Hallo iedereen,
Ik gebruik deze topic even als klaagmuur.
Al een aantal weken gaat het weer ontzettend slecht met mij. Ik slaap slecht, ben de motivatie voor mijn opleiding kwijt en ben meer met zelfmoord bezig dan anders. Ook ben ik nu van de basis GGZ doorgestuurd naar de gespecialiseerde GGZ en had afgelopen maandag na 4 maanden wachttijd eindelijk te afspraak en die viel rouw op mijn dak. Zo rouw dat ik er nu zo erg mee zit, bijna niet meer slaap en moeilijk de dag doorkom.
Ik voel me al een paar weken zo hopelijk en machteloos hierin. Ik durf dan eindelijk de stap te zetten om het te delen met vrienden, maar steun hoef ik niet op te rekenen. De enige antwoorden die ik krijg zijn: 'okay' en 'vervelend'. Terwijl ik altijd al de moeite doe om ze te helpen als ze ergens mee zitten. Ik ga zelfs notabene langs als ze het nodig hebben en mij laten ze zo hard stikken.
Ik voel me op dit moment zo bezwaard en emotioneel gebroken en daarbij heb ik ook nog zelfmoordgedachten en ik kan je vertellen dat het in de steek gelaten worden door vrienden niet echt ten goede komt.
Wat moet ik doen? Ze maken me nog verder kapot dan dat ik al ben en dat maakt me zo verschrikkelijk boos, omdat het gewoon niet eerlijk is.
Groetjes Mia
Niemand doet moeite
A
A
Hoi!
Jouw gevoel van onrechtvaardigheid is naar mijn mening terecht. Jij bent er voor je vrienden, maar wanneer jij steun nodig hebt, zijn ze er niet voor jou.
Het gesprek met de GGZ heeft niet tot het gewenste resultaat geleid. Als dat gesprek je zo veel bezighoudt, stel ik voor dat je de GGZ weer contacteert en dit uitlegt. Dat gesprek houdt je heel erg bezig, en ik vermoed dat dat zal beteren als je dit met hen bespreekt. Je zou kunnen uitleggen waar het volgens jou mis is gegaan, en bij welke dingen je je niet goed voelde. Je zou ook kunnen vragen om een andere aanpak.
Misschien zijn je vrienden geschrokken, of weten ze niet hoe ze jou kunnen helpen. In dat geval was het handiger geweest als ze dat hadden uitgelegd, i.p.v. te antwoorden met 'okay' of 'vervelend'. Is er in je vriendenkring iemand waarmee je dit gesprek opnieuw zou willen voeren? Misschien dringt het dan tot die persoon door, en snapt hij of zij dat jij meer aandacht verdient.
Ik hoop dat het geholpen heeft je problemen en frustraties hier uit te schrijven. Altijd welkom in ieder geval. Niet alleen hier, de moderatoren van de chat- en telefoongesprekken zijn er ook voor jou.
Groetjes
x
Jouw gevoel van onrechtvaardigheid is naar mijn mening terecht. Jij bent er voor je vrienden, maar wanneer jij steun nodig hebt, zijn ze er niet voor jou.
Het gesprek met de GGZ heeft niet tot het gewenste resultaat geleid. Als dat gesprek je zo veel bezighoudt, stel ik voor dat je de GGZ weer contacteert en dit uitlegt. Dat gesprek houdt je heel erg bezig, en ik vermoed dat dat zal beteren als je dit met hen bespreekt. Je zou kunnen uitleggen waar het volgens jou mis is gegaan, en bij welke dingen je je niet goed voelde. Je zou ook kunnen vragen om een andere aanpak.
Misschien zijn je vrienden geschrokken, of weten ze niet hoe ze jou kunnen helpen. In dat geval was het handiger geweest als ze dat hadden uitgelegd, i.p.v. te antwoorden met 'okay' of 'vervelend'. Is er in je vriendenkring iemand waarmee je dit gesprek opnieuw zou willen voeren? Misschien dringt het dan tot die persoon door, en snapt hij of zij dat jij meer aandacht verdient.
Ik hoop dat het geholpen heeft je problemen en frustraties hier uit te schrijven. Altijd welkom in ieder geval. Niet alleen hier, de moderatoren van de chat- en telefoongesprekken zijn er ook voor jou.
Groetjes
x
A
Hallo 100divergent11,
Ten eerste dank je wel voor je reactie.
Het gesprek was in principe niet heel vervelend. Natuurlijk moest ik alles opnieuw oprakelen uit mijn verleden, maar dat lijkt me logisch, anders zat ik daar niet. Waar ik wel een probleempje mee had is dat ze meteen vroeg of ik open stond voor medicatie. Ben ik eens eerlijk over mijn gedachten, willen ze me meteen aan de medicatie hebben.
Ergens kan ik ook zeker wel begrijpen dat vrienden niet weten om te gaan met wat ik ze zeg, want zelf weet ik het tenslotte ook niet. Ik zou er inderdaad ook voor gekozen hebben om aan te geven dat ik het lastig vind, als een vriendin iets heftigs verteld. Nu krijg ik door hun korte antwoorden het gevoel dat het allemaal aan mij ligt en ik me aanstel. Terwijl ik zo hard mijn best doe om niet bij de pakken neer te zitten.
Er zijn mensen die zeggen dat als je zegt dat je zelfmoordgedachten hebt dit alleen voor aandacht is. Dat blijft ook in mijn achterhoofd zitten. Ergens vraag ik daar ook zeker aandacht mee, zovan: 'help me, ik zit helemaal vast in mezelf en raak de controle kwijt', maar ik ben ook echt serieus over deze gedachten, want ze zijn er wel degelijk. Ik hoop eigenlijk dat als mensen het weten, ze me zullen helpen als ik dadelijk echt de controle verlies, want daar ben ik zo bang voor.
Ik zou niet weten wie ik erover wil aanspreken. Ik schaam me er eigenlijk ook echt voor en mensen zullen het ook niet merken, want kan ook vrolijk zijn en lachen.
Het heeft zeker geholpen om mijn frustraties uit te schrijven. Dit heb ik vandaag ook richting de praktijkondersteuner gedaan, toen ze me een mailtje schreef met de vraag hoe het ging. Het heeft wel het een en ander weer helder gemaakt en voel me al iets beter.
Voor de rest heb ik op dit moment niet zoveel behoefte aan een gesprek met de kindertelefoon. Ik wil juist dat mensen uit mijn omgeving eens tijd in mij steken.
Groetjes Mia
Ten eerste dank je wel voor je reactie.
Het gesprek was in principe niet heel vervelend. Natuurlijk moest ik alles opnieuw oprakelen uit mijn verleden, maar dat lijkt me logisch, anders zat ik daar niet. Waar ik wel een probleempje mee had is dat ze meteen vroeg of ik open stond voor medicatie. Ben ik eens eerlijk over mijn gedachten, willen ze me meteen aan de medicatie hebben.
Ergens kan ik ook zeker wel begrijpen dat vrienden niet weten om te gaan met wat ik ze zeg, want zelf weet ik het tenslotte ook niet. Ik zou er inderdaad ook voor gekozen hebben om aan te geven dat ik het lastig vind, als een vriendin iets heftigs verteld. Nu krijg ik door hun korte antwoorden het gevoel dat het allemaal aan mij ligt en ik me aanstel. Terwijl ik zo hard mijn best doe om niet bij de pakken neer te zitten.
Er zijn mensen die zeggen dat als je zegt dat je zelfmoordgedachten hebt dit alleen voor aandacht is. Dat blijft ook in mijn achterhoofd zitten. Ergens vraag ik daar ook zeker aandacht mee, zovan: 'help me, ik zit helemaal vast in mezelf en raak de controle kwijt', maar ik ben ook echt serieus over deze gedachten, want ze zijn er wel degelijk. Ik hoop eigenlijk dat als mensen het weten, ze me zullen helpen als ik dadelijk echt de controle verlies, want daar ben ik zo bang voor.
Ik zou niet weten wie ik erover wil aanspreken. Ik schaam me er eigenlijk ook echt voor en mensen zullen het ook niet merken, want kan ook vrolijk zijn en lachen.
Het heeft zeker geholpen om mijn frustraties uit te schrijven. Dit heb ik vandaag ook richting de praktijkondersteuner gedaan, toen ze me een mailtje schreef met de vraag hoe het ging. Het heeft wel het een en ander weer helder gemaakt en voel me al iets beter.
Voor de rest heb ik op dit moment niet zoveel behoefte aan een gesprek met de kindertelefoon. Ik wil juist dat mensen uit mijn omgeving eens tijd in mij steken.
Groetjes Mia
A
De GGZ begon meteen over medicatie. Dat kan inderdaad een beetje direct overkomen. Zij kunnen een voorstel doen, maar jij hebt het recht een voorstel te weigeren. Medicatie kan helpen in sommige gevallen, maar als jij je er niet goed bij voelt en ervan overtuigd bent dat een andere aanpak beter voor jou is, is het nuttiger je daarop te richten.
Je stelt je helemaal niet aan. De gedachten en gevoelens waar je mee zit zijn zwaar, en verdienen aandacht. Je bent bang de controle te verliezen, ook dat verdient aandacht. Je hoeft je niet te schamen, maar ik begrijp het wel.
Goed dat je de praktijkondersteuner een mail hebt gestuurd. Ze bekommeren zich om jou, en willen jou helpen.
De mensen uit je omgeving zouden je beter moeten begrijpen. Ook al hebben ze niet de ervaring of kennis om iemand te helpen die met zo'n zware gedachten zit, weten dat ze er voor je zijn kan al een grote steun zijn.
Is er een familielid, een mentor, een kennis, etc. die je vertrouwt, en waarmee je hierover zou kunnen praten?
Je stelt je helemaal niet aan. De gedachten en gevoelens waar je mee zit zijn zwaar, en verdienen aandacht. Je bent bang de controle te verliezen, ook dat verdient aandacht. Je hoeft je niet te schamen, maar ik begrijp het wel.
Goed dat je de praktijkondersteuner een mail hebt gestuurd. Ze bekommeren zich om jou, en willen jou helpen.
De mensen uit je omgeving zouden je beter moeten begrijpen. Ook al hebben ze niet de ervaring of kennis om iemand te helpen die met zo'n zware gedachten zit, weten dat ze er voor je zijn kan al een grote steun zijn.
Is er een familielid, een mentor, een kennis, etc. die je vertrouwt, en waarmee je hierover zou kunnen praten?
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
