Hallo mensen van dit forum. Ik heb dit forum al 1 jaar niet gebruikt, maar wil toch ff wat kwijt.
Sinds ongeveer 10 maanden voel ik me kut, een mislukking. Alles wat ik doe is fout, alles wat ik zeg is fout etc. Hierdoor is mijn sociale leven naar onder gegaan. Maar dat is niet het enige, m'n ouders hebben dit door. Normaal zou je verwachten dat ze je zouden helpen, maar nee. M'n vader zei recht in m'n gezicht dat ik een mislukking ben. M'n vader en ik hadden altijd wel een hechte band. We keken dezelfde films, hadden dezelfde interesses etc. Maar nu is die altijd chagrijnig als ik bij hem in de buurt ben en voel me hierdoor nog onzekerder. M'n moeder moet soms janken door mij, omdat ik gewoon een mislukking ben.
Ook op school heb ik dit probleem. Ik heb namelijk meestal/altijd wel een leuke en gezellige band met docenten (ik praat soms met ze als de les bijna voorbij is en ik zeg altijd aardig hallo als ik binnenkom). Maar dit schooljaar is anders, sommige docenten beginnen me te haten doordat ik sommige dingen niet weet. Ook in de klas en in m'n vriendengroep merk ik dat ik het buitenbeentje ben. Ik voel me hierdoor heel kut.
School begint weer komende maandag (gaan toch weer dicht na 1 week ofzo) en ik heb er dus echt geen zin in. Maar thuis ook niet want m'n ouders haten me doordat ik zo'n grote mislukking ben.
Ik heb wel eens nagedacht over zelfmoord of over weglopen van huis. Alle stress en alle haat naar mij gericht weg, dat zou toch geweldig zijn.
Ik vraag voor advies. Wat moet ik doen. Ik kan mezelf moeilijk veranderen. Dus idk of er überhaupt iets te doen is hieraan.
Alvast bedankt voor het lezen van dit bericht en nog een fijn weekend.
- Peperkoek man (jongen 16)
