Beste allemaal,

Ik ben AlphaWolf en ik ben 16 jaar oud. Ikheb gescheiden ouders die op mijn 5e gescheiden zijn. Mijn broer is 12 jaar ouder en van een andere vader. Door dat de vader van mijn broer mijn moeder in de steek heeft gelaten is ze toen in een depressie beland, en er weer uitgekomen omdat mijn broer een baby was en moest eten en slapen. Hierdoor heeft mijn moeder de 'power' gevonden om een nieuwe relatie te starten met mijn vader en zelfs te trouwen. Omdat ze na 5 miskramen niet zelf meer zwanger kon raken is dat dus niet op de normale manier gebeurd maar zijn ik en mijn broertje dus verwekt buiten mijn moeder. De eerste ronde pakte niet waardoor ook die zwangerschap snel werd onderbroken. Toen kwamen mijn broertje en ik aan de beurt. Wij hebben het wel overleefd. Wij zijn toen 6 maanden later geboren, ja 6. Mijn broertje en ik zijn 3 maanden te vroeg geboren en dit werd mijn broertje bijna fataal. Als het niet voor de kennis was die de dokters hadden toen, Dan waren wij nu dood. En dan zou dit gesprek ook niet bestaan net zoals ik. Na 5 jaar van ruzie tussen mijn ouders zijn ze gescheiden en wonen nu wel nog in de zelfde stad. Maar hebben nogsteeds geen goed contact. Bijna alles is wel een rede voor ruzie voor mijn moeder. Mijn moeder is namelijk ernstig getraumatiseerde in haar jeugd door haar bar-slechte ouders, vooral haar moeder. Hierdoor gedraagt mijn moeder zich als een tiran en soms nog wel als een dictator. Ze trekt mijn broertje voor bij ALLES en ze heeft amper oog voor mij. Het is zelfs zo erg dat mijn broer nu geen contact meer heeft met haar. En allebei haar overerige kinderen niet meer bij haar willen zijn. Ze zorgt er altijd voor dat alle mogelijke competitie uit de weg word geruimd door ze helemaal af te laten gaan. Zo als met mijn eerste serieuze vriendje vorig jaar. Hij had al een depressie maar zij heeft het erger gemaakt. Waardoor hij nu geen relatie meer wilt met me. Waar ik constant aan terug denk. Ze heeft er voor gezorgd dat ik en mijn broertje maar een halve week bij onze vader mogen zijn, meer word niet getolereerd en anderhalve week bij onze moeder. Minder word ook niet getolereerd. Mijn vader, mijn stief moeder en mijn stiefzus hadden een groep aangemaakt op what's App en die moemde ze 'thuis app'. Geen probleem daar. Of toch wel? Mij moeder wist niet meer waar ze het moest zoeken en uitte zich uiteindelijk op mij. Ze heeft min broertje en mij de thuis app laten verwijderen waar ze bij zat zodat we niks zoude flikken. Ze heeft mij de volgende dag uit huis gezet. Omdat mijn vader een voorstander is van 'goed' contact tussen kind en ouder, MOEST ik weer terug zodra zijn hlave week voorbij was. Die zelfde maand ben ik er nog een keer uitgestuurd door mijn Moeder en moest ik weer terug van mijn vader. Ik breng het best luchtig maar ik ben hierdoor echt getraumatiseerd en ik ben nogsteeds niet het gevoel kwijt als ik bij mijn moeder ben van angst. Angst dat ze me weer uut mijn 'veilige leefomgeving ' stuur. Ik heb zelf paniekaanvallen om de tijd vanwege dit. Ik moet constant aanhoren hoe ze me balachelijk maakt tegenover mijn broertje, hoe ze me de hele tijd commandeerd en hoe ze iedere soort van tegenwerking gelijk de kop in drukt waardoor mijn broertje en ik geen kant op kunnen bewegen als het gaat om mijn moeder in dit huis. Ik probeer me zo goed mogelijk te bewegen in deze krappe mentale ruimte maar dat lukt niet en ik wil er UIT. Mijn vader is het enig licht punt in mij leven want hij is erg rustig en bedachtzaam. Hij heeft een diepe stem die iemand op gemak brengt en is altijd warm. Hij trekt mijn broertje niet voor en mijn ook niet zelfs niet onbewust. Daar heb ik gewoon een leven dat telt.

Comments zijn welkom. Maar ik moest gewoon even mijn ei kwijt hier.

Met vriendelijke groet alphaWolf