Iemand?

Hoi,

Ik heb zelf ook een verleden met OCD en de dwanggedachtes achtervolgen me soms nog steeds... Erg vervelend, echter heb ik er wel heel goed mee om leren gaan.

Heb jij ook dwanghandelingen die jij uit moet voeren (evt. zodat er niks ergs gebeurt)?

Wat mij heel erg hielp, is nadenken over wat ik doe. Jouw gedachte dat je voor de trein gaat springen, is alleen een gedachte. Niks meer en niks minder. Het daadwerkelijk doen, daar is een handeling voor nodig en deze worden niet gestuurd door je gedachten.

Bij dwanghandelingen kan het helpen, je te realiseren dat wat je denkt, totaal geen verband heeft met de handeling.
Voorbeeld:
Ik tik 3x tegen de deur, want als ik dat niet doe, gaat mijn moeder dood.
Dit heeft helemaal niks met elkaar te maken, dus het is onrealistisch om te denken dat dit een verband heeft.

Het is maar een gedachte

Probeer je dat te bedenken.

Heb je wel eens gesproken over je dwanggedachtes met iemand? Via je huisarts zou je hulp kunnen krijgen om hier vanaf te komen. Dat is helemaal niet overbodig of overdreven, want dwang kan een enorme impact op je leven hebben.

Ken je het programma Levenslang Met Dwang? ? Dit programma gaat over een groep mensen met een dwangstoornis. Zij krijgen een bepaalde tijd in het buitenland intensieve therapie om hun dwang aanzienlijk te verminderen. Kan interessant zijn om te kijken, zeker omdat er herkenbare delen in kunnen zitten.

Ik hoop dat je dwang zal afnemen,
Gr. Pin

Dankjewel! Ik miste een stukje zekerheid en was heel erg bang dat ik de enige ben die dit heeft! Ik blijf aan mijn ouders denken op het moment dat de gedachte terug komt, want die zou ik dit nooit aan doen! Maar hoe kan dit ooit stoppen? Het maakt me gek!

Hoi,

Voor sommige mensen helpt het al om erover te praten. Op die manier krijgen ze het inzicht dat wat ze doen eigenlijk nergens op slaat.

Voor anderen werkt die oplossing niet, omdat het daarvoor te erg is.

Een therapeut of psycholoog kan jou heel goed helpen met je dwang. Na een succesvolle behandeling kan je dan weer dwangloos door het leven.

Wat ze doen bij zo'n therapie is "exposure therapie". Dat houdt in dat je wordt blootgesteld aan je dwanghandelingen/-gedachten en ze leert te verdragen. Het vervelende gevoel en de enge gedachtes worden dan vanzelf minder. Dit is moeilijk, maar niet onmogelijk.

Het lijkt mij verstandig jouw probleem voor te leggen aan je ouders en samen naar je huisarts te gaan. Die kan je verwijzen naar verdere hulpverlening.

Ik geloof dat je het kan,
Gr. Pin

Pin schreef:

Hoi,

Voor sommige mensen helpt het al om erover te praten. Op die manier krijgen ze het inzicht dat wat ze doen eigenlijk nergens op slaat.

Voor anderen werkt die oplossing niet, omdat het daarvoor te erg is.

Een therapeut of psycholoog kan jou heel goed helpen met je dwang. Na een succesvolle behandeling kan je dan weer dwangloos door het leven.

Wat ze doen bij zo'n therapie is "exposure therapie". Dat houdt in dat je wordt blootgesteld aan je dwanghandelingen/-gedachten en ze leert te verdragen. Het vervelende gevoel en de enge gedachtes worden dan vanzelf minder. Dit is moeilijk, maar niet onmogelijk.

Het lijkt mij verstandig jouw probleem voor te leggen aan je ouders en samen naar je huisarts te gaan. Die kan je verwijzen naar verdere hulpverlening.

Ik geloof dat je het kan,
Gr. Pin

ik fiets de heletijd om naar school omdat ik niet bij het treinspoor in de buurt wil komen. Ook smeer ik mijn eigen brood niet meer omdat dat mij angstig maakt

Dat is wel vervelend!

Als jij niet meer zelf je brood smeert, dan doet iemand anders dat dus voor jou. Diegene weet dan dus van je dwanggedachtes? Wat zegt diegene ervan?

Wat denk je ervan om een keer langs je huisarts te gaan om dit probleem voor te leggen?