Hey iedereen,
Ik voel me al een tijdje niet meer zo vrolijk. Het ging laatst wel heel eventjes goed, maar ik ben weer ingestort. Ik voel mij gewoon niet gelukkig meer. Ik heb mijzelf ook gesneden. Ik schaam mij er best wel erg voor. Ik wil het liefst gewoon dat niemand het ziet. Ik heb ook niet echt veel vrienden meer. Het is ook wel goed, want nu kan ik me meer op mijn school concentreren. Ik word ook best wel vaak uitgescholden voor lelijk, dik en al dat soort dingen. Ik doe wel alsof het mij niks boeit, maar van binnen ga ik er kapot van. Ik wil zo graag weg van deze wereld. Zo kan ik niemand meer lastig vallen. Het enige waardoor ik nu nog leef zijn mijn vrienden en familie. Hun geven tenminste nog een beetje om mij hoop ik dan. Ik woon al 2 jaar mijn vader door wat problemen die ik heb met mijn moeder. Mijn moeder heeft mij gewoon zo veel emotionele schade aangericht. Ik was namelijk de 2e keus van mijn moeder. Haar vriend waarmee ze net een jaar mee had gaf ze meer om dan om mij. Ik moest allemaal dingen gaan doen zoals opruimen enzo. Ik had bijna elke dag ruzie met die vriend van mijn moeder en zat bijna elke dag te janken. Ik verstopte mijzelf in mijn laptop. ik speelde die tijd veel games. Zo kon ik voor even alles vergeten wat er om mij heen gebeurde. Later werd mijn laptop ook een probleem van die vriend en dus ook van mijn moeder. Op een dag werd zelfs een keer de laptop tegen mijn lip aangesmeten omdat ik er niet vanaf wou. En het ergste was nog dat ik aan het Skypen was met iemand. Hij hoorde alles wat er gebeurde de ruzie, mij janken en nog het ergste hij hoorde mijn moeder schreeuwen van doe is normaal tegen die vriend en hij hoorde alles wat er gezegd werd. Mijn moeder gaf heel even om mij en daarna ging ze weer lief doen tegen die vriend. Want hij stond natuurlijk op haar nummer 1. Later hadden mijn moeder, die vriend en ik weer ruzie. Ik trok het niet meer na een jaar zei dat ik naar mijn vader wou en werd gebracht door mijn moeder. Mijn moeder boeide het letterlijk niks dat ik weg was. Na 2 maanden begon ze me te appen, maar ik negeerde alles. ik was kapot van die situatie en ik wou nooit meer terug naar hun. Bij mijn vader is het eigenlijk ook niet leuk om te wonen. Het lijkt gewoon alsof mijn vader en ik vrienden zijn en zelfs lager. We praten nauwelijks tegen elkaar en hij ziet mij niet echt. Hij wordt de laatste tijd ook boos op mij. Ik word er gewoon gek van. Dit was mijn verhaaltje en een van de grotere redenen waardoor ik mij niet meer echt gelukkig voel.
Bladzijde 1 / 1
Hey! Als ik jouw verhaal zo lees, voel je je idd niet zo prettig. Wel super dat je gekozen hebt om bij je vader te gaan wonen, want zo te lezen was de situatie bij je moeder niet houdbaar. Het is voor je vader misschien ook wel lastig dat je ineens bij hem woont. Ik weet niet hoe vaak je daarvoor bij hem kwam natuurlijk, maar het is nogal een verschil als iemand ineens fulltime bij je woont. Geef hem de tijd aan de situatie te wennen, en probeer zelf ook het gesprek op te starten met je vader. praat over kleine dingen, vraag over hoe het op zijn werk was of vertel over je schooldag. Dit is in het begin megalastig natuurlijk, maar uiteindelijk kan het jullie relatie wel verbeteren! Ik raad je wel aan niet meer te gaan snijden, het is namelijk nogal verslavend en kan lelijke littekens geven. Probeer een andere weg te vinden om je emoties te uiten, ga kickboksen of hardlopen, praat tegen iemand aan over je problemen of schrijf alles op in een dagboek. Klinkt suf maar het kan enorm helpen! Probeer veel tijd met je vrienden door te brengen, en geef aan wanneer je energie op is. Als je je niet happy voelt is het vaak lastiger om een hele dag plezier te maken en raakt je energie sneller op. Vertel je vrienden over hoe je je voelt en waarschijnlijk begrijpen ze je situatie. Mocht dit allemaal niet helpen raad ik je aan om professionele hulp te zoeken, die kunnen je ook helpen dingen op een rijtje te zetten en je te helpen met je gevoelens
Dankjewel voor de lieve reactie! x De tips ga ik zeker gebruiken! En ik denk dat mijn vader gestresst is door zijn werk, want ik woon al 2 jaar bij hem dus daar kan het vast niet aan liggen. (sorry misschien had ik dat een beetje onduidelijk gemaakt in mijn verhaal)
Hoi
Je voelt je niet gelukkig. Bij je moeder wonen ging niet zo goed, en daarom ben je bij je vader gaan wonen. Dat was volgens mij een goede stap. Het kan dat je vader wat afwezig lijkt door stress. Heb je al eens geprobeerd om een goed gesprek met hem te voeren? Een gesprek waarvoor je aan tafel gaat zitten, en goed uitlegt hoe je je voelt? Misschien ziet je vader dan in hoe de situatie er voor jou uitziet.
Is het een optie om (tijdelijk) bij familie of vrienden te logeren? Misschien is dat een fijner thuis voor jou, en voel je je daar gelukkiger.
Zoals @JJZ zegt, kan professionele hulp jou helpen. Samen met een hulpverlener kunnen jullie bekijken wat je kan doen om je beter te voelen. Met vrienden en familie praten is ook een goede optie. Als je omgeving weet wat er aan de hand is, kunnen ze hier rekening mee houden.
Snijden is niet de oplossing. Als je in de verleiding komt, zoek je best positieve afleiding. De voorbeelden die @JJZ noemt, zijn heel nuttig.
Soms is het fijn je verhaal anoniem kwijt te kunnen. Daarom kan een gesprekje met de KinderTelefoon jou helpen. Je kan je verhaal doen, en krijgt vast nuttig advies mee.
Groetjes
Kenshin
Je voelt je niet gelukkig. Bij je moeder wonen ging niet zo goed, en daarom ben je bij je vader gaan wonen. Dat was volgens mij een goede stap. Het kan dat je vader wat afwezig lijkt door stress. Heb je al eens geprobeerd om een goed gesprek met hem te voeren? Een gesprek waarvoor je aan tafel gaat zitten, en goed uitlegt hoe je je voelt? Misschien ziet je vader dan in hoe de situatie er voor jou uitziet.
Is het een optie om (tijdelijk) bij familie of vrienden te logeren? Misschien is dat een fijner thuis voor jou, en voel je je daar gelukkiger.
Zoals @JJZ zegt, kan professionele hulp jou helpen. Samen met een hulpverlener kunnen jullie bekijken wat je kan doen om je beter te voelen. Met vrienden en familie praten is ook een goede optie. Als je omgeving weet wat er aan de hand is, kunnen ze hier rekening mee houden.
Snijden is niet de oplossing. Als je in de verleiding komt, zoek je best positieve afleiding. De voorbeelden die @JJZ noemt, zijn heel nuttig.
Soms is het fijn je verhaal anoniem kwijt te kunnen. Daarom kan een gesprekje met de KinderTelefoon jou helpen. Je kan je verhaal doen, en krijgt vast nuttig advies mee.
Groetjes
Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
