende persoonlijkheid. Degene die er altijd voor hen was, de schouder om op te huilen. Veel mensen praten over alle goede herinneringen die ze met je hadden, er waren er veel. Iedereen huilt, je kleine broer weet nog steeds niet dat je zelfmoord hebt gepleegd, hij is te jong. Je ouders zeiden hem enkel dat je dood was. Het doet hem veel pijn. Je was zijn grote zus, je had er altijd voor hem moeten zijn. Je beste vriendin, ze blijft sterk gedurende de hele dienst, maar zodra ze je kist in de grond laten zakken, verliest ze het gewoon. Ze huilt en huilt en stopt dagen niet met huilen.

Het is twee jaar later. Je leraren hebben ontslag genomen uit schuldgevoel dat ze je niet hebben kunnen helpen. Die gemene meisjes hebben nu aandoeningen. Die jongen die je plaagde snijdt zichzelf. Je ex weet niet meer hoe je moet liefhebben en slaapt alleen met meisjes. Je vrienden zinken weg in depressies. Je beste vriendin? Ze probeerde zelfmoord te plegen. Ze is er niet in geslaagd maar ze probeerde... je broer? Hij heeft eindelijk de waarheid ontdekt over je dood. Hij huilt zich ' s nachts in slaap, hij doet precies hetzelfde wat jij jaren hebt gedaan voor je zelfmoord. Je ouders? Hun huwelijk is uit elkaar gevallen. Je vader werd een workaholic om zichzelf af te leiden van je dood. Je moeder kreeg de diagnose van depressie en ligt de hele dag in bed.
Mensen geven er om. Je denkt het misschien niet, maar dat doen ze wel. Je keuze beïnvloedt jou niet alleen. Ze beïnvloedt iedereen. Beëindig je leven niet. Je hebt zoveel om voor te leven. Het kan niet beter worden als je het opgeeft.