Ik wil even wat kwijt....
Ik ben ongeneeslijk ziek aan kanker. Ik heb gevochten maar er is geen hoop meer. Naast het feit dat ik dood ziek ben zit ik ook in een grote depressie. Ik heb hulp gehad, maar ik heb er geen vertrouwen in. Euthenasie is geen oplossing omdat ik daarvoor niet in aanmerking kom. Ik kan des ondanks de pijn nog wel pijn medicatie krijgen dus mag ik geen euthenasie plegen. Een aantal weken geleden was ik zo ver dat ik in staat was om zelfmoord te plegen. In de buurt is een bruggetje met een diepe rivier waar veel stenen liggen op de bodem. Ik was gesprongen en kwam met mijn hoofd tegen een steen. Ik had wat ik wou, ik was buiten westen in het water aan het dobberen. Mijn vriend was langs mijn huis gegaan en zag dat mijn fiets er niet stond, ik nam mijn telefoon ook niet op. Hij had niets verwacht en was bang dat ik boos op hem was, hij was met een om weg naar huis toe gegaan. Toevallig zag hij mijn fiets staan, me tas aan de kant liggen en mij dobberen in het water. Hij heeft me uit het water gehaald en mijn hele hoofd zat onder het bloed. Ik was naar het ziekenhuis gebracht en in mijn tas hebben ze een afscheidsbrief gevonden. Nu weet dus iedereen dat ik ook zelfmoord wou plegen. Ik heb vaker pogingen gedaan die mislukt zijn maar toen wist niemand er van. Ik wordt door iedereen als een psychologische gek verklaard en moet nu alsnog langs alle hulp instanties. Ik zit daar helemaal niet op te wachten, ik zit liever thuis in een zwarte wolk dan bij een zeurende psycholoog. Ik wou dit gewoon even kwijt, ik weet niet meer zo goed hoe het verder moet....