Hey hey
Ten eerste wil ik even zeggen dat ik geen aandacht wil zoeken met het gene dat ik zo ga vertellen. Ik wil gewoon even mijn verhaal en frustraties kwijt omdat ik het niet echt ergens anders kwijt kan. Als je dit hele verhaal gelezen hebt wil ik je bedanken voor de tijd en moeite. Je mag reageren maar hoeft niet :)
Ik ben echt een beetje klaar met alles. Ik weet niet of ik zo nog langer door wil gaan. Ik heb gewoon teveel stress/verdriet en ben gewoon zo uitgeput van alles :/ het is gewoon dat het (om even eerlijk te zijn) echt kut gaat op school . Ik heb laatst mijn 1e pww van het jaar gehad en het waren zo'n slechte punten doordat ik me gewoon niet kan concentreren. Mijn ouders waren zo boos op mij.. en heel erg teleurgesteld denk ik. Ik word ook helemaal gek van mijn zusje.. ze maakt met iedereen en alles ruzie elke dag weer. Elke dag schreeuwt ze tegen mij en als ik het negeer wordt ze boos. Als mijn moeder het hoort dan krijg ik altijd de schuld (zelfs als ik niks terug zeg) mijn moeder gaat er denk ik gewoon vanuit dat ik het ben. Als ik het nu zo type klinkt het allemaal heel maf en helemaal niet zo erg maar ik word er zo verdrietig en boos van dat ik altijd de schuld van alles krijg en dat ik een beetje het slechte kind ben. Mijn zusje krijgt alles wat ze wilt en als ik iets wil dan moet ik het maar zelf kopen. Ze krijgt nooit straf terwijl als ik ook maar iets kleins doe dan is het meteen gezeik. Verder heeft een beste vriendin van mij nog niet zo lang geleden zelfmoord gepleegd waar ik ontzettend mee zit en waar ik verder niet te veel op wil ingaan. En als laatst heb ik de laatste tijd weer last van mijn Es gedachtens, dat ik moet afvallen en niet goed genoeg ben. Dit alles bij elkaar geeft me gewoon zoveel stress en ik ben kapot.
Als je tot hier hebt gelezen, heel erg bedankt🙏🏼 ik waardeer het enorm.
Fijne avond!!
Rosalie_x
