Hoi allemaal, ik wilde dit graag even kwijt. Ik hoop dat dit een niet al te lang verhaal wordt want het is nogal ingewikkeld. Ik hoop hiermee een reactie /mening van iemand te krijgen. 2019/2020 was een pittig jaar. Mijn beste vriend heeft mij en mijn vrienden lopen bedreigen en mijn beste vriendin verkracht. Later kreeg ik paniekvallen. Het ging al niet goed ik kon niet goed werken op school door al mijn gedachtes en die gebeurtenis was de druppel. Ik kon uiteindelijk niet meer naar school door de angst en durfde alleen nog maar thuis te zitten. Ik heb nu inmiddels voor de zoveelste keer hulp. Ik ga nu weer naar school en dat gaat beter. Het ging alleen thuis heel slecht, ik kreeg woedeaanvallen en maakte dingen stuk. Er zijn ook problemen tussen mijn vader en mij. Het grootste probleen waar ik nu mee zit is dat als ik me wel prima voel ik me slecht wil voelen en op de hoop dat bijv mijn mentor dat ziet en me hulp aanbiedt. Mijn mentor weet zowat overal van en helpt me ook heel erg. Ik snap alleen niet waarom ik me slecht wil voelen ben ik nu een aandachtstrekker of een slecht mens? Voor de rest is het algemeen bekend dat ik een negatief zelfbeeld heb en ook onzeker ben. En nu komt het er ook nog bij dat ik een eetprobleem heb. Ik snap het gewoon allemaal niet meer. Wat denken jullie? Sorry voor dit lange bericht.
Problemen
Ik denk dat je gewoon op zoek bent naar comfort en dat je dat hebt gevonden op het moment dat je je slecht voelde en je nu dus onbewust terug wil naar die comfort en het zoekt door je slecht te voelen. Wat de eetproblemen betreft heb ik niet veel ervaring, is je eetprobleem emotieeten, niet eten, alleen vet eten of wat is het?
Ik vond al een tijdje dat ik teveel vet had en nu was ik bang dat ik teveel at en dat ik dan ziek zou worden dus ik at blijkbaar te weinig. Nu ben ik afgevallen en heb ik ondergewicht. Alleen ik vergelijk mezelf heel erg met andere en vind het niet erg als ik afval.
Ik vond al een tijdje dat ik teveel vet had en nu was ik bang dat ik teveel at en dat ik dan ziek zou worden dus ik at blijkbaar te weinig. Nu ben ik afgevallen en heb ik ondergewicht. Alleen ik vergelijk mezelf heel erg met andere en vind het niet erg als ik afval.
In dat geval zou ik het nu alvast vertellen aan ouders of zo voor je dalijk met anorexia of zo zit. Let goed op met afvallen. Ik zeg altijd, liever een paar kilo te veel dan te weinig want we kunnen prima met iets meer met met minder word het toch een stuk zwaarder
Iedereen weet hier al van ik loop nu ook bij een diatiste. Mijn moeder vind alleen dat ik echt praat als iemand met anorexia. Maar ze vroeg laatst ook aan me geniet je hiervan en de aandacht. En daar had ik veel moeite mee aangezien ik altijd bang ben om aandacht te vragen.
Oke, dat is moeilijk. Je moeder is denk ik met name bezorgd, misschien weet ze niet hoe ze er mee om moet gaan of is bang dat het erger word, probeer gezond te blijven eten en verkom vooral voor je zelf dat je in een neerwaartse spiraal komt
hoi,
Wat knap dat je dat zegt!
Ik denk dat je je niet perse aanstel, maar opzoek ben naar een beetje aandacht… Kun je met iemand goed praten? Probeer het daar eens mee!
Groetjes mij
Heey bedankt voor jullie reacties. Dit is even een update het is namelijk wat ingewikkeld. Het gaat nu heel erg slecht maar mijn mentor weet overal van en ik vertrouw hem heel erg en heb donderdag met hem gepraat omdat hij echt merkte dat het niet goed ging. Nu zei hij dat ik gedrag inzet omdat ik ook hulp wil maar het moeilijk vind om dat te vragen. Nu ben ik vrijdag ook in huilen uitgebarst in de klas en die avond belde mijn mentor nog om met me te praten over hoe het ging enzo. Het is in ieder goed want mijn mentor weet overal van. Ik ben nu gewoon onwijs verdrietig om heel veel dingen alles is gewoon nogal lastig. Maar hij weet ervan dus dat is goed!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
