Hallo mensen die dit lezen,
Ik heb echt heel hard advies nodig.... ik heb een internet vriend die al een stukje ouder is (25), hij woont in Amerika maar hij is al jaren depressief en suïcidaal en hij heeft problemen met zn familie. De problemen zijn nu zo groot geworden dat hij uit huis wordt gezet maar aangezien hij depressief is, heeft hij geen baan en geen opleiding op de universiteit, dus hij wil dit weekend zelfmoord gaan plegen. Hij wil echt niet naar me luisteren als ik probeer er over te praten, hij praat sowieso nauwelijks met me omdat dat te veel energie kost en als hij wel met me praat is hij altijd heel afstandelijk en best wel gemeen. Dus ik heb geen idee hoe ik hem kan overhalen hier te blijven. Zelf ben ik ook depressief (krijg er wel hulp voor) en ik weet zelf geen reden waarom je hier zou blijven en niet dood zou willen dus zelfs als hij met me zou praten zou ik niet weten wat ik tegen hem moet zeggen, maar ik wil echt niet dat hij dood gaat.... kunnen jullie alsjeblieft advies geven?
Bedankt alvast,
Kweenie
Bladzijde 1 / 1
Het is een hele heftige onderwerp ken jij iemand uit zijn omgeving ? Mss
Zijn vriend/vriendin of familielid die dan hulp voor hem gaan zoeken
Zijn vriend/vriendin of familielid die dan hulp voor hem gaan zoeken
Hoi,
Er is nu helaas vrij weinig wat jij kunt doen. Mede door de afstand, maar ook omdat jij geen hulpverlener bent, zoals je zelf al aangeeft.
Je kan iemand uit zijn omgeving waarschuwen als je daar contactgegevens van hebt.
Als dat niet werkt, zou ik 911 bellen. Als je ten minste weet waar hij is. Ze moeten dat serieus nemen, ik hoop alleen dat je 911 wel kan bellen vanuit het buitenland...
Verder kun je dus niet meer doen dan wat je al doet:
Vertel hem wat alle slechte gevolgen zijn. Wie hij allemaal pijn gaat doen. Dat hij zichzelf de kans ontneemt op een mooi leven, etc. Gooi alle dingen erbij, ook al geloof je ze niet. Misschien helpt het.
Verder zou ik er niet te obsessief mee bezig zijn. Het is niet jouw fout en zeker niet jouw verantwoordelijkheid om hem in leven te houden. Al voelt dat misschien anders.
Voor jou kan het verder nog helpen er met iemand over te praten.
Gr. Pin
Er is nu helaas vrij weinig wat jij kunt doen. Mede door de afstand, maar ook omdat jij geen hulpverlener bent, zoals je zelf al aangeeft.
Je kan iemand uit zijn omgeving waarschuwen als je daar contactgegevens van hebt.
Als dat niet werkt, zou ik 911 bellen. Als je ten minste weet waar hij is. Ze moeten dat serieus nemen, ik hoop alleen dat je 911 wel kan bellen vanuit het buitenland...
Verder kun je dus niet meer doen dan wat je al doet:
Vertel hem wat alle slechte gevolgen zijn. Wie hij allemaal pijn gaat doen. Dat hij zichzelf de kans ontneemt op een mooi leven, etc. Gooi alle dingen erbij, ook al geloof je ze niet. Misschien helpt het.
Verder zou ik er niet te obsessief mee bezig zijn. Het is niet jouw fout en zeker niet jouw verantwoordelijkheid om hem in leven te houden. Al voelt dat misschien anders.
Voor jou kan het verder nog helpen er met iemand over te praten.
Gr. Pin
Dankjullie wel voor de reacties.
Jammer genoeg ken ik niemand bij hem in de buurt, en weet ik alleen dat hij ergens in het Oosten van Amerika woont... dus 911 kan niet. Ook blokkeert hij me wel eens voor en dag als ik hem probeer over te halen het niet doen.
Ik denk idd dat ik het gewoon los moet laten, zoals @Pin zegt, maar het is zo moeilijk aangezien ik hem al 2 jaar ken, en we hebben zo veel met elkaar gedeeld. Maar nu stuurt hij me bvb screenshots van de materialen die hij gaat gebruiken om een eind aan zn leven te maken, alsof hij me expres emotioneel pijn wil doen. Soms zou ik hem willen blokkeren om die reden, maar dan weet ik zeker dat ik hem nooit meer zou kunnen helpen met iets dus dat doe ik niet.
Ik denk dat ik wel aan m’n psycholoog het verhaal kan vertellen als hij dood is, maar het zit zo diep, ik weet niet of ik dat aankan. Zou een echte huilsessie worden....
Maar nogmaals bedankt voor het advies, ik zal nog een paar keer proberen hem het positieve in het leven te laten inzien, maar zal er rekening mee houden dat ik niks er aan kan doen en dat ik er gewoon mee moet dealen
Jammer genoeg ken ik niemand bij hem in de buurt, en weet ik alleen dat hij ergens in het Oosten van Amerika woont... dus 911 kan niet. Ook blokkeert hij me wel eens voor en dag als ik hem probeer over te halen het niet doen.
Ik denk idd dat ik het gewoon los moet laten, zoals @Pin zegt, maar het is zo moeilijk aangezien ik hem al 2 jaar ken, en we hebben zo veel met elkaar gedeeld. Maar nu stuurt hij me bvb screenshots van de materialen die hij gaat gebruiken om een eind aan zn leven te maken, alsof hij me expres emotioneel pijn wil doen. Soms zou ik hem willen blokkeren om die reden, maar dan weet ik zeker dat ik hem nooit meer zou kunnen helpen met iets dus dat doe ik niet.
Ik denk dat ik wel aan m’n psycholoog het verhaal kan vertellen als hij dood is, maar het zit zo diep, ik weet niet of ik dat aankan. Zou een echte huilsessie worden....
Maar nogmaals bedankt voor het advies, ik zal nog een paar keer proberen hem het positieve in het leven te laten inzien, maar zal er rekening mee houden dat ik niks er aan kan doen en dat ik er gewoon mee moet dealen
Helaas kun je niemand waarschuwen.
Ik vind het niet tof van hem dat hij je afbeeldingen stuurt van die materialen. Ik kan 2 redenen bedenken waarom hij dat doet. 1) De reden die jij noemde. 2) Hij twijfelt en laat op deze manier zijj onzekerheid zien en hoopt dat je hem overhaalt het niet te doen, etc. Je kan hem confronteren met die 2 redenen en vragen wat het is. Ook kun je dan duidelijk maken hoeveel pijn dat doet en vragen of hij daarmee ophoudt.
Je kunt ook nu al erover praten met je psycholoog. Misschien heeft die nog handige tips.
Ik vind het niet tof van hem dat hij je afbeeldingen stuurt van die materialen. Ik kan 2 redenen bedenken waarom hij dat doet. 1) De reden die jij noemde. 2) Hij twijfelt en laat op deze manier zijj onzekerheid zien en hoopt dat je hem overhaalt het niet te doen, etc. Je kan hem confronteren met die 2 redenen en vragen wat het is. Ook kun je dan duidelijk maken hoeveel pijn dat doet en vragen of hij daarmee ophoudt.
Je kunt ook nu al erover praten met je psycholoog. Misschien heeft die nog handige tips.
Hoi
Wat heftig dat je hiermee zit. Het is heel lief en behulpzaam dat je je internetvriend wilt helpen.
@Pin heeft al een hoop nuttige tips genoemd. Aangezien je zijn adres niet kent, is 911 bellen misschien niet de oplossing. Met je psycholoog erover praten kan wel. Die kan je steunen, en je advies geven.
Niet ok dat die vriend foto's stuurt van de materialen. Zoals @Pin zei, kan je hem confronteren met redenen waarom jij denkt dat hij dat zou doen.
Je zou het nummer van de zelfmoordlijn in zijn woonplaats met hem kunnen delen. Hier heb je een overzicht van noodnummers.
Ook al is het heel moeilijk, kan het goed zijn dit een beetje los te laten. Je doet wat je kan door hem te steunen, maar uiteindelijk ligt de keuze bij hem.
Groetjes
x
Wat heftig dat je hiermee zit. Het is heel lief en behulpzaam dat je je internetvriend wilt helpen.
@Pin heeft al een hoop nuttige tips genoemd. Aangezien je zijn adres niet kent, is 911 bellen misschien niet de oplossing. Met je psycholoog erover praten kan wel. Die kan je steunen, en je advies geven.
Niet ok dat die vriend foto's stuurt van de materialen. Zoals @Pin zei, kan je hem confronteren met redenen waarom jij denkt dat hij dat zou doen.
Je zou het nummer van de zelfmoordlijn in zijn woonplaats met hem kunnen delen. Hier heb je een overzicht van noodnummers.
Ook al is het heel moeilijk, kan het goed zijn dit een beetje los te laten. Je doet wat je kan door hem te steunen, maar uiteindelijk ligt de keuze bij hem.
Groetjes
x
Bedankt voor de reacties. Aan de tweede reden die @pin noemde had ik inderdaad nog niet gedacht. Ik had hem gevraagd waarom hij me die informatie stuurde over de materialen, en hij zei dat hij het deed zodat ik wist dat hij dood was. Maar dat is raar want 1. Hij gaat het ergens in het weekend doen, niet nu en 2. Hij kan ook gewoon op het moment dat hij het doet me sturen dat hij er niet meer is.
Bedankt voor het overzicht van de noodnummers @100divergent11 !! Ik zal ze naar hem sturen en ik hoop zo dat hij er gebruik van zal maken.
Helaas kan ik nu mijn psycholoog niet om advies vragen omdat ze op vakantie is, en ik ook.
Misschien is het ergste van dit verhaal wel dat ik het ergens niet zo super erg vind, denk ik. Tenminste ik voel me niet super naar als ik denk aan dat hij er na het weekend niet meer is... dat maakt me echt misselijk omdat ik mezelf een verschrikkelijk persoon vind om de reden, maar hij heeft me zo vaak heel diep gekwetst en nooit heb ik er echt iets van gezegd omdat ik niet wilde dat hij me zou blokkeren, want ik wist dat hij suïcidaal was en ik wou hem helpen. Misschien weet ik dus niet echt wat ik moet voelen. Ik vind het echt heel erg dat hij dood gaat, maar aan de andere kant is het voor mij ergens wel een opluchting... oh zo erg als ik het uit typ, maar dit is toch anoniem..
Anyway, bedankt voor het advies. Ik ga de noodnummers naar hem sturen en maar gewoon hopen dat hij er gebruik van maakt, en na de vakantie vertel ik alles aan m’n psycholoog. Ik denk dat we dan weer EMDR gaan doen.
Bedankt voor het overzicht van de noodnummers @100divergent11 !! Ik zal ze naar hem sturen en ik hoop zo dat hij er gebruik van zal maken.
Helaas kan ik nu mijn psycholoog niet om advies vragen omdat ze op vakantie is, en ik ook.
Misschien is het ergste van dit verhaal wel dat ik het ergens niet zo super erg vind, denk ik. Tenminste ik voel me niet super naar als ik denk aan dat hij er na het weekend niet meer is... dat maakt me echt misselijk omdat ik mezelf een verschrikkelijk persoon vind om de reden, maar hij heeft me zo vaak heel diep gekwetst en nooit heb ik er echt iets van gezegd omdat ik niet wilde dat hij me zou blokkeren, want ik wist dat hij suïcidaal was en ik wou hem helpen. Misschien weet ik dus niet echt wat ik moet voelen. Ik vind het echt heel erg dat hij dood gaat, maar aan de andere kant is het voor mij ergens wel een opluchting... oh zo erg als ik het uit typ, maar dit is toch anoniem..
Anyway, bedankt voor het advies. Ik ga de noodnummers naar hem sturen en maar gewoon hopen dat hij er gebruik van maakt, en na de vakantie vertel ik alles aan m’n psycholoog. Ik denk dat we dan weer EMDR gaan doen.
Je hebt hem hulp geboden. Nu is het een kwestie van afwachten wat hij ermee zal doen.
Je psycholoog is op vakantie, en jij ook. Heb je contactgegevens van je psycholoog, of een psycholoog die haar vervangt? Je kan ook altijd bij de KinderTelefoon terecht.
Jij bent geen verschrikkelijk persoon. Waarschijnlijk zie je zelf in dat dit jouw verantwoordelijkheid en eindbeslissing niet is. Het is heel lief van jou dat je hem bent blijven helpen, ondanks dat hij jou zo vaak heel diep gekwetst heeft. Dat toont aan dat jij een goed persoon bent.
Je hebt jezelf een beetje weggecijferd om hem te helpen. Dat is heel lief, maar verlies jezelf niet uit het oog.
Dit is anoniem, dus type maar wat in je opkomt, en wat je voelt. Gooi alles er maar uit.
Je psycholoog is op vakantie, en jij ook. Heb je contactgegevens van je psycholoog, of een psycholoog die haar vervangt? Je kan ook altijd bij de KinderTelefoon terecht.
Jij bent geen verschrikkelijk persoon. Waarschijnlijk zie je zelf in dat dit jouw verantwoordelijkheid en eindbeslissing niet is. Het is heel lief van jou dat je hem bent blijven helpen, ondanks dat hij jou zo vaak heel diep gekwetst heeft. Dat toont aan dat jij een goed persoon bent.
Je hebt jezelf een beetje weggecijferd om hem te helpen. Dat is heel lief, maar verlies jezelf niet uit het oog.
Dit is anoniem, dus type maar wat in je opkomt, en wat je voelt. Gooi alles er maar uit.
Hoi,
Je zou nog een keer naar zijn beweegredenen kunnen vragen, maar misschien heeft hij er niet goed over nagedacht (over waarom hij het stuurde).
Ik vind het op zich niet raar dat jij een soort gevoel van opluchting ervaart. Ik bedoel, hij is best ver weg voor jou... Een onbereikbaar persoon. Jullie hadden alleen contact online. Soms is het dan lastig om diegene als een echt persoon te zien en niet als 'iets' wat terug typt als jij typt. Je hebt in ieder geval het besef en dat lijkt mij voldoende. Je wenst hem niet dood, dus je doet niks fout.
Ik hoop alsnog dat hij niks doet dit weekend. Veel sterkte,
Gr. Pin
Je zou nog een keer naar zijn beweegredenen kunnen vragen, maar misschien heeft hij er niet goed over nagedacht (over waarom hij het stuurde).
Ik vind het op zich niet raar dat jij een soort gevoel van opluchting ervaart. Ik bedoel, hij is best ver weg voor jou... Een onbereikbaar persoon. Jullie hadden alleen contact online. Soms is het dan lastig om diegene als een echt persoon te zien en niet als 'iets' wat terug typt als jij typt. Je hebt in ieder geval het besef en dat lijkt mij voldoende. Je wenst hem niet dood, dus je doet niks fout.
Ik hoop alsnog dat hij niks doet dit weekend. Veel sterkte,
Gr. Pin
Hey,
Ik heb wel contactgegevens van een andere psycholoog die ik eerder heb gehad, maar zij is zelf nog in opleiding en toen ik gesprekken had met haar heb ik het haar best zwaar gemaakt, aangezien ik toen zelf een slechte periode had, dus ik wil haar niet verder lastigvallen... kindertelefoon is idd een optie maar ik denk niet dat ik er nog iets aan kan doen. Ik heb hem gevraagd of hij iets langer kan blijven om tijd te rekken maar hij antwoordde met “Nah”. Ik wou dat dit allemaal gewoon voorbij was. Het is frustrerend en het doet allemaal zo veel pijn.
Maar inderdaad is het misschien moeilijk om hem als een echt persoon te zien, maar nu het steeds dichter bij het weekend komt realiseer ik me ook steeds meer hoe graag ik zou willen dat hij gewoon hulp zou zoeken en in leven zou blijven.
Het is net als een soort langzame dood. Ik weet dat hij dit weekend een eind aan zn leven gaat maken en ik kan niks doen dan zwakke pogingen hem de positieve kanten van het leven te laten zien.
Ik heb wel contactgegevens van een andere psycholoog die ik eerder heb gehad, maar zij is zelf nog in opleiding en toen ik gesprekken had met haar heb ik het haar best zwaar gemaakt, aangezien ik toen zelf een slechte periode had, dus ik wil haar niet verder lastigvallen... kindertelefoon is idd een optie maar ik denk niet dat ik er nog iets aan kan doen. Ik heb hem gevraagd of hij iets langer kan blijven om tijd te rekken maar hij antwoordde met “Nah”. Ik wou dat dit allemaal gewoon voorbij was. Het is frustrerend en het doet allemaal zo veel pijn.
Maar inderdaad is het misschien moeilijk om hem als een echt persoon te zien, maar nu het steeds dichter bij het weekend komt realiseer ik me ook steeds meer hoe graag ik zou willen dat hij gewoon hulp zou zoeken en in leven zou blijven.
Het is net als een soort langzame dood. Ik weet dat hij dit weekend een eind aan zn leven gaat maken en ik kan niks doen dan zwakke pogingen hem de positieve kanten van het leven te laten zien.
Je valt die andere psycholoog niet lastig. Je kan haar vragen of ze tijd heeft naar je te luisteren, en dan kan die psycholoog bekijken of ze tijd voor jou kan vrijmaken.
Ook al kan je er niet veel aan doen, kan het fijn zijn erover te praten. Je verhaal kwijt kunnen zal je vast goed doen.
Je kan hem vragen of hij al een noodnummer gecontacteerd heeft. Je kan zeggen dat je heel graag zou hebben dat hij dat eens deed.
Terwijl je het zelf heel moeilijk hebt, heb je hem de positieve kanten van het leven proberen te doen inzien. Ik hoop dat je beseft dat dat heel sterk van jou is.
Ook al kan je er niet veel aan doen, kan het fijn zijn erover te praten. Je verhaal kwijt kunnen zal je vast goed doen.
Je kan hem vragen of hij al een noodnummer gecontacteerd heeft. Je kan zeggen dat je heel graag zou hebben dat hij dat eens deed.
Terwijl je het zelf heel moeilijk hebt, heb je hem de positieve kanten van het leven proberen te doen inzien. Ik hoop dat je beseft dat dat heel sterk van jou is.
Hi,
Je weet dat hij dood gaat en je kan er niks aan veranderen. Dan kun je ook alvast nu een soort van afscheid nemen en het contact verbreken om jezelf te beschermen. Dan is hij voor jou nu 'dood'.
Je hoeft niet per se met die psycholoog te praten. Familie, vrienden of de Kindertelefoon kunnen jou ook heel goed helpen en daarbij voel je je misschien niet bezwaard.
Je weet dat hij dood gaat en je kan er niks aan veranderen. Dan kun je ook alvast nu een soort van afscheid nemen en het contact verbreken om jezelf te beschermen. Dan is hij voor jou nu 'dood'.
Je hoeft niet per se met die psycholoog te praten. Familie, vrienden of de Kindertelefoon kunnen jou ook heel goed helpen en daarbij voel je je misschien niet bezwaard.
Hey,
Na de vakantie ga ik alles aan m’n eigen psycholoog vertellen, en tot dan blijft het verhaal alleen op deze site, denk ik.
Ik heb J (ik noem hem maar even zo) verteld dat ik dit niet aan kan, dat het te veel voor me is maar hij negeert alle berichtjes die over m’n gevoel gaan. Hij heeft ook een foto gestuurd van de materialen en hoe hij alles heeft klaargemaakt.
Ik heb hem een beetje opgegeven, nu maak ik me meer zorgen om mezelf. Ik heb al 3 jaar een depressie en ben al heel lang suïcidaal, voor de vakantie ging het net weer beter maar toen ging m’n kat dood en deed ik weer 2 stappen terug. Maar nu hij zo doet voel ik me eigenlijk weer net zo slecht als toen ik echt nog depressief was, en ik merk ook dat ik weer begin te denken aan redenen waarom mijn familie wel zou kunnen overleven als ik er niet meer ben, en waarom ze zelfs beter af zouden zijn zonder me. Ik vertrouw mezelf echt niet meer en hij is nog niet eens dood, dus ik weet echt niet wat ik ga doen als het eenmaal zo ver is. Ik heb hem dit ook allemaal verteld maar hij zei dat ik gewoon oké ben en blijf...
ik zou nu zo graag met m’n eigen psycholoog praten, en misschien dat ze me dan in het ziekenhuis zou laten verblijven, wat ik zelf graag zou willen want ik weet dat ik een toekomst wil maar het is nu echt te veel voor me
Na de vakantie ga ik alles aan m’n eigen psycholoog vertellen, en tot dan blijft het verhaal alleen op deze site, denk ik.
Ik heb J (ik noem hem maar even zo) verteld dat ik dit niet aan kan, dat het te veel voor me is maar hij negeert alle berichtjes die over m’n gevoel gaan. Hij heeft ook een foto gestuurd van de materialen en hoe hij alles heeft klaargemaakt.
Ik heb hem een beetje opgegeven, nu maak ik me meer zorgen om mezelf. Ik heb al 3 jaar een depressie en ben al heel lang suïcidaal, voor de vakantie ging het net weer beter maar toen ging m’n kat dood en deed ik weer 2 stappen terug. Maar nu hij zo doet voel ik me eigenlijk weer net zo slecht als toen ik echt nog depressief was, en ik merk ook dat ik weer begin te denken aan redenen waarom mijn familie wel zou kunnen overleven als ik er niet meer ben, en waarom ze zelfs beter af zouden zijn zonder me. Ik vertrouw mezelf echt niet meer en hij is nog niet eens dood, dus ik weet echt niet wat ik ga doen als het eenmaal zo ver is. Ik heb hem dit ook allemaal verteld maar hij zei dat ik gewoon oké ben en blijf...
ik zou nu zo graag met m’n eigen psycholoog praten, en misschien dat ze me dan in het ziekenhuis zou laten verblijven, wat ik zelf graag zou willen want ik weet dat ik een toekomst wil maar het is nu echt te veel voor me
Hoi,
Stom dat hij je berichten negeert. Misschien is het dan nu aan jou om hem te gaan negeren. Om jezelf te beschermen.
Je maakt je zorgen om jezelf en ik denk dat dat ook terecht is. Die instantie waar jouw psycholoog aan vast zit, hebben zij een soort noodlijn? Ik denk namelijk wel dat het nu heel erg belangrijk is met iemand te praten.
Stom dat hij je berichten negeert. Misschien is het dan nu aan jou om hem te gaan negeren. Om jezelf te beschermen.
Je maakt je zorgen om jezelf en ik denk dat dat ook terecht is. Die instantie waar jouw psycholoog aan vast zit, hebben zij een soort noodlijn? Ik denk namelijk wel dat het nu heel erg belangrijk is met iemand te praten.
Goed dat je hebt aangegeven hoe het voor jou voelt. Vervelend dat hij je berichtjes negeert. Hij heeft het moeilijk, maar ik weet niet of hij jouw steun verdient. In ieder geval goed dat je dit met je psycholoog gaat bespreken.
Wat erg van je kat. Een huisdier verliezen kan veel pijn doen. Vervelend dat de situatie met je internetvriend je zo veel slechter heeft doen voelen.
Je familie is niet beter af zonder je. Je lijkt me een lief en zorgzaam iemand, die vast erg gemist zou worden.
Zoals @Pin zei, blijf je hier best niet alleen mee zitten. Je ziet zelf in dat je hulp nodig hebt, wat goed is. Geef maar aan dat je hulp nodig hebt.
Wat erg van je kat. Een huisdier verliezen kan veel pijn doen. Vervelend dat de situatie met je internetvriend je zo veel slechter heeft doen voelen.
Je familie is niet beter af zonder je. Je lijkt me een lief en zorgzaam iemand, die vast erg gemist zou worden.
Zoals @Pin zei, blijf je hier best niet alleen mee zitten. Je ziet zelf in dat je hulp nodig hebt, wat goed is. Geef maar aan dat je hulp nodig hebt.
Ik denk niet dat ik dit nog langer kan doen. Ik doe ook onbewust steeds onaardiger tegen hem, ik weet niet helemaal zeker waarom maar ik denk omdat ik me zo hulpeloos voel. Ik zou hem zo graag gewoon blokkeren en het allemaal proberen te vergeten, nu hij nog niet dood is en ik dus kan doen alsof hij ook niet dood gaat, maar als ik hem blokkeer weet ik zeker dat ik hem niet meer kan helpen.
Hij heeft het ook zwaar, maar toch wou ik dat hij ook een klein beetje aan mij dacht. Hij weet dat ik heel jong ben en hij weet alles over m’n depressie, etc., maar toch houdt hij er geen rekening mee dat dit traumatiserend voor mij zou kunnen zijn.
Ik ben er echt klaar mee nu. Het is net alsof m’n leven zich in een put afspeelt: ik probeer er steeds uit te komen maar steeds val ik weer terug. Alleen nu was het na de vakantie zo dat ik eindelijk er uit was, ik stond aan de rand van de put voor bijna 2 maanden en toen kwam er een harde windvlaag die me er weer in heeft geduwd. Dus nu ben ik weer helemaal op de bodem en ik ben zo moe van het proberen er uit te komen. Als het allemaal zo moeilijk moet zijn, dan heb ik het liever niet.
Bovendien maak ik mijn moeder ook suïcidaal. Er was een dag dat ik haar vertelde dat ik me psychisch niet goed voelde (ze wist al van alles dus het was niet buitengewoon) en ze begon te huilen en stelde voor samen zelfmoord te plegen, ze probeerde zelfs uit m’n raam te kijken om te kijken of het hoog genoeg was, en toen ik haar had gekalmeerd (dacht ik) en ze op haar kamer was, hoorde ik haar weer huilen, en toen bleek het dat ze haar eigen haar er uit aan het trekken was.
Dat is een paar maanden geleden gebeurd, maar ik merk nog steeds dat ik haar zo veel pijn doe. Ik weet dat als ik er niet meer ben ze ook veel pijn heeft, maar aangezien ik niet het gevoel heb dat ik snel beter word, heb ik de keuze tussen haar nu pijn te blijven doen voor misschien wel jaren door in leven te blijven, of dat ik er nu een eind aan maak en haar pijn doe, maar haar ook de kans te geven er boven op te komen....
Dan kies ik liever het tweede. Voor haar maar ook voor mij.
Hij heeft het ook zwaar, maar toch wou ik dat hij ook een klein beetje aan mij dacht. Hij weet dat ik heel jong ben en hij weet alles over m’n depressie, etc., maar toch houdt hij er geen rekening mee dat dit traumatiserend voor mij zou kunnen zijn.
Ik ben er echt klaar mee nu. Het is net alsof m’n leven zich in een put afspeelt: ik probeer er steeds uit te komen maar steeds val ik weer terug. Alleen nu was het na de vakantie zo dat ik eindelijk er uit was, ik stond aan de rand van de put voor bijna 2 maanden en toen kwam er een harde windvlaag die me er weer in heeft geduwd. Dus nu ben ik weer helemaal op de bodem en ik ben zo moe van het proberen er uit te komen. Als het allemaal zo moeilijk moet zijn, dan heb ik het liever niet.
Bovendien maak ik mijn moeder ook suïcidaal. Er was een dag dat ik haar vertelde dat ik me psychisch niet goed voelde (ze wist al van alles dus het was niet buitengewoon) en ze begon te huilen en stelde voor samen zelfmoord te plegen, ze probeerde zelfs uit m’n raam te kijken om te kijken of het hoog genoeg was, en toen ik haar had gekalmeerd (dacht ik) en ze op haar kamer was, hoorde ik haar weer huilen, en toen bleek het dat ze haar eigen haar er uit aan het trekken was.
Dat is een paar maanden geleden gebeurd, maar ik merk nog steeds dat ik haar zo veel pijn doe. Ik weet dat als ik er niet meer ben ze ook veel pijn heeft, maar aangezien ik niet het gevoel heb dat ik snel beter word, heb ik de keuze tussen haar nu pijn te blijven doen voor misschien wel jaren door in leven te blijven, of dat ik er nu een eind aan maak en haar pijn doe, maar haar ook de kans te geven er boven op te komen....
Dan kies ik liever het tweede. Voor haar maar ook voor mij.
Als contact met hem geen positieve invloed heeft op jou, doe je best afstand van hem. Ook al heeft hij het moeilijk, houdt hij totaal geen rekening met jou.
Ik schrik best van wat je moeder zei en deed. Heeft je moeder hulp? Weet jouw hulp van de situatie van je moeder?
Er een einde aan maken kan nooit een oplossing zijn waar iemand gelukkig van wordt. Je moeder zal veel meer pijn hebben als ze jou verliest door zelfmoord, dan bij elke andere optie.
Heb je zo'n noodlijn voor hulp? Anders heb je steeds 113. Zij willen je met alle plezier doen inzien dat in leven blijven je omgeving het minste pijn doet.
Ik schrik best van wat je moeder zei en deed. Heeft je moeder hulp? Weet jouw hulp van de situatie van je moeder?
Er een einde aan maken kan nooit een oplossing zijn waar iemand gelukkig van wordt. Je moeder zal veel meer pijn hebben als ze jou verliest door zelfmoord, dan bij elke andere optie.
Heb je zo'n noodlijn voor hulp? Anders heb je steeds 113. Zij willen je met alle plezier doen inzien dat in leven blijven je omgeving het minste pijn doet.
Ik heb nu tegen hem gezegd dat het beter is als we stoppen met praten voordat hij het gaat doen, maar hem echt blokkeren kan ik nog niet...
M’n psycholoog weet alles wat er met m’n moeder was gebeurd, ze krijgt geen hulp maar dat heeft ze ook niet nodig, denk ik. Het was gewoon even te veel voor d’r.
In ieder geval wil ik jullie niet te veel met mijn problemen belasten. Er zijn zo veel mensen op deze site die geholpen kunnen worden, en aangezien ik niet denk dat ik daar een van ben, is het misschien beter om hen de tijd te geven die nu in mij wordt gestoken... bedankt voor alle reacties @100divergent11 en @Pin , dat jullie me wilden helpen bekent veel voor me
M’n psycholoog weet alles wat er met m’n moeder was gebeurd, ze krijgt geen hulp maar dat heeft ze ook niet nodig, denk ik. Het was gewoon even te veel voor d’r.
In ieder geval wil ik jullie niet te veel met mijn problemen belasten. Er zijn zo veel mensen op deze site die geholpen kunnen worden, en aangezien ik niet denk dat ik daar een van ben, is het misschien beter om hen de tijd te geven die nu in mij wordt gestoken... bedankt voor alle reacties @100divergent11 en @Pin , dat jullie me wilden helpen bekent veel voor me
Goed dat je duidelijk bent geweest. Ook goed dat je psycholoog op de hoogte is van de situatie van je moeder. Het lijkt me best schrikken om zulke uitspraken van mijn moeder te horen.
Je belast helemaal niemand. Wij hebben de vrije keuze of we iemand helpen of niet. Ik steek graag mijn tijd in jou helpen, en ik ben ervan overtuigd dat een hoop andere mensen jou ook willen helpen, en willen dat het beter met je gaat.
Je belast helemaal niemand. Wij hebben de vrije keuze of we iemand helpen of niet. Ik steek graag mijn tijd in jou helpen, en ik ben ervan overtuigd dat een hoop andere mensen jou ook willen helpen, en willen dat het beter met je gaat.
Hey!
Wow, veel gemist. Sorry!
Goed dat je hebt aangegeven dat het beter is om niet meer te praten. Echter weet ik niet of het betet is dat je blijft twijfelen of hij wel of niet dood is, dan dat je het zeker weet. Als je de bevestiging hebt, kan je het wellicht beter afsluiten.
Ik denk dat je juist hebt gehandeld. Zo kun je het goed afsluiten.
Wat heftig met je moeder! Waarschijnlijk voelde ze zich op dat moment extra hulpeloos. Natuurlijk vindt je moeder het rot als jij je rot voelt, maar je maakt haar alles behalve depressief. Je bent haar zonnestraal in de regen, haar bloeiende bloem in de droogte en je fleurt haar op. Jij bent haar drug. Ze kan niet zonder jou. Zelfmoord plegen zal haar haar hele leven achtervolgen. Als je nu vecht, hebben jullie nog een heel (mooi) leven!
Die put, herkenbaar. Het is soms fijn om met lotgenoten te praten, maar zoals je hebt ervaren zit er ook een keerzijde aan. Als je het lotgenoten contact wel fijn vond, kun je altijd informeren bij je psycholoog of zij je aan een lotgenoot kunnen koppelen o.i.d. Dan is het soort van gecontroleerd via hen en zal je niet zo snel in een situatie als dezd belanden.
Ik steek mijn tijd graag in jou. Anderen zijn niet meer of minder waard of belangrijk dan jij. Vrees dus niet om hulp te vragen!
Gr. Pin
Wow, veel gemist. Sorry!
Goed dat je hebt aangegeven dat het beter is om niet meer te praten. Echter weet ik niet of het betet is dat je blijft twijfelen of hij wel of niet dood is, dan dat je het zeker weet. Als je de bevestiging hebt, kan je het wellicht beter afsluiten.
Ik denk dat je juist hebt gehandeld. Zo kun je het goed afsluiten.
Wat heftig met je moeder! Waarschijnlijk voelde ze zich op dat moment extra hulpeloos. Natuurlijk vindt je moeder het rot als jij je rot voelt, maar je maakt haar alles behalve depressief. Je bent haar zonnestraal in de regen, haar bloeiende bloem in de droogte en je fleurt haar op. Jij bent haar drug. Ze kan niet zonder jou. Zelfmoord plegen zal haar haar hele leven achtervolgen. Als je nu vecht, hebben jullie nog een heel (mooi) leven!
Die put, herkenbaar. Het is soms fijn om met lotgenoten te praten, maar zoals je hebt ervaren zit er ook een keerzijde aan. Als je het lotgenoten contact wel fijn vond, kun je altijd informeren bij je psycholoog of zij je aan een lotgenoot kunnen koppelen o.i.d. Dan is het soort van gecontroleerd via hen en zal je niet zo snel in een situatie als dezd belanden.
Ik steek mijn tijd graag in jou. Anderen zijn niet meer of minder waard of belangrijk dan jij. Vrees dus niet om hulp te vragen!
Gr. Pin
Bedankt voor de berichtjes, jullie zijn echt heel lief.
Een deel van me wil zo graag in leven blijven, studeren, kinderen krijgen etc. maar een ander deel wil ook zo graag gewoon van alle zware emoties af zijn, rust hebben en me geen zorgen meer hoeven te maken.
En ik weet dat ik me misschien later weer beter ga voelen, over m’n depressie heen kom en zo, en dat heb ik ook gehad voor de vakantie. Maar zelfs dan heb ik nog altijd een doodswens. Ik heb die al sinds groep 7 van de basisschool (toen dacht ik alleen dat iedereen dood wilde dus zei ik niks erover tegen anderen). En ook is het nooit zo dat je je zonder depressie altijd goed voelt, en dat zou ok zijn als ik nu niet al 3 jaar lang zwaar depressief zijn. Ik heb het gevoel dat ik al genoeg heb gehuild, genoeg pijn heb gehad om een heel leven te vullen. Het is gewoon genoeg.
Vandaag is misschien de dag dat J zelfmoord gaat plegen, ik heb het hem gevraagd en hem een hele bladzijde aan tekst gestuurd over waarom hij in leven zou moeten blijven maar hij blijft me maar negeren. Gezien het tijdsverschil zal ik dus de hele nacht op moeten blijven om zeker te zijn dat hij het niet vandaag doet? maar hij is het natuurlijk 100% waard...
verder niet echt een update over hem, gewoon dat hij nog steeds niks over dat onderwerp terugstuurt, vaak sowieso helemaal niks. Geen idee wat ik straks moet doen als hij op het punt staat het te doen... wat als hij een afscheidsberichtje stuurt en dan niet meer antwoord? Dan weet ik wat hij op dat moment aan het doen is en ik kan er niks aan doen..
Een deel van me wil zo graag in leven blijven, studeren, kinderen krijgen etc. maar een ander deel wil ook zo graag gewoon van alle zware emoties af zijn, rust hebben en me geen zorgen meer hoeven te maken.
En ik weet dat ik me misschien later weer beter ga voelen, over m’n depressie heen kom en zo, en dat heb ik ook gehad voor de vakantie. Maar zelfs dan heb ik nog altijd een doodswens. Ik heb die al sinds groep 7 van de basisschool (toen dacht ik alleen dat iedereen dood wilde dus zei ik niks erover tegen anderen). En ook is het nooit zo dat je je zonder depressie altijd goed voelt, en dat zou ok zijn als ik nu niet al 3 jaar lang zwaar depressief zijn. Ik heb het gevoel dat ik al genoeg heb gehuild, genoeg pijn heb gehad om een heel leven te vullen. Het is gewoon genoeg.
Vandaag is misschien de dag dat J zelfmoord gaat plegen, ik heb het hem gevraagd en hem een hele bladzijde aan tekst gestuurd over waarom hij in leven zou moeten blijven maar hij blijft me maar negeren. Gezien het tijdsverschil zal ik dus de hele nacht op moeten blijven om zeker te zijn dat hij het niet vandaag doet? maar hij is het natuurlijk 100% waard...
verder niet echt een update over hem, gewoon dat hij nog steeds niks over dat onderwerp terugstuurt, vaak sowieso helemaal niks. Geen idee wat ik straks moet doen als hij op het punt staat het te doen... wat als hij een afscheidsberichtje stuurt en dan niet meer antwoord? Dan weet ik wat hij op dat moment aan het doen is en ik kan er niks aan doen..
Het is mogelijk rust te hebben en van die zware emoties af te raken, ook als je in leven bent. Er zijn veel mensen die vroeger door moeilijke tijden zijn gegaan, en nu een gelukkig leven leiden. Sommige mensen hebben het misschien lastiger dan anderen, en zullen altijd dat deeltje in zich hebben dat dood wil, maar dat betekent niet dat je geen gelukkige momenten kan hebben.
Jij hoeft helemaal niets, ook niet opblijven voor J. Je hebt hem al heel, heel veel steun gegeven. Ik wil niet dat jij hieraan kapot gaat.
Dan kan je er inderdaad niets aan doen. Het enige wat je dan kan doen, is ervoor zorgen dat jijzelf ok bent. Contacteer de noodlijn van je hulp, neem contact op met de KinderTelefoon en of 113.
Jij hoeft helemaal niets, ook niet opblijven voor J. Je hebt hem al heel, heel veel steun gegeven. Ik wil niet dat jij hieraan kapot gaat.
Dan weet ik wat hij op dat moment aan het doen is en ik kan er niks aan doen..
Dan kan je er inderdaad niets aan doen. Het enige wat je dan kan doen, is ervoor zorgen dat jijzelf ok bent. Contacteer de noodlijn van je hulp, neem contact op met de KinderTelefoon en of 113.
Ik weet dat er ook gelukkige moment kunnen zijn in m’n leven, maar de slechte momenten zijn slechter dan de goede momenten goed zijn. Zo fijn was het niet toen ik me niet meer depressief voelde...
Ik ben niet opgebleven voor hem omdat hij toch niet antwoordde. Hij is nog in leven want vanochtend antwoordde hij wel (al zei hij alleen “stop” omdat ik hem weer probeerde over te halen in leven te blijven) maar hij is nu ziek met hoofdpijn en hij zei dat hij pas zelfmoord gaat plegen als hij zich beter voelt. Geen idee waarom, klinkt niet logisch, toch? Misschien zoekt hij gewoon redenen om toch in leven te blijven omdat hij misschien niet echt dood wil.
In iedergeval negeert hij me nu weer dus kan ik er ook niet achter komen...
Ik kan hier niet een hulplijn bellen want ik ben in Japan dus bellen kost bijna €2 per minuut, de chat zou wel kunnen, denk dat ik dat wel ga doen
Ik ben niet opgebleven voor hem omdat hij toch niet antwoordde. Hij is nog in leven want vanochtend antwoordde hij wel (al zei hij alleen “stop” omdat ik hem weer probeerde over te halen in leven te blijven) maar hij is nu ziek met hoofdpijn en hij zei dat hij pas zelfmoord gaat plegen als hij zich beter voelt. Geen idee waarom, klinkt niet logisch, toch? Misschien zoekt hij gewoon redenen om toch in leven te blijven omdat hij misschien niet echt dood wil.
In iedergeval negeert hij me nu weer dus kan ik er ook niet achter komen...
Ik kan hier niet een hulplijn bellen want ik ben in Japan dus bellen kost bijna €2 per minuut, de chat zou wel kunnen, denk dat ik dat wel ga doen
Goed dat je niet bent opgebleven. Je bent er zo veel voor hem geweest, dat je nu gerust meer aan jezelf mag denken.
Dat de hulplijn geld kost, zou hier geen rol mogen spelen. Jij komt hier nu op de eerste plaats. Als je liever chat, is dat ok, maar als je toch liever belt, doe dat dan gerust.
Dat de hulplijn geld kost, zou hier geen rol mogen spelen. Jij komt hier nu op de eerste plaats. Als je liever chat, is dat ok, maar als je toch liever belt, doe dat dan gerust.
Hey,
Ik herken het gevoel dat je voelt dat de goede momenten niet opwegen tegen de slechte momenten. De slechte momenten kun je nooit helemaal elimineren, dus het enige wat je hoeft te doen is eigenlijk de leuke momenten leuker maken dan de stomme momenten stom zijn.
Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.
Je kan altijd starten met proberen wat liever voor jezelf te zijn. Dat werkt meestal wel om het vervelende wat af te zwakken.
Fijn dat J nog leeft. Ik denk inderdaad ook wel dat het een soort excuus is. Hij kan natuurlijk wel echt dood willen, maar tussen willen en doen zit toch wel een groot verschil.
Ik ben het met @100Divergent11 eens dat jouw welzijj boven geld zou moeten staan. Als bellen helpt, dan kost dat maar geld.
Gr. Pin
Ik herken het gevoel dat je voelt dat de goede momenten niet opwegen tegen de slechte momenten. De slechte momenten kun je nooit helemaal elimineren, dus het enige wat je hoeft te doen is eigenlijk de leuke momenten leuker maken dan de stomme momenten stom zijn.
Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.
Je kan altijd starten met proberen wat liever voor jezelf te zijn. Dat werkt meestal wel om het vervelende wat af te zwakken.
Fijn dat J nog leeft. Ik denk inderdaad ook wel dat het een soort excuus is. Hij kan natuurlijk wel echt dood willen, maar tussen willen en doen zit toch wel een groot verschil.
Ik ben het met @100Divergent11 eens dat jouw welzijj boven geld zou moeten staan. Als bellen helpt, dan kost dat maar geld.
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
