Te moe om te sporten, help?

  • 2 March 2018
  • 9 reacties
  • 148 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Nou, daar ben ik weer.

Ik ben de afgelopen twee weken zo extreem moe. Ik ga naar school en ik ga na mijn werk, maar daarnaast doe ik bijna niets meer. Terwijl ik drie weken geleden nog bijna zeven dagen in de week sportte! Sporten was iets wat mij rustig maakte, wat mij weer even terug bij mezelf bracht, wat mij vreselijk hielp om de chaos in mijn hoofd voor even te laten verdwijnen. Maar mijn kacheltje is op. Mijn energie is weg. Ik was maandagavond nog even in de sportschool, dacht ik probeer het eventjes. Maar ik kon niet eens 20 minuten hardlopen, terwijl ik daarvoor negen kilometer kon hardlopen. En toen keek ik rond in de sportschool, naar de mensen om mij heen. De mensen die wel normaal zijn en wel kunnen sporten wanneer ze dat willen. Echt ik werd alleen nog maar bozer op mezelf. Ik moet dat ook kunnen! Ik wil ook weer die rust vinden. Ik lees nu heel veel, zit bijna alleen nog maar met mijn neus in de boeken. Ook wandel ik af en toe met mijn hond, dit maakt mij ook rustig. Maar verder blijf mijn hoofd een vreselijke chaos. Iemand tips?

9 reacties

Zoals ik het hoor is dit een typisch gevalletje van een winterdipje. Heb ik ook last van! Blijf gewoon positief denken en probeer je gedachten een beetje op te ruimen. Neem lekker tijd voor jezelf, een relax-avondje met wat lekkers erbij en een leuke film. Even je gedachten ''resetten''.

Als je het echt niet vertrouwt kun je altijd naar een huisarts gaan 🙂
Hoi!

De laatste twee weken ben je extreem moe. Je gaat naar school, naar je werk, leest veel, gaat met je hond wandelen... die dingen kosten energie. Zoals @CharlieC zegt, kan het een winterdip zijn. Een tekort aan vitamine-D zou ook kunnen, aangezien je misschien weinig zon hebt gezien.

Ik begrijp dat het frustrerend is om ineens niet meer zo veel te kunnen sporten, maar forceer jezelf niet. Luister naar je lichaam, en vergeet niet te rusten. Zijn er in de sportschool coaches die je kunt aanspreken? Zij kunnen jou tips geven om weer aan te sterken.

Je kijkt naar de mensen rondom jou in de sportschool, waar het allemaal prima lijkt te gaan. Wij kunnen niet weten wat er gaande is in iemand anders leven. Iedereen zijn of haar leven gaat met pieken en dalen. Dat is ok, zolang je maar uit dat dal kruipt, op je eigen tempo.

De tip die @CharlieC gaf over de huisarts is ook goed. Je kunt bloed laten afnemen, en zo kunnen ze er snel achter komen of je waarden ok zijn.

Je hebt last van chaos in je hoofd. Zou het je kunnen helpen om de sportschool tijdelijk te vervangen door yoga of meditatie, tot je je weer sterker voelt? Bij yoga kun je kiezen hoe intensief je het maakt, je kunt ook opbouwen, en bij meditatie gebruik je vooral je geest. Lijkt je dat wat?

Groetjes
x
Het kan ook komen door bloed armoede, depressie, te weinig vitamine, te weinig slaap of allergie. Laat anders bloedprikken om het te laten onderzoeken als het langer door blijft gaan
Hoi,

Het kan door veel dingen komen. Het zou lichamelijk kunnen zijn, dus bv het winterdipje dat is genoemd, maar het kan ook psychisch zijn. Sporten helpt juist om je beter en actiever te voelen. Meestal komt dit als je eenmaal bent begonnen, maar dan moet je natuurlijk wel beginnen... Ik vind beginnen ook altijd lastig. Kun je misschien met iemand anders sporten? Vaak hebben mensen dat als ze een afspraak hebben, ze zich daardoor alsnog uit hun bed sleuren bij wijze van. Misschien helpt dat als start en kun je daarna zelf verder.

Met iemand hierover praten kan ook helpen. Als iets je dwarszit lucht dat vaak op. Misschien geeft dat ruimte voor het sporten.

Gr. Pin
Bedankt voor jullie reacties!

Mijn psycholoog zei ook al dat ik misschien gewoon weer even naar de huisarts moest gaan en daarna bloed laten prikken om te kijken of het echt niet iets lichamelijks is. Ik wacht hier nog heel even mee aangezien er nog wat open wonden op mijn polsen zitten en ik niet wil dat mijn ma, de dokter of de bloedprikker dit ziet. Veder neem ik al wel veel tijd voor mezelf en slaap ik ook veel. Ik sla het sporten vandaag nog over en als het goed is heb ik morgen weer voetbal training en daar wil ik wel weer heen gaan. Gewoon om even te kijken hoe het gaat. Ik vind het lastig om na mijn eigen lichaam te luisteren, ik wil zo graag meer en meer en meer maar zoals mama al tegen mij zei, hoe vaker je over je grenzen gaat, hoe meer kapot je daarna bent. Maar het is zo frustrerend want ik wil wel zo graag. Misschien is het wel gewoon een winterdipje, gelukkig is de koudste kou al weer voorbij!
Je psycholoog heeft gelijk. Ik schrok wel even als je het zei van de wonden. Ga je daarvoor naar je psycholoog? Het stelt me gerust dat je er met je psycholoog over hebt gepraat, je staat er niet alleen voor.

Neem maar tijd voor jezelf, dat heb je goed gedaan. Voetbaltraining kan een goede afleiding zijn. Je kan eventueel aan je trainer vragen of je wat meer op techniek mag oefenen, en bv. minder op conditie, zodat je jezelf niet te veel uitput.

Je mama heeft gelijk. Jezelf uitdagen is ok, maar respecteer je grenzen. Je kunt je grenzen verleggen, maar ook dan moet je naar je lichaam en je geest blijven luisteren.
Het is inderdaad goed dat je hierover met je psycholoog hebt gesproken. Ik snap dat je nog even wilt wachten moet bloedprikken i.v.m. je wonden, maar als je denkt dat het erger wordt, zou ik wel naar de huisarts gaan. Je huisarts heeft geheimhoudingsplicht tegenover je ouders, want je bent 16. Volgens mij geldt dit ook voor de mensen bij het bloedprikken. Je ouders kunnen het dus in ieder geval niet te weten komen.

Naar je lichaam luisteren is ook lastig, omdat je dingen gewoon graag wilt doen/bereiken. Ga je met andere dingen ook vaker over je grenzen? Misschien zou dit dan ook een aandachtspunt kunnen worden in je therapie.

Gr. Pin
Ja, daar ga ik voor naar de psycholoog, ondertussen bijna al weer negen maanden lang elke donderdag. In een van mijn vorige toppics kon je lezen dat ik mijn mesje had weggegooid, maar ja als je echt in paniek en in de war bent, vind je wel iets waarmee je jezelf kan verwonden.. Ik had/heb gewoon weer even een klein dipje.

Ik vind het heel moeilijk om naar mijn lichaam te luisteren. Ik wil graag goede cijfers halen op school, mijn werk niet teleurstellen en het liefst elke dag sporten. Daardoor ga ik denk ik wel te vaak over mijn grenzen. Ik heb dit ook wel aangeven bij mijn therapeut, maar er kwamen van allerlei dingen tussen, veel dingen van thuis, waardoor dit er eigenlijk een beetje tussen uit schoot. Ik kan het komende week misschien komende week nog een keertje aankaarten?
Een klein dipje kan gewoon voorkomen. Dat is helemaal niet ernstig. Alleen vervelend, maar dat zakt vanzelf weer weg.

Ik zou het gewoon nog een keertje aankaarten, kan geen kwaad toch? :)

Gr. Pin

Reageer