Vraag

Te diep in de put

  • 14 April 2018
  • 7 reacties
  • 217 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hey Hoi,
Lange tijd niet gesproken, veel gebeurd.

Ik ben eindelijk professionele hulp gaan zoeken omdat ik mezelf snij en krab, waar ik mee wil stoppen. Ik ben doorverwezen naar een psycholoog wat allemaal wel goed is... maar m'n ouders weten nergens van. Dat kan technisch gezien omdat ik 16 ben, maar t wordt erg afgeraden. Iedereen die ik heb gesproken zegt dat ik ook m'n ouders moet informeren, maar ik wil niet dat ze zich (te veel) zorgen maken.
Als ik zeg "pap, mam, ik ga naar een psycholoog omdat ik mezelf pijn doe" dan gaan ze zich veels te veel zorgen maken. Ja ik snij, maar echt niet vaak. Het is niet dat ik een high score wil halen ?.

Heeft iemand advies?

Grtjs, Julian

7 reacties

Hey julian, Je kan het denk ik op geeneen reden zeggen zonder dat ze zich zorgen gaan maken. Ik beschadig mezelf ook en nou ja mijn ouders zijn het te weten gekomen maar uiteindelijk moest ik zelf het hele verhaal vertellen. Ze maken zich heel erg zorgen jammer genoeg kan ik er niks aan doen, ze denken trouwens wel dat het snijden enzo gestopt is en ze denken dat ik me beter voel. Ik hou dat maar zo als ze wisten hoe ik me echt voel zou het niet echt goedkomen??. Maar als ik jou was zou ik gwn zeggen "mam pap, ik zit al een tijdje ergens mee...." en dan vertel je het hele verhaal. De kans dat ze zich zorgen gaan maken is dus heel groot maar dat is ook wel logisch. Ze zullen ook wel blij zijn dat jij het eerlijk tegen hun verteld.

Ik hoop dat je iets met mijn advies kan doen (ben er niet echt goed in)
Als je er niks mee kan sorry voor al het lezen
Groetjes somoene
Reputatie 3
Badge +8
Hey,

Als jij het liever (nog) voor jezelf houdt, moet je dat vooral doen.
Er zitten geen nadelen aan het niet vertellen. Naast dat ze het niet weten en er geen rekening mee kunnen houden.
Mocht je het wel vertellen willen ze er alles over weten, gaan ze zich zorgen maken en zullen ze je proberen te beschermen. Allemaal heel normaal en redelijk, alleen als jij daar niet op zit te wachten moet je het gewoon nog even voor je houden.
Als je het eenmaal vertelt hebt kun je niet meer terug. Dus denk er goed over na voor je het vertelt.
Reputatie 2
Badge +9
Zoals Daan al zei, als jij het nog graag even voor je wil houden, dan moet je dat zeker doen.

Wel zou ik zelf zeggen: Vertel het hun! In het begin toen het al niet goed met me ging wou ik het ook graag voor me houden en ik wou ook dat me ouders er niks van af wisten. Helaas of gelukkig moest ik het hun wel vertellen. Ze schrokken wel, en waren erg verdrietig. Maar ze waren vooral trots op mij dat ik het zei. Ze "konden" dan wat voor mij doen. Als ik toen al was gegaan zonder dat ze het ooit wisten, dan zouden ze zich zo rot hebben gevoeld. En met de gedachte rondlopen van als we het wisten dan hadden we kunnen helpen.

Nu heb ik wel weer me oude "masker" opgedaan en gezegd dat het allemaal stukken beter gaat, wat overigens niet zo is maar oké.

De keuze wel of niet vertellen ligt aan jou. Kies het gene waar jij je het beste bij voelt!

Gr:Mr.S
Hi Tobie de homie / Julian,

Hierboven staan al goede commentaren. Ik ben geen ervaringsdeskundige, maar heb, ook door de reacties hierboven, nog een andere, soort tussenoplossing voor je bedacht.

Zoals hierboven al gezegd kun je het nu vertellen of helemaal niet.
Maar wat nou, als je het wel wilt vertellen, alleen nog niet nu? Dat kan ook.

Ik weet niet hoe lang je al bij die psycholoog zit en hoe ver de behandeling al is, maar ik kan me voorstellen dat je even wilt bekijken of de psycholoog je kan helpen en als je dan al (enig) resultaat hebt behaald, dan zou je op dat moment je ouders in kunnen lichten.

Je kunt ze dan vertellen dat je al een tijdje onder behandeling bent, maar dat je ze niet ongerust wilde maken door het gelijk te vertellen. Je kunt ze dan wel vertellen dat de behandeling helpt, maar nog niet helemaal is afgelopen (of iig iets anders wat van toepassing is).

Op die manier zal je nooit (lang) rond blijven lopen met een geheim (niet vertellen van die psycholoog) en tegelijk de zorgen die je ouders hebben kunnen verminderen, omdat je al (enig) resultaat hebt geboekt.

Denk er eens over na of dat een optie voor jou zou kunnen zijn.

Ik las in je profiel dat één van je interesses kunst is en dan heb ik misschien wel iets leuks voor je. Misschien kan het je ook afleiden van het krassen, voor zover je dat nog doet dan en anders vind je het misschien ook wel leuk om naar te kijken.

Het is een programma serie over kunstobjecten, niet zomaar objecten, maar soms hele gebouwen of super grote objecten geplaatst in tuinen, dus in de open lucht. De serie is uitgezonden op de NPO en terug te kijken via:
https://www.npo.nl/tuinen-van-verwondering/VPWON_1259408

Ik weet niet of dat aansluit bij wat jij leuk vindt, misschien vind je hyperrealisme wel leuker, zoals beelden van Ron Mueck, volgens mij is er op dit moment een expositie in Rotterdam van.

Een voorbeeld van de kunst van Ron Mueck is te bekijken via:
https://www.youtube.com/watch?v=ehNa60lgEMY
Zijn objecten/beelden zijn vaak personen, maar dan 2 tot soms 10 maal zo groot als een normaal mens.

Die kunst is gewoon als afleiding, ik las ook dat “muziek” een interesse van je is, maar of je de muziek bij bovenstaande video ”oké” vindt, betwijfel ik. Ik vind het niet echt zo lekker klinken ;)

Groetjes,
M&M’s
Hi Tobie de homie / Julian,

Gwn ff een berichtje om te vragen hoe het met je gaat :)

Ik hoop natuurlijk dat alles goed gaat en dat je leuke dingen aan het doen bent, sorry dan als ik je daarbij stoor, maar ja, misschien kun je nog wel wat steun gebruiken en dan horen we het graag.

Groetjes,
M&M’s
Hey, ja het gaat wel, beetje druk met examens enzo maar m'n ouders vinden het toch wel leuk als ik slaag. Lief dat je het vraagt
Ik heb m'n ouders nog niets verteld maar ik wil het ook niet voor m'n examens vertellen. Dan worden zij onrustig, ik onrustig en ik ben al niet heel goed voorbereid dus alles thuis moet rustig zijn.
Daarnaast heb ik ook een keer bedacht dat het een goed plan is als ik ook niets vertel in de zomervakantie. Dus grote kans dat ik dit pas volgend school jaar vertel?.

Keh baaaij
Hi Tobie de homie / Julian,

bedankt voor je update. Goed om te horen dat je voor jezelf een manier gevonden hebt waarbij je je prettig voelt.

Ik dacht ik ga het gwn ff vragen omdat je nog niet gereageerd had op de reacties die gepost waren kort nadat je dit topic had aangemaakt en dat doe je meestal wel, dus vandaar mijn nieuwgierigheid naar hoe het nu gaat. Je hebt het druk en bent bezig met je examens enzo, dus no problem.

Beter met de hulp die je nu krijgt “opknappen” en je examens halen, dan je ouders inlichten en niet slagen. Dat begrijp ik wel.

Heel veel succes, nog een weekje en dan beginnen de examens, toch?

Groetjes 🙂,
M&M’s

Reageer