Hoii Clay,

Wat dapper dat je het toch aan je moeder vertelt hebt. Er zijn gelukkig wel alternatieven voor zelfbeschadiging.

Allereerst is het goed om bij jezelf te rade te gaan waarom je snijd? Wat is de oorzaak? Ik las dat je een topic hebt over transjongen zijn, heeft het daar misschien mee te maken?

Verder kun je in dit topic heel veel alternatieven vinden voor zelfbeschadiging. Ik zou dat eens doorkijken en dan voor jezelf op een lijstje zetten wat je zou kunnen doen als alternatief. Als je dan de neiging hebt kun je dat lijstje pakken en je op een andere manier uiten. 

Je zou ook op het moment dat je de drang hebt de plek dik inpakken, met bijvoorbeeld elastiekjes of papier zoiets en dan kun je wel soort snijden, maar dan beschadig je jezelf niet. Want ik denk niet dat dat is wat je echt wil, maar op dat moment wil je de pijn anders voelen.  Je kan je ook onder de mensen mengen, want vaak als er iemand bij is doe je het wat minder snel.  

Je kunt ook met een stift op die plek krassen of juist een tekening/quote maken op de plek waar je wilt snijden. Op die manier zit er toch iets, maar heb je niet jezelf beschadigd.

Wat ook kan helpen, dat je even je emoties gevoelens en gedachten van je afschrijft. Dan is het toch even voor dat moment uit je hoofd. Wat je kunt proberen is dat je elke dag of elke week (als voorbeeld) een paar punten op schrijft waar je dankbaar voor bent of trots op bent of blij mee bent, wat je zelf bedenkt. Bijvoorbeeld dat je haar leuk zat of je had een leuk gesprek, lekker kopje koffie, om zomaar wat te noemen. Kunnen gewoon lekker simpele dingen zijn. Het klinkt misschien een beetje gek of simpel maar het zijn wel dingen die je kunnen helpen.

Geeft je moeder je ook iets van tips of steun? Je kunt haar/ je ouders hierin betrekken en of zij met je mee willen denken over hoe je kan stoppen of bijvoorbeeld hulp zoeken.

Groetjes,
Simply Me