Ik ben een meisje van 17, en snij soms wel me zelf als ik gewoon echt verdrietig ben en dan wordt ik uit het niets boos en wil ik niet ergens tegen aan slaan want dan horen me ouders het dus dan snijd ik maar me zelf heb ik wel een paar keer gedaan maar daarna krijg ik er spijt van . Want nu op me arm zie je die littekens wel erg goed en een hele goeie vriendin heeft nu al twee keer gevraagd wat het is eerste keer praatte ik er gewoon om heen. Maar de tweede keer vroeg ze het waar me moeder bij was dus ik zei gewoon van een kitten van een andere vriendin. Maar ik kan het gewoon niet vertellen ik zou niet weten hoe of hoe ik om hulp kan vragen. Ik snij namelijk als ik verdrietig ben of boos of erg teleurgesteld in me zelf. Heb ook een keer geprobeerd om gewoon veel paracetamol te slikken maar ik durfde niet veder te gaan. Nu sinds kort rook ik ook dus dat helpt wel of blowen maar dat kan ik niet doen als ik bij me vader ben Roken want hij zou heel boos worden maar gelukkig vindt me moeder het wel goed. Maar wat kan ik doen tegen het snijden of het heel boos worden