laten we zeggen leven is niet altijd leuk
alleen op sommige momenten heb je echt rust nodig en lukt dat niet altijd, ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken alleen veel helpt niet. ik schrijf wel brieven naar mezelf die ik graag terug lees om te kijken of het beter gaat. alleen ik heb alsnog wel veel aan mijn hoofd en het is best kut.
ik heb veel stress en ben gewoon veel aan het nadenken over het verleden en de domme dingen die ik heb gedaan waar ik veel spijt van heb.
vrienden? leuke vraag, heb het gevoel alsof ik ze niet meer heb, want als ik zelf geen moeite doe komt er ook niks van hun. als ik het zo bekijk heb ik 0 vrienden want geen een van hun doet of zegt iets vanuit hunzelf en dats oprecht echt kut gewoon.
ik ben niet een ik wil veel vrienden type, alleen had een leuke vriendengroep waar ik veel om gaf, alleen er komt gewoon niks vanuit hunzelf tenzij ik wat zeg. het is jammer want ik ben vaker teleurgesteld geweest door vrienden waardoor ik geen hoop meer heb in mensen. echt jammer maar wat kan je doen.
wat ik probeer te zeggen is, heb niet echt zin in mensen en dagelijkse dingen meer.
ben mentaal kapot lijkt wel en alles wat ik leuk vond boeit mij niet meer nu.
ik heb gewoon het gevoel alsof ik niemand heb en dats gewoon heel kut.
lost hope in life i guess.
er was zelfs een tijd dat ik mezelf extreem veel pijn deed, gelukkig doe ik het minder dan eerst alleen soms wil ik het weer doen omdat dat mijn stress ook een beetje weg haalt, ook roken.
zo jammer en dom dat ik ben begonnen want nu kan ik niet stoppen, door slechte vrienden en domme gedachtes ben ik begonnen en heb extreem veel spijt gekregen.
ik weet gewoon niet wat ik meer met mezelf moet doen sinds ik het gevoel heb alsof ik iedereen teleurstel en gewoon aandacht zoek als ik erover wil praten.
het doet mij veel pijn dat ik niet durf open te zijn met eigen familie en oude goeie vrienden.
ik ben gewoon bang en heb geen vertrouwen meer in mensen.