(Bedankt voor de mensen die dit helemaal lezen, ik weet namelijk ook wel dat dit een hele lange tekst is...)
Nou, zoals er in de titel te lezen valt ben ik helemaal klaar met gesprekken.
(Ik ben trouwens depressief, onzeker, ik snijd mezelf en heb zelfmoordneigingen. Ik heb hierover ook andere topics gemaakt.)
Ik heb echt met heel veel mensen hierover gepraat, en dat komt eigenlijk doordat iedereen me weer ging doorverwijzen naar iemand anders. ik noem ze even op volgorde van met wie ik als eerst heb gepraat en daarna:
- Mijn vriendinnen
- Mijn persoonlijk coach
- Een vrouw van school waarmee ik praatte omdat dat toen nog niet kon met de counselor
- Mijn mentor
- De counselor
- Mijn zus
- Mijn ouders
- De assistente van de huisarts
- De huisarts
- Een vrouw van Jeugd en Gezin
- Een man van Jeugd en Gezin
- Nog een vrouw van Jeugd en Gezin
Ik heb ook al een keer gebeld met de Kindertelefoon en dus natuurlijk een paar topics aangemaakt, en ik heb ook al een keer gechat met 113 Zelfmoordpreventie.
Helemaal niks of niemand heeft geholpen.
Ze hebben er wel voor gezorgd dat ik me minder snijd. Maar dat kwam omdat ze alle scherpe voorwerpen uit mijn buurt hadden verwijderd. Maar dan ging het niet beter met mij, maar juist slechter. Ik heb nu weer een scherp voorwerp gevonden en daar snijd ik me soms mee. Het liefst elke dag, maar ik plan het nu van tevoren. Er is één dag in de week waarop ik kan gaan snijden, zonder dat iemand anders erachter zou kunnen komen. Ik durf het voor nu alleen zo te doen, omdat ik echt niet wil dat mensen het gaan zien. Dat is namelijk al vaker gebeurd, maar nu doe ik dat dus voorzichtiger.
Maar goed, terug naar het hoofdonderwerp. Ik ben helemaal klaar met gesprekken. Ik heb gewoon al met zoveel mensen gepraat, maar het helpt gewoon niet. Ten eerste vind ik die gesprekken heel vervelend en zijn die bijna altijd tijdens school waardoor kinderen nu telkens aan mij vragen waar ik de hele tijd ben, en ten tweede begin ik me juist alleen maar slechter te voelen.
Ik ben sowieso niet goed in praten. Ik schrijf veel liever. Maar ik kan niet al deze mensen wekelijks even een mailtje sturen met hoe ik me voel. Ze willen namelijk perse dat ze mij kunnen zien; dat ik erbij ben. Maar dat wil ik niet.
En als ik privé dingen vertel aan de mensen van Jeugd en Gezin, krijgen mijn ouders gelijk alles te horen. Dus ik heb ook geen zin meer om de waarheid tegen hen te vertellen.
En ik ben echt al helemaal klaar met de counselor. Zij heeft twee gesprekken geleden namelijk gezegd dat ik een aansteller ben en niet zo moet zeuren en toen ging ze me helemaal vergelijken met kinderen in Afrika enz. Het leek wel alsof ze boos was op mij. Sindsdien loop ik alleen maar te zeggen tegen haar dat het wel wat beter gaat en dat er niet zo heel veel is enz. Ik wil gewoon van haar af zijn. Ik heb lopen huilen om dat gesprek, zowat een week lang. En piekeren doe ik nu al de hele tijd. Ik durf vaak op de dagen dat ze op school is (donderdag en vrijdag) niet naar school te komen omdat ik geen gesprek meer met haar wil. Ik heb toen ook een paar keer geprobeerd mijn vinger in mijn keel te steken, maar dan kwam ik om de een of andere reden telkens niet verder dan kokhalzen. De vorige keer zei ze dat ik de volgende dag even bij haar langs moest komen, maar dat heb ik toen gewoon niet gedaan. En nu ben ik bang dat ze het volgende gesprek weer boos op me gaat worden.
Ik heb hier ook al over gepraat met mijn persoonlijk coach (dat is eigenlijk gewoon een docente van me, maar dan heb ik dus naast een mentor net zoals mijn hele klas ook een persoonlijke coach en dan zit ik in een coachgroepje met andere kinderen die dezelfde coach hebben. Maar mijn persoonlijke coach en ik hebben dus vaker privé gesprekken dan met het coachgroepje. Ik heb ook al haar nummer enz.). Maar zij zei dan dat het niet de bedoeling was van de counselor om mij zo te laten voelen of om het zo over te laten komen en dat ze alleen maar het beste voor me wil. Maar dat kan ik gewoon niet verdragen. Ik heb zelfs al bij mijn persoonlijke coach het gevoel dat ik een last voor ben, ook al heeft ze meerdere keren herhaald dat ik dat niet ben. Nou, bij iemand die letterlijk zegt dat ik niet zo moet zeuren maakt het voor mij dus helemaal niks uit wat ze bedoelt; ze maakt me gewoon heel slecht voelen en ik wil niet meer met haar praten.
Ik weet niet precies waarom, maar ik durf dat niet te zeggen. Niet tegen mijn persoonlijke coach en natuurlijk al helemaal niet tegen haar. Ik weet wel dat ik het gewoon moet zeggen, maar ik weet niet hoe of tegen wie. Ik zat er ook aan te denken het tegen mijn mentor te zeggen, maar hij heeft hier niet echt veel mee te maken.
En ik ben dus ook eigenlijk helemaal klaar met de gesprekken van Jeugd en Gezin, want daardoor krijgen mijn ouders nu heel veel info en willen ze met mij hierover praten enz. en dat is gewoon het laatste wat ik wil. Ik wil niet meer eerlijk tegen hen zijn.
Kunnen jullie mij helpen?
~ meisje zonder stem
Ik wil geen gesprekken meer!
A
A
Hoi!
Je hebt al heel veel gesprekken gehad, maar het lijkt niet te helpen. Het is normaal dat je je hierdoor moedeloos gaat voelen, en dat je geen zin hebt in verdere gesprekken.
Je schrijft liever. Dingen van je afschrijven kan een goede therapie zijn. Je zou alles kunnen opschrijven in brieven die je bijhoudt, en die je kunt laten lezen aan de personen waarvan je wilt dat ze ze lezen.
Hulp wil je graag in een gesprek zien omdat ze je manier van praten en je reacties op vragen observeren. Dat is een groot deel van de behandeling. Ik vind dat persoonlijk ook niet fijn, dat gestaar, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Dat je hulp dingen meteen doorvertelt aan je ouders vind ik niet kunnen. Jij moet je veilig voelen bij je hulp, ze kunnen vertrouwen, en dat gaat niet als ze alles meteen doorvertellen aan je ouders. Blijf ze er maar op wijzen dat jouw vertrouwen in hen niet gaat groeien als zij alles blijven doorgeven. Ze doen dat waarschijnlijk alleen om jou te beschermen, maar zo voelt dat niet aan voor jou.
Wat stom van die counselor. Zoiets zeg je niet tegen iemand die het moeilijk heeft. Misschien had ze een slechte dag, dat kan gebeuren, maar dan had ze zich nog steeds kunnen excuseren. Je kunt bij haar aangeven hoe jij je voelde na die opmerking, wat het allemaal bij je los heeft gemaakt. Hopelijk ziet die counselor dan in dat ze voorzichtiger moet zijn met haar woorden.
Vertel het maar tegen je mentor. Mail desnoods alles wat er gaande is. Misschien is hij wel de persoon waar je je goed bij voelt. Zeg maar dat je vertrouwen in gesprekken al wat beschadigd is, zodat hij daar rekening mee kan houden.
Naar mijn mening kun je die mensen wel een mailtje sturen hoe je je voelt. Het gaat erom dat ze weten wat er in je omgaat, en als dat voor jou het beste gaat via schrijven, is dat misschien de manier waarop jij het beste geholpen kan worden.
Je kunt die counselor een mail sturen waarin je uitlegt hoe het zit. Ik denk dat, als je haar laat weten wat het met jou gedaan heeft, je je al wat opgeluchter gaat voelen.
Verder hoop ik dat jij iemand vindt waarmee je kan praten of schrijven. Communiceren. Altijd welkom hier op het forum, waar je alles van je af kunt schrijven. Voor zover ik weet is er geen limiet op aantal tekens, dus laat je maar helemaal gaan.
Groetjes
x
Je hebt al heel veel gesprekken gehad, maar het lijkt niet te helpen. Het is normaal dat je je hierdoor moedeloos gaat voelen, en dat je geen zin hebt in verdere gesprekken.
Je schrijft liever. Dingen van je afschrijven kan een goede therapie zijn. Je zou alles kunnen opschrijven in brieven die je bijhoudt, en die je kunt laten lezen aan de personen waarvan je wilt dat ze ze lezen.
Hulp wil je graag in een gesprek zien omdat ze je manier van praten en je reacties op vragen observeren. Dat is een groot deel van de behandeling. Ik vind dat persoonlijk ook niet fijn, dat gestaar, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Dat je hulp dingen meteen doorvertelt aan je ouders vind ik niet kunnen. Jij moet je veilig voelen bij je hulp, ze kunnen vertrouwen, en dat gaat niet als ze alles meteen doorvertellen aan je ouders. Blijf ze er maar op wijzen dat jouw vertrouwen in hen niet gaat groeien als zij alles blijven doorgeven. Ze doen dat waarschijnlijk alleen om jou te beschermen, maar zo voelt dat niet aan voor jou.
Wat stom van die counselor. Zoiets zeg je niet tegen iemand die het moeilijk heeft. Misschien had ze een slechte dag, dat kan gebeuren, maar dan had ze zich nog steeds kunnen excuseren. Je kunt bij haar aangeven hoe jij je voelde na die opmerking, wat het allemaal bij je los heeft gemaakt. Hopelijk ziet die counselor dan in dat ze voorzichtiger moet zijn met haar woorden.
Vertel het maar tegen je mentor. Mail desnoods alles wat er gaande is. Misschien is hij wel de persoon waar je je goed bij voelt. Zeg maar dat je vertrouwen in gesprekken al wat beschadigd is, zodat hij daar rekening mee kan houden.
Naar mijn mening kun je die mensen wel een mailtje sturen hoe je je voelt. Het gaat erom dat ze weten wat er in je omgaat, en als dat voor jou het beste gaat via schrijven, is dat misschien de manier waarop jij het beste geholpen kan worden.
Je kunt die counselor een mail sturen waarin je uitlegt hoe het zit. Ik denk dat, als je haar laat weten wat het met jou gedaan heeft, je je al wat opgeluchter gaat voelen.
Verder hoop ik dat jij iemand vindt waarmee je kan praten of schrijven. Communiceren. Altijd welkom hier op het forum, waar je alles van je af kunt schrijven. Voor zover ik weet is er geen limiet op aantal tekens, dus laat je maar helemaal gaan.
Groetjes
x
A
Hoi,
Zo veel gesprekken met zoveel verschillende mensen, ik snap volledig waarom je ze niet meer wilt.
Vervelend dat je jezelf snijd. Je zegt dat je je slechter voelde toen je minder ging snijden. Dat is niet raar. Snijden werkt verslavend, dus wanneer je stopt, krijg je ontwennigsverschijnselen. Dan is het zaak om door te zetten. Dat is heel erg lastig, maar met een beetje hulp gaat het al makkelijker. Helaas heb je die hulp (nog) niet. Die vriendin waarmee je hebt gepraat, denk je dat zij je wilt helpen? Jullie kunnen bijvoorbeeld het butterfly project doen. Dan tekenen jullie een vlinder op jullie arm (of een andere plek waar je snijd) met elkaar naam erin. Als je snijd, gaat de vlinder dood. Omdat de vlinder die vriendin voorstelt, is dat vaak een extra drempel om te snijden en doe je het vaak niet.
Je kunt het dus goed vinden met je persoonlijke coach? Als ze zegt dat je geen last bent voor haar, mag je dat best geloven. Als persoonlijke coach kom je wel vaker problemen tegen.
Wat die counselor doet is echt niet normaal. Ik zou ook helemaal klaar met haar zijn. Het is prima om via een ander haar te vertellen dat je geen gesprekken meer met haar wilt. Ik heb ook zo'n situatie meegemaakt, dus ik snap dat je zo snel mogelijk 'van haar af wilt'. Ik zou het vertellen of mailen aan je persoonlijke coach en het samen vertellen. Ze kunnen je niet dwingen met haar te praten, dus laat je ook niet dwingen!
Ik vind het heel slecht dat de mensen van Jeugd en Gezin dingen vertellen aan je ouders. Dat kan echt niet. Ze hebben gewoon beroepsgeheim, dus als jij niet wilt dat ze het vertellen, mogen ze dat niet doen. Jij hebt daar alle recht op!
Met wie heb je het gevoel dat je het meest bereikt? Ik zou kijken of je alle gesprekken kunt inperken tot alleen dat gesprek. Anders wordt het ook gewoon te veel.
Gr. Pin
Zo veel gesprekken met zoveel verschillende mensen, ik snap volledig waarom je ze niet meer wilt.
Vervelend dat je jezelf snijd. Je zegt dat je je slechter voelde toen je minder ging snijden. Dat is niet raar. Snijden werkt verslavend, dus wanneer je stopt, krijg je ontwennigsverschijnselen. Dan is het zaak om door te zetten. Dat is heel erg lastig, maar met een beetje hulp gaat het al makkelijker. Helaas heb je die hulp (nog) niet. Die vriendin waarmee je hebt gepraat, denk je dat zij je wilt helpen? Jullie kunnen bijvoorbeeld het butterfly project doen. Dan tekenen jullie een vlinder op jullie arm (of een andere plek waar je snijd) met elkaar naam erin. Als je snijd, gaat de vlinder dood. Omdat de vlinder die vriendin voorstelt, is dat vaak een extra drempel om te snijden en doe je het vaak niet.
Je kunt het dus goed vinden met je persoonlijke coach? Als ze zegt dat je geen last bent voor haar, mag je dat best geloven. Als persoonlijke coach kom je wel vaker problemen tegen.
Wat die counselor doet is echt niet normaal. Ik zou ook helemaal klaar met haar zijn. Het is prima om via een ander haar te vertellen dat je geen gesprekken meer met haar wilt. Ik heb ook zo'n situatie meegemaakt, dus ik snap dat je zo snel mogelijk 'van haar af wilt'. Ik zou het vertellen of mailen aan je persoonlijke coach en het samen vertellen. Ze kunnen je niet dwingen met haar te praten, dus laat je ook niet dwingen!
Ik vind het heel slecht dat de mensen van Jeugd en Gezin dingen vertellen aan je ouders. Dat kan echt niet. Ze hebben gewoon beroepsgeheim, dus als jij niet wilt dat ze het vertellen, mogen ze dat niet doen. Jij hebt daar alle recht op!
Met wie heb je het gevoel dat je het meest bereikt? Ik zou kijken of je alle gesprekken kunt inperken tot alleen dat gesprek. Anders wordt het ook gewoon te veel.
Gr. Pin
A
hi, ik snap dat je niet meer wilt praten en tbh schrijf ik ook liever dan dat ik praat. Over gevoelens dan. Heb zelf een boekje waar ik allemaal qoutes enzo opschijf dat helpt echt. Maar ja voel me echt schuldig tegen over jouw... waarom snijd je je eig? als je ooit met me wil praten ofzo kan dat, i know je praat liever niet. maar soms is het makkleijker via het internet dan in het echt omdat mensen dan op je facial expression gaan letten
A
Beste meisje zonder stem,
Ik snap je probleem met praten en dat je liever wil schrijven.
Wil je ook echt serieuze oplossingen van iemand of wel je alleen je verhaal kwijt?
- Bericht is aangepast door de Kindertelefoon ivm overtreding forumregels -
Ik snap je probleem met praten en dat je liever wil schrijven.
Wil je ook echt serieuze oplossingen van iemand of wel je alleen je verhaal kwijt?
- Bericht is aangepast door de Kindertelefoon ivm overtreding forumregels -
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
