Een paar maanden geleden probeerde mijn vriendin zelfmoord te plegen. Ik wist al dat ze depressief was en al vaak zelfmoordneigingen had gehad. Toch was die dag een enorme shock voor me. Ze belde me, een uur nadat school was afgelopen, in tranen en vroeg waarom ik van haar hield. Ze zei dat ze geen redenen meer wist waarom ze geen zelfmoord zou plegen en zei dat ze het ieder moment kon gaan doen. Ik raakte in paniek. Mijn rustige dag werd plotseling verstoord door dit alles. Ik probeerde haar te kalmeren en probeerde zelf kalm te blijven. Ik zei dat ik van haar hield en dat als ze niet voor zichzelf wilde blijven, ze dat dan maar voor mij moest doen omdat ik het mezelf nooit zou vergeven als ik haar niet uit de zelfmoord zou kunnen praten. Dat het zou voelen alsof ik verantwoordelijk was voor haar dood. Ik moest huilen, maar ik hield de tranen binnen omdat ik wist dat in paniek raken de situatie voor ons beiden erger zou maken. Dus in plaats daarvan kreeg ik spontaan enorme hoofdpijn en ging ik trillen en klappertanden, erger dan ooit. Maar ik moest rustig blijven. Ook al deed ik maar alsof. Ze kalmeerde wat en na een tijdje te hebben negepraat hingen we op. Normaal vertel ik werkelijk alles wat er gebeurd, zelf de kleinste en meest onnodige dingen aan mijn ouders. Maar op een of andere manier kon ik er niet over praten. Ik vertelde dit alles aan mijn beste vriend. Hij is tot op dit moment nogsteeds de enige die weet dat dit heeft plaatsgevonden. Sinds dat moment heb ik last van obsessieve gedachten, dwangneuroses, depressies en paniekaanvallen. Ik kan deze redelijk goed onder controle houden, maar soms gaat het fout en barst ik uit het niets in tranen uit of word ik enorm boos. Ik ben een tijd naar een psycholoog geweest. Ik dacht dat de klachten veroorzaakt werden door de stress op school, door de vele proefwerken en de hoge normeringen. Maar ik ik 2017 nog eens goed doorga in mijn hoofd realiseer ik me pas dat de oorzaak waarschijnlijk heel ergens anders ligt. Hoe moet ik hiermee omgaan?

Met vriendelijke groet.