Skip to main content

hallo iedereen,

Ruim een jaar geleden ben ik mijn hond verloren. Rakker. Een week nadat ik suicidaal bleek te zijn is hij ingeslapen. het was een heftige tijd en ik heb het nooit echt kunnen verwerken. Rakker was mijn maatje en hij heeft mij op mijn 10e uit een suicidale periode weten te slepen. Dat ging zo goed dat ik daar eigenlijk lange tijd niet echt aan terug gedacht heb. Om nu weer zo'n periode zonder hem door te moeten brengen valt zwaar. Hij is er niet en als  ik verdrietig ben is hij de enige die ik om me heen wil hebben. Dan mis ik hem zo erg. En om eerlijk te zijn weet ik gewoon niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik mis hem zo...

ah dat is zo vervelend! Sterkte ik ben er voor je! Uiteindelijk kom je er wel overheen geloof me! 

xx


Verlies is moeilijk, zeker als die persoon of in dit geval dit dier veel voor je heeft betekent vooral in moeilijke tijden. Net zoals ieder mens is dat een verwerkingsproces, er zit ineens een gat wat moeilijk op te vullen is. Dat heeft tijd nodig, en die tijd moet je jezelf gunnen. Er is niks gek aan hoe je je voelt, je moet juist vooral begrijpen dat heel veel mensen zich voelen hoe jij je nu voelt, en misschien zou het je helpen die mensen online, op sociale media bijvoorbeeld, op te zoeken. 


Onnodige quote verwijderd door De Kindertelefoon.

@Angovis thanks! Ik heb alleen zo erg het gevoel dat het gemis nooit weg zal gaan. Ik vind het zo moeilijk om zonder hem door te zetten. En ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik zou willen dat de herinneringen aan hem al genoeg zouden zijn om 's ochtends mijn bed uit te gaan.


Reageer