Hey allemaal
ik ben maud, 15 jaar en het gaat super slecht met me ik ken al tijden het gevoel van geluk niet.. toen ik net aan dit school jaar begon voelde ik met niet fijn, mijn gedachtes en gevoelens kropte ik op en niemand wist ervan dit is uitgelopen dat iets vervelends ik ben voor een trein spoor gaan staan en zag mijn leven als het ware voorbij flitsen en alles in mij zei maud nee wat ben je nu aan het doen. Ik rende als het ware weg en stapte weer op mijn fiets ik kwam thuis en ding naar werk en deed alsof er niks aan de hand was nu een half jaar later besef ik het pas ik heb al die tijd niks van gevoelens geboekt boekdelen gewoon leeg en Ben nu op een punt dat ik mezelf totaal verloren ben ik weet niet waar ik tot in staat en weet niet wie ik ben of wat ik leuk vind mijn mentor weet ervan en het liefst zou ik haar ook het stukje van de zm vertellen zodat ik het gewoon kwijt ben en het voor mezelf kan accepteren, maar zij heeft een plicht vanuit school om dingen te melden aan ouders etc als het te heftig word en dat risico wiL ik niet nemen. Heeft iemand ervaring met dit of herkent zich in mijn verhaal en als ik de druk voel dat ik het kwijt wil moet ik dat dan ook doen?!