Hoi iedereen,
Ik heb een week of twee geleden te horen gekregen dat mijn oma kanker heeft. Ze was al ziek, maar nu blijkt dus dat ze echt heel ziek is. En het is te zien ook, ze valt heel snel af en ziet er echt bleek en ziek uit.
Mijn oma woont in het buitenland, dus we kunnen ook niet snel bij haar op bezoek. Mijn vader is nu weg naar mijn oma (het is zijn moeder) maar hij komt morgen weer terug. Toen hij wegging besefte ik pas wat er allemaal aan de hand is.
Maar nog steeds heb ik het niet echt door, voor mijn gevoel. Ik kan niet huilen ofzo. Ik voel me alleen maar heel ongelukkig. Er heerst, sinds het nieuws over mijn oma, een soort bedrukte sfeer in huis. Mijn broertje huilt bij elk voorwerp wat hij van mijn oma ziet, mijn ouders doen hun best, maar ik voel dat zij het ook zwaar hebben.
Ik ben heel gevoelig en raak best snel overprikkeld. Ik kan slecht tegen “teveel”. En het is nu allemaal een beetje teveel. Het is al een tijd heel warm. Ik heb extreem veel toetsen en er verschijnen steeds meer onvoldoendes deze laatste weken. En ik ben gewoon heel moe. Ik heb de neiging om de hele tijd maar te gaan liggen en mijn ogen dicht te doen. s’Nachts is voor mijn gevoel het enige moment waarop ik me kan ontspannen.
Ik heb mijn ouders nog niet echt verteld over hoe ik me voel. Ik wil mijn ouders ook niet te veel aan het werk zetten, want ze hebben het al zo moeilijk. En naar mijn vrienden ben ik ook niet zo open over hoe het nu met me gaat. Het zijn wel echt goede vrienden en ik kan ze ook echt vertrouwen, maar het lukt gewoon niet.
Ik blijf maar piekeren en piekeren. Uiteindelijk heb ik toch besloten het op het forum te zetten, want ik kan er echt niet meer tegen.
Groetjes,
Paardebloem