Als ik een paniekaanval krijg luister ik naar een liedje, hij is Iers ik kan geen Iers maar ik weet waarover het lied gaat en ik herken het liedje. Ik denk dat mijn mama in het vorige leven het liedje voor me zong als slaapliedje. Naar dat vorig leven verlang ik en wil ik terug. Terug naar mama en papa, mijn broertjes en zusjes de hond en de ezels in de stal. In dat leven was ik blij en niet bang om te praten met mensen, of om naar buiten te gaan en bloemetjes te gaan plukken. Nu sluit mijn mama me buiten en is mijn kleine broertje het lievelings kind, ik praat niet met mama. Mijn papa is paranormaal begaafd, net als ik daarom vertel ik al mijn verhalen aan hem maar nu ben ik bij mama en zijn mijn broertje en mama een film aan het kijken, zonder mij natuurlijk. Mijn weekend bestaat uit ierse slaapliedjes. Doei.