Hey misschien kan je een elastiekje om je pols doen en elke keer als je jezelf wil snijden daar aan trekken


Groetjes,
vlindertje

hii
misschien moet je iets hebben wat je kapot kan trekken dus misschien een touwtje of elastiekje

Hoi,

Zelf heb ik ervaring met zowel een dwangstoornis als zelfbeschadiging, maar niet in jouw combinatie. Rot dat jezelf beschadigen nu een dwanghandeling is, maar in principe werkt het hetzelfde als alle andere handelingen.

Als je er vanaf wil, moet je stoppen het te doen. Dat klinkt heel suf, maar zo werkt het wel. Heb je therapie (gehad) voor je dwang? Mij is geleerd dat het vervelende gevoel wat dan komt, ook weer zakt. Het wordt eerst alleen maar erger en erger, tot het bij zijn hoogtepunt is. Daarna neemt het af. Je moet leren het vervelende gevoel te verdragen en dan ervaren dat er niks ergs gebeurt.

Probeer jezelf dus niet te beschadigen. Daag jezelf uit. Probeer het eerst zo lang mogelijk uit te stellen, om te wennen aan dat gevoel. Push jezelf iedere keer wat verder en uiteindelijk stop je er dan mee. Dit zou je ook eerst kunnen oefenen met andere dwanghandelingen.

Het lijkt me alleen niet verstandig om dit alleen aan te gaan. Heb je een therapeut? Weten mensen van je dwang af? Het lijkt me heel moeilijk hier alleen mee om te moeten gaan. Als je geen hulp hebt, denk je dat je het aan iemand durft te vertellen? Je hoeft niet meteen over het zelfbeschadigen te beginnen, maar gewoon over je dwang. Als je al wel een therapeut hebt, raad ik je aan die wel op de hoogte te brengen van het zelfbeschadigen. Dan kan hij/zij je zo snel mogelijk er vanaf helpen.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt,
Gr. Pin

Hoi,

Fijn om te horen dat je een therapeut hebt. Kun je een beetje opschieten met je therapeut?

Je wil je therapeut wel vertellen van je zelfbeschadiging, maar dat vind je erg lastig en je weet niet goed hoe je het moet vertellen. Dat snap ik wel. Zijn er vastigheden in jullie gesprekken. Dingen die ze altijd aan het begin doet of vraagt? Of op het eind, tussendoor? Iets waar je van op aan kan, dat zal gebeuren? Bijvoorbeeld dat ze begint met ''hoe gaat het?'' of afsluit met ''is er nog iets wat je kwijt wil?'' Dan kun je daar op inhaken.

Ik weet verder ook niet waar je jezelf snijdt, maar als dit bijvoorbeeld op je arm(en) is, kun je je mouwen opstropen, zodat ze het ziet. Dat lijkt mij een hele directe hint.

Je kan ook een briefje schrijven en die aan het begin duidelijk op tafel leggen (als daar een tafel is). Dan vraagt zij waarschijnlijk wel wat het is. Je kan daar wat uitleg in zetten of steekwoorden voor jezelf. Dan kun je het haar laten lezen of gebruiken voor jezelf om het haar uit te leggen.

Je kan haar ook een mailtje sturen, waarin je het ofwel al uitlegt, of je alvast vertelt dat je iets wil zeggen de volgende keer, maar dat je dit lastig vindt. Daar komt ze dan denk ik wel op terug.

Verder vind ik het lastig om iets te bedenken, omdat ik je therapeut niet echt ken en ook niet kan voorspellen wat ze gaat zeggen.

Ik hoop dat dit nuttig is,
Gr. Pin

Hoi,

Fijn dat je er iets mee kan :)

Je durft niet altijd eerlijk te zijn. Weet je waarom dat is? Schaam je je bijvoorbeeld? Weet dat je therapeut geheimhoudingsplicht heeft en helemaal niks te gek is. Ze heeft vast al een hoop gehoord en meegemaakt.

Gr. Pin

Hoi,

Ik weet dat mijn psycholoog mij altijd vroeg, voor ze met (een van) mijn ouders ging praten, of er iets was wat ze niet mocht vertellen. Verder gaf ik dat zelf ook aan, als ik haar iets had verteld, dat mijn ouders het niet mochten weten.

In principe heeft je psycholoog natuurlijk geheimhoudingsplicht, maar bij jongeren worden de ouders vaak betrokken bij de behandeling. Zij hebben zelf het recht, wanneer hun kind jonger dan 18 is, om op de hoogte gehouden te worden van belangrijke zaken binnen die behandeling. Dus wanneer er een soort "relatie" ontstaat waarin je psycholoog dingen deelt en open is over de gesprekken, gaat ze er denk ik ook vanuit dat jij hiermee akkoord bent.

Ik denk dat je dus het beste aan kan geven, dat je dit niet fijn vindt en dat het je ervan weerhoudt om open en eerlijk te zijn. Geheimhoudingsplicht is er juist, zodat je open en eerlijk kan zijn tegen je behandelaar.

Probeer dit ook aan te geven, nadat je iets specifieks hebt verteld waarvan je niet wil dat ze het deelt. Dat maakt het duidelijker dat dat tussen jullie moet blijven.

Gr. Pin

Hey,

Wauw, super knap dat het geen dwanghandeling meer is? Hoe heb je dit gedaan? Ik denk dat het goed is om daar bij stil te staan, zodat je dit opnieuw kan toepassen, mocht je ooit terugvallen. Hiermee bedoel ik niet dat dat per se gaat gebeuren, maar het lijkt me gewoon handig om het achter de hand te hebben.

Je hebt die niet tegen je therapeut verteld. Je hebt het dus zelf gedaan? Alleen? Wauw, knap! Weet je therapeut wel dat je jezelf beschadigt / hebt beschadigd?

Ik hoop dat deze stijgende lijn zich ook voortzet op andere gebieden Leuk dat je even een update geeft!

Gr. Pin

Hoi Pin en ik hou me liever anoniem,

Pin,
Mijn therapeut weet niet dat ik mezelf beschadig. Ik wil het haar wel vertellen, maar mijn angst en schaamte houden me erg tegen...

Ik hou me liever anoniem,
Je wilt weten of ik ben teruggevallen en hoe ik gestopt ben, daar wil ik wel antwoord op geven.

Ik beschadig mezelf nogsteeds regelmatig.. Wel een stuk minder heftig en ik doe het niet meer elke dag. Bij mij was het een tijdje dat ik mezelf elke dag moest beschadigen, heb jij dat ook?

Wat voor mij hielp is afleiding zoeken.. Het klinkt heel standaard en dat is het ook wel een beetje, maar het werkt wel echt als je echt wilt stoppen met jezelf beschadigen. Ik ga bijvoorbeeld nu als ik me heel slecht voel hele verdrietige muziek luisteren, beneden op de bank zitten, mijn gevoel van me af schrijven of nadenken over hoe lelijk de littekens me zullen staan.

Is dit voldoende? Als je nog vragen hebt mag je die natuurlijk stellen

Groetjes,
Sad.fl

Hoi lot,

Bedankt voor de lijst, ik denk dat ik er wel iets aan ga hebben

Weer even een update...

Het gaat weer slechter... De dwang om mezelf te beschadigen is er nog niet maar ik begin mezelf wel weer meer en heftiger te beschadigen.. Ik had toen ik begon met beschadigen met mezelf afgesproken dat ik mezelf alleen maar op één plek mocht beschadigen, maar ik begin nu ook op andere plekken.. Super stom van mezelf. Normaal zit ik niet zo met het beschadigen enzo maar gisteravond heb ik mezelf weer beschadigd en het is niet bij één kras gebleven... Het erge van alles is dat ik morgen een klassenactiviteit heb waarbij we allemaal gaan zwemmen... Ik ben zo ontzettend bang dat mensen het te weten gaan komen...

Ik ben vandaag wel wat eerlijker geweest tegen mijn therapeut... Ze was heel trots op me! Het was niet heel heftig wat ik verteld heb, maar ik zie vooruitgang

Groetjes,
Sad.fl

Ik snap dat je het stom vindt van jezelf dat het niet bij één plek is gebleven, maar zelfbeschadiging is niet iets wat op één dag zonder moeite kan gestopt worden.

Je hebt met jezelf afgesproken enkel op één plek te beschadigen. Het feit dat je die afspraak met jezelf hebt gemaakt is al iets heel goed, wees niet boos op jezelf om wat gebeurd is, maar probeer opnieuw met positive vibes om die afspraak te volbrengen.
Ook het feit dat je wat opener bent geweest bij je therapeut is al een sprong vooruit.
Het gaat in stapjes, en dat is niet altijd simpel, maar als ik het zo zie maak je al ontzettend grote stappen vooruit, en daar mag je alleen maar trots op zijn!

Groetjes
Lot