Hoi iedereen,
De laatste tijd voelde ik me behoorlijk vastgelopen.
Ik wist niet meer wat ik moest doen, ook al had ik mijn vriendin dicht bij me. Over twee weken begint het scoutingkamp, en de leiding had al door dat het niet zo goed met me ging.
Een paar weken geleden werden mijn krassen en littekens opgemerkt door andere girlscouts toen we gingen zwemmen. Ze vroegen ernaar, en ik vertelde hen alles over mijn zelfbeschadiging en de problemen thuis. Ze zeiden dat de leiding het echt moest weten, omdat de krassen duidelijk zichtbaar waren als we gingen zwemmen of als ik mijn armen niet bedekte.
Het kostte me veel moed om mijn verhaal te delen, maar nu weet de leiding het. Ze schrokken behoorlijk, het was hen nog niet eerder opgevallen. Ik ben van plan om het ook aan de andere oudere girlscouts te vertellen, zodat ik gewoon mee kan op kamp zonder dat er veel vragen worden gesteld.
Hoewel het moeilijk was om mijn verhaal te delen, voelde ik me gesteund door mijn leiding. Ik weet nu dat ik niet alleen ben en dat ik altijd bij iemand terecht kan als ik het moeilijk heb. Het heeft me geholpen om sterker te zijn,
hebben mensen nog tips hoe ik kan proberen te stoppen.
met een elastiek om mijn pols hebt niet en op mijn armen kleuren helpt ook niet
Liefs,
Lijana
