Mijn leven? Oplossingen gezocht

  • 9 April 2018
  • 7 reacties
  • 172 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hallo ik ben Anoniem,
ik ben 15 jaar en heb het vrij moeilijk thuis en volgendsmij geestelijk vooral maar weet niet waarom...
Laten we beginnen met mijn thuis situatie:

Toen ik 12 was begon alles nogal te veranderen, mijn moeder raakte verslaafd aan pillen en gedroeg zich heel anders dan normaal.
Ze begon mij, en mijn zusjes uit te schelden en belachelijk te maken elke dag weer... Uiteindelijk is ze zelfs vreemd gegaan omdat zij, en haar (ex) vriend niet zoveel “spannends” meer deden.
Elke dag weer die ruzie’s om wat? Niks. Het ging serieus nergens om. Ze deed ons pijn en dat accepteerde ik niet en ben toen dus na 2,5 jaar vertrokken. Naar mijn vader toe (ouders waren al gescheiden maar ken de oude vrind van mijn moeder al mijn hele leven) Heb alleen mijn zusjes wel in de steek gelaten en voel me daar flink schuldig over.

Ik woon op dit moment nogsteeds bij mijn vader, helaas is het enige wat hij wilt dat ik later gelukkig ben. Waardoor hij niet kijkt naar mijn gevoelens en alleen naar mijn cijfers op school. Mijn cijfers op school zijn niet zo super waardoor hij vaak boos word en ik verdrietig.
Als ik een 8 krijg, en daar trots op ben en dat aan hem vertel krijg ik alleen maar een “Oke” te horen.
Als ik een 4 krijg, en me daar kut om voel word hij boos. krijg ik een hele speech van hem te horen dat ik beter mijn best moet doen op school.
Het spijt me maar ik doe mijn best voor zover ik kan...
Het voelt alsof ik een grote teleurstelling ben.

Ik probeer happy te zijn maar dan ben en lukt me niet.
Ik voel me nogal kut maar weet niet echt waarom. Schuldgevoel? Eenzaamheid? Ik weet het niet.
Ik word gewoon iedere ochtend wakker in de hoop dat ik opeens neerval en niet meer wakker word.
Bijna elke avond huilend naar bed ,niet wetende wat te doen of wat me te wachten staat de volgende dag.
Gewoon leeg van binnen maar toch ook niet helemaal.
Veel gevoelens. Al het nare komt weer terug naar boven.

Als ik erg boos ben doe ik mezelf pijn.
Ik weet dat het niet goed is en dat ik er mee moet stoppen maar ik doe het gewoon..
Ik heb een manier nodig om me te kunnen uiten en andere manieren werken niet voor mij.
De keuze is mezelf pijn doen of een ander, dan kies ik toch echt mezelf. K moet mijn woede en verdriet op mezelf uiten anders doe ik het op anderen... en ik haat het om mensen te kwetsen of pijn te doen


Op school is het ook nooit echt goed gegaan; gepest, buitengesloten, belachelijk gemaakt , weinig tot geen vrienden en gewoon veel verdriet
Boos, verdrietig, eenzaam.. dat gevoel heb ik al sinds groep 2
Mensen mogen me niet omdat ik anders ben. Anders dan hun.Terwijl ik niet wil zijn zoals alle anderen.
En ik hou me groot naar anderen toe maar ik meen het als ik zeg dat ik niet weet Hoelang me dit nog lukt...

Ik ben ook een tijd verliefd geweest op een jongen, na een tijdje ging hij vreemd met een ander meisje.
Ik voelde me voor het eerst sinds tijden weer goed maar sinds dat het uit is voel ik me nog slechter

Even later kwam hij bij me terug en viel ik opnieuw voor hem en hij ook voor mij. Tja zoals viel te verwachten ging dat weer fout...
hij is alweer vreemd gegaan en alweer met hetzelfde meisje..!!
Ik heb het uitgemaakt en hoef hem niet meer te zien maar hou nogsteeds van hem.


Dat laatst is niet echt van belang denk ik maar dacht vertel het toch.

Dit was een beetje een samenvatting van mijn leven.

En ik denk dat ik hulp nodig heb want ik red dit zo verder niet..

Ik zal niet uit mezelf naar een ouder en of hulpverlener toestappen

Tips please

7 reacties

praat met je leraar/mentor over dit probleem
of bel anoniem met de kindertelefoon
je hebt duidelijk tekens van depresiefiteid
en in sommige gavallen kan dat erg gevaarlijk zijn 'maar zelfmoord is nooit de oplossing'
ik zou het je echt aanraden om met iemand te praten!
en als je boos bent kan je ook tegen een boksbeugel/kussen staan
en wat je vader betreft, ik zou allang trots zijn op mijn dochter als ze een 8 heeft gehaald
je moet maar zo denken 'ha ik heb lekker een 8 gehaald en ik ben er trots op'
je denkt messhien dat je je zusjes in de steek heb gelaten maar dat is niet zo
vroeg of laat gaan ze zelf weg of neemt iemand van jeugdzorg ze mee
hoe sneller je met je leraar/mentor praat hoe sneller dit allemaal voorbij is
en ik ben vroeger ook vaak gepest geweest ook omdat ik anders was
bv:een kind zat opgesloten in een lokaal en een groepje jongens stonden buiten het lokaal met de sleutel dus heb ik die sleutel afgepakt en die jongen geholpen,toen waren ze allemaal boos op mij.
en mijn (ex) vriendin is ook een paar x vreemd gegaan
maar ik ben er overheen gekomen en heb haar laten gaan
en je bent niet eenzaam op de wereld iederheen om je heen wilt je helpen
hopelijk ga je in gesprek met iemand of bel je desnoods anoniem de kindertelefoon
hopelijk heb je iets aan mijn reactie
veel geluk groetjes Jeremyprive 🆒
onnodige quote verwijderd

@Jeremyprive


Bedankt

Ik wil best praten met mensen over mijn problemen alleen ik ben gewoon bang..
En uit ervaring weet ik dat mensen me zullen ontwijken,negeren of juist uitlachen en dat wil ik niet
En ik weet ook dat ik bepaalde mensen pijn zal doen als ze het weten en dat wil ik ook niet
onnodige quote verwijderd


ik snap je helemaal
bang zijn is normaal bij dit soort gebeurtenissen
maar er bestaan bedrjven die je kunnen helpen
en die mensen gaan je heus niet uitlaggen hoor,geloof mij maar
ik ging ook een x naar zo'n bedrijf omdat ik werd mishandeld door me moeder
en ze hielpen me eenorm
ze kunnen je echt helpen
het enige wat je moet doen om deze hulp te krijgen is om met je mentor/leeraar te praten en dan vraag je of ze contact kunnen opnemen met bureau jeugdzorg ofzoits
ik wens je veel geluk
Groetjes Jeremyprive🆒
Hoi!

Dat is een heel verhaal. Jammer genoeg niet zo'n vrolijk verhaal.

Ik begrijp dat je thuis bent weggegaan. Je moeder deed niet ok tegen jullie. Heb je nog contact met je zusjes? Weet je hoe het met hen gaat?

Je woont intussen bij je vader. Met het oog op de toekomst, focust hij vooral op cijfers. Hij zou moeten begrijpen dat gevoelens een invloed hebben op cijfers, en dat boos worden wanneer het een keertje mis is gegaan niet helpt. Goede prestaties mogen beloond worden, en ik vind dat je vader meer mag zeggen dan een 'ok'.

Door de nare gevoelens doe je jezelf pijn. Dat vind ik jammer om te horen. Naar mijn gevoel zijn die nare gevoelens veroorzaakt door de mensen rond jou, en heb jij niets verkeerd gedaan. Een schuldgevoel is hier volgens mij niet op zijn plaats.

Op school ben je niet altijd goed behandeld geweest. Wat jammer dat je bent buitengesloten en gepest. Dat verdiende je helemaal niet. Anders zijn dan de anderen is niet verkeerd. Iedereen is anders. Bij sommigen is dat meer te zien dan bij anderen, en dat is ok. Jij blijft trouw aan jezelf, en blijft jezelf, ondanks de negatieve reactie van anderen. Dat is heel sterk van jou.

Het sterk voordoen kost je veel energie. Dat is normaal. Je weet niet hoe lang je het nog zal volhouden, en dat lijkt me een teken dat hulp op zijn plaats is.

Jammer voor die jongen, maar hij verdient jou niet. Jij verdient iemand die jou met respect behandelt, en inziet wat voor een goed persoon jij bent. Het is vervelend dat hij het nodig vond jou te kwetsen. Ook al heb je nog gevoelens voor hem, heb je gerealiseerd dat hij niet trouw aan je is. Ergens loopt iemand rond die goed voor jou kan zijn, het is alleen een kunst die te vinden.

Nu om hulp vragen lijkt me aangewezen. Je kan naar je mentor gaan, of naar een vertrouwenspersoon op school. Wat Jeremyprive🆒, met zijn coole zonnebril, voorstelde was een goede tip. De KinderTelefoon is er voor jou, en jeugdzorg ook. Zij zijn er voor jongeren die onrechtvaardig behandeld worden, en een beter leven verdienen.

Groetjes
x
Ik heb nogwel contact met mijn zusjes
Alleen best weinig
Ze zeggen dat het goed met ze gaat maar ik zie gewoon dat ze liegen :(


Ik moet maandag een gesprek met mijn ouders, de mentor en een orthopedagoog
Word leuk man :?
Dat gaat waarschijnlijk over dat mijn cijfers nogal slecht zijn
Ik doe niet veel aan school maar dat lukt ook gewoon niet met al die stress
En ik weet dat als ik het ze vertel ze denken dat ik me aanstel
Of ze zijn zowat gebroken
Alle 2 wil ik niet
Ze doen mij pijn maar ondanks dat wil ik hun geen pijn doen
Vooral mijn vader niet want hij heeft zijn vader verloren aan depressie+zelfmoord
En hij ziet me sowieso al als een mislukkeling
Hij moet mij er elke dag even aan herinneren hoe slecht ik ben in alles
Het kan nuttig zijn dat jij een gesprek hebt met je mentor en/of orthopedagoog, zonder dat je ouders erbij zijn. Het kan helpen dat school afweet van je problemen. Misschien voel je je vrijer te vertellen over wat er in jou omgaat als je ouders er niet bijzitten.
Ik zal het proberen
Bedankt

Reageer