hallo iedereen,

Ruim een jaar geleden ben ik mijn hond verloren. Rakker. Een week nadat ik suicidaal bleek te zijn is hij ingeslapen. het was een heftige tijd en ik heb het nooit echt kunnen verwerken. Rakker was mijn maatje en hij heeft mij op mijn 10e uit een suicidale periode weten te slepen. Dat ging zo goed dat ik daar eigenlijk lange tijd niet echt aan terug gedacht heb. Om nu weer zo'n periode zonder hem door te moeten brengen valt zwaar. Hij is er niet en als  ik verdrietig ben is hij de enige die ik om me heen wil hebben. Dan mis ik hem zo erg. En om eerlijk te zijn weet ik gewoon niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik mis hem zo...