Heey Maud,

Wat vervelend zeg. Wel goed dat je al met je mentor gepraat hebt over bepaalde dingen.

Het lijkt mij een goed idee om met iemand te praten hierover. Dat kunnen je ouders zijn of inderdaad je mentor, een andere docent, vriend(in), familielid, etc. Het lijkt me heel naar om hier maar in je eentje te blijven rondlopen.  Je kan ook naar de huisarts gaan.

Wat vindt je er zo erg aan dat je mentor misschien dingen aan je ouders moet vertellen? Zij kunnen je dan toch helpen en ondersteunen.

Ik vind het lastig omdat mijn ouders denken dat ik een totaal ander persoon ben en ik altijd zorg dat ze zo ver mogelijk van me af staan en om dan wel zo iets persoonlijks te vertellen dat gaat in mijn hoofd gewoon niet 

Hi,

Ik lees dat je in een lastige situatie zit. Wat naar dat je je zo verloren voelt. Wel enorm goed en knap van je dat je al bepaalde dingen met je mentor hebt gedeeld. Erover praten is namelijk super belangrijk, dus heel goed dat je die stap al hebt gezet. Het lijkt me erg verstandig om ook het stukje over je zelfmoordgedachtes te bespreken. Dit kan met je mentor maar natuurlijk ook met iemand anders. Ik gun je zo dat je ook over de zelfmoordgedachtes kan praten zodat je er niet alleen mee rond hoeft te lopen. Kun je er misschien met vriendinnen over praten? Of misschien toch met je ouders of een ander familielid? Ik weet dat je liever niet hebt dat je ouders het weten, maar het kan heel erg opluchten als de mensen in je directe omgeving ervan af weten. Je ouders hebben uiteindelijk het beste met je voor en willen dat jij je goed voelt. Je geeft aan dat je ouders een heel ander beeld van je hebben. Misschien kun je beginnen met zeggen van: ik zit niet lekker in mijn vel de laatste tijd en ik zou hier graag met jullie over willen praten. Geef duidelijk aan dat het echt niet goed met je gaat (je mag jezelf echt serieus nemen). Vind je het praten zelf te spannend: je zou ook een brief kunnen schrijven waar je alles in zet wat je wil vertellen en die Dan aan je ouders geven. Je ouders kunnen je dan ook helpen en steunen. Je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Het vertellen is heel lastig maar achteraf ben je waarschijnlijk blij dat je het hebt gedaan. 
 

Vind je dit nou toch nog te spannend: je zou ook altijd een afspraak bij je huisarts kunnen maken. De huisarts is er ook voor psychische klachten. 

Sterkte!